ابوحاضر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]↵\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]' به 'رده:مدخل رده:اعلام رده:اصحاب پیامبر')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوحاضر در تراجم و رجال]] - [[ابوحاضر در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابوحاضر در تراجم و رجال]] - [[ابوحاضر در تاریخ اسلامی]]</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۴۱

مقدمه

ابن حبان[۱]، ابن ماکولا[۲] و عده‌ای دیگر، او را صحابی تخته دانسته‌اند[۳]. ابن حجر نیز به پیروی آنان، شرح حال او را در شمار صحابیان آورده است. در مقابل، برخی چون ذُهلی (م. ۲۵۸؛ صاحب کتاب مفقود الزهریات) در صحابه بودن وی تردید کرده و او را صحابی ندانسته‌اند[۴]. ابوهُنیده بصری[۵] راوی روایت اوست[۶] و به همین اعتبار، ابن حبان[۷] روایات او را نزد بصریان دانسته است. تنها روایتی که از او به جای مانده، درباره نماز میت خواندن رسول خدا(ص) است[۸]. این ابوحاضر را که نام و نسبش معلوم نیست، نباید با ابوحاضر دیگری که از ابن عباس روایت می‌کند و نامش عثمان بن حاضر حمیری و از تابعین است یکی پنداشت[۹]. منابع سیره، از فرد دیگری با عنوان "ابو حاضر اعرابی" نام می‌بردند که از منافقان بود و در جنگ تبوک همراه عده‌ای قصد کشتن رسول خدا(ص) را داشت[۱۰]. یکی بودن ابوحاضر منافق با ابوحاضر مورد بحث ما که در برخی منابع به صحابی بودن وی تصریح شده، محل تردید است.[۱۱]

منابع

پانویس

  1. ابن حبان، ج۳، ص۴۵۳.
  2. ابن ماکولا، ج۳، ص۱۹۸.
  3. ابن حجر، ج۷، ص۷۰.
  4. ابن ابی حاتم، ج۹، ص۳۶۲؛ ابن حجر، ج۷، ص۷۰.
  5. براء بن نوفل و حاضر در فتح نهاوند؛ ابن عساکر، ج۵، ص۶۸.
  6. احمد بن حنبل، ج۲، ص۱۵۹.
  7. ابن حبان، ج۳، ص۴۵۳.
  8. دولابی، ج۱، ص۷۰؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۳۶۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۶۲؛ ابن حجر، ج۷، ص۷۰ از بغوی.
  9. بخاری، ج۶، ص۲۱۷؛ مزی، ج۱۹، ص۳۴۹.
  10. شامی، ج۵، ص۴۶۷.
  11. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «ابوحاضر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۲۳۱-۲۳۲.