سوره شعراء: تفاوت میان نسخه‌ها

غرض از این سوره، [[تسلیت]] خاطر [[رسول خدا]]{{صل}} است از این که قومش او را و [[قرآن]] نازل بر او را [[تکذیب]] کرده بودند و او آزرده شده بود و همین معنا از اولین آیه آنکه می‌فرماید: {{متن قرآن|تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ}}<ref>«این آیات کتاب روشنگر است» سوره یوسف، آیه ۱.</ref> بر‌می‌آید. آری [[کفار]] [[قریش]] یک بار او را [[مجنون]] خواندند، بار دیگر شاعر، و این [[آیات]] علاوه بر تسلیت خاطر آن جناب، [[مشرکین]] را [[تهدید]] می‌کند به [[سرنوشت]] [[اقوام]] گذشته و به این منظور چند داستان از اقوام [[انبیای گذشته]] یعنی [[موسی]] و ابراهیم و [[نوح]] و [[هود]] و [[صالح]] و [[لوط]] و [[شعیب]]{{ع}} و سرنوشتی که با آن روبرو شدند و [[کیفری]] که در برابر تکذیب خود دیدند نقل کرده است تا آن جناب از تکذیب [[قوم]] خود [[دل]] سرد و غمناک نگردد و نیز قوم آن جناب از شنیدن سرگذشت اقوام گذشته [[عبرت]] بگیرند.

مطلب دیگر اینکه، از [[سیاق]] همه [[آیات]] این سوره بر می‌آید که تمام آن مکی است، لکن بعضی از [[مفسرین]] پنج [[آیه]] آخر آن را و بعضی دیگر تنها آیه {{متن قرآن|أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ}}<ref>«آیا برای آنان این نشانه‌ای نیست که دانشوران بنی اسرائیل آن را می‌شناسند؟» سوره شعراء، آیه ۱۹۷.</ref> را استثنا کرده و گفته‌اند که اینها در [[مدینه]] نازل شده است‌.