جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
===الفاظ و صیغ اباحه=== | ===الفاظ و صیغ اباحه=== | ||
برای اباحه الفاظ معین و صیغه مخصوصی نیست و هر لفظ و صیغهای میتواند برای این منظور به کار رود. بعضی از علمای اصول، صیغه امر را مشترک بین [[وجوب]] و ندب و اباحه میدانند و عدهای میگویند صیغه امر، مربوط به قدر مشترک آن سه، یعنی «[[اذن]]» است و عدهای نیز میگویند: امر بعد از [[حظر]] مفید اباحه است، ولی همانطور که گفته شد، اباحه صیغه و لفظ معین ندارد و به هر لفظ و صیغهای که بدین معنا دلالت کند، تحقق مییابد. در [[قرآن]] کلمه اباحه به کار نرفته و در کلمات [[پیغمبر اسلام]] نیز این واژه استعمال نشده، ولی [[فقها]] و [[دانشمندان]] [[آیات]] متعددی از [[قرآن]] را در [[مقام]] بیان [[اباحه]] میدانند، مثل {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا}}<ref>«ای مردم از آنچه در زمین حلال و پاک است بخورید» سوره بقره، آیه ۱۶۸.</ref> | برای اباحه الفاظ معین و صیغه مخصوصی نیست و هر لفظ و صیغهای میتواند برای این منظور به کار رود. بعضی از علمای اصول، صیغه امر را مشترک بین [[وجوب]] و ندب و اباحه میدانند و عدهای میگویند صیغه امر، مربوط به قدر مشترک آن سه، یعنی «[[اذن]]» است و عدهای نیز میگویند: امر بعد از [[حظر]] مفید اباحه است، ولی همانطور که گفته شد، اباحه صیغه و لفظ معین ندارد و به هر لفظ و صیغهای که بدین معنا دلالت کند، تحقق مییابد. در [[قرآن]] کلمه اباحه به کار نرفته و در کلمات [[پیغمبر اسلام]] نیز این واژه استعمال نشده، ولی [[فقها]] و [[دانشمندان]] [[آیات]] متعددی از [[قرآن]] را در [[مقام]] بیان [[اباحه]] میدانند، مثل {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا}}<ref>«ای مردم از آنچه در زمین حلال و پاک است بخورید» سوره بقره، آیه ۱۶۸.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۶۶.</ref> | ||
===تفاوت اباحه و تخییر=== | ===تفاوت اباحه و تخییر=== | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
مباحات عقلی که مفاد [[اصل برائت]] عقلی است و بر قاعده عقلی «[[قبح]] [[عقاب]] بلابیان» مبتنی است در [[حقیقت]] در دو عرصه، حق انتخاب را به عنوان یک حق عمومی [[اثبات]] میکند: | مباحات عقلی که مفاد [[اصل برائت]] عقلی است و بر قاعده عقلی «[[قبح]] [[عقاب]] بلابیان» مبتنی است در [[حقیقت]] در دو عرصه، حق انتخاب را به عنوان یک حق عمومی [[اثبات]] میکند: | ||
#در موارد {{عربی|مَا لَا نَصَّ فِيهِ}} و قلمروی آزاد شرع که در حقیقت اصل برائت شرعی و اصل برائت عقلی در این عرصه مؤکد یکدیگرند؛ | #در موارد {{عربی|مَا لَا نَصَّ فِيهِ}} و قلمروی آزاد شرع که در حقیقت اصل برائت شرعی و اصل برائت عقلی در این عرصه مؤکد یکدیگرند؛ | ||
# حق انتخاب در شیوههای اجرایی تکالیفی که برای انجام آنها شیوه خاصی در شرع [[پیش بینی]] نشده است. بسیاری از اعمالی که به عنوان مقدمه انجام [[تکالیف]] به جا آورده میشوند، از این قبیل محسوب میشوند<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۱۴۵.</ref> | # حق انتخاب در شیوههای اجرایی تکالیفی که برای انجام آنها شیوه خاصی در شرع [[پیش بینی]] نشده است. بسیاری از اعمالی که به عنوان مقدمه انجام [[تکالیف]] به جا آورده میشوند، از این قبیل محسوب میشوند<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۱۴۵.</ref><ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۲، ص۲۹۹.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۶۷.</ref> | ||
==اباحه (و [[برائت]])== | ==اباحه (و [[برائت]])== |