جابر بن عبداللّه (مقاله): تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
جز (جایگزینی متن - '\=\=\sدربارهٔ\sپدیدآورنده\s\=\=↵\{\{\:(.*)\}\}' به '== دربارهٔ پدیدآورنده == {{پدیدآورنده ساده | پدیدآورنده مقاله = $1}}') |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| تاریخ نشر = ۱۳۸۲ | | تاریخ نشر = ۱۳۸۲ | ||
| شماره = | | شماره = | ||
| | | تعداد صفحات = | ||
| شماره صفحات = | | شماره صفحات = | ||
| ناشر الکترونیک = [[پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن]] | | ناشر الکترونیک = [[پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن]] | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== دربارهٔ پدیدآورنده == | == دربارهٔ پدیدآورنده == | ||
{{ | {{پدیدآورنده ساده | ||
| پدیدآورنده مقاله = سید محمود سامانی}} | |||
== اثر وابسته به مقاله== | == اثر وابسته به مقاله== |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۲۳
جابر بن عبداللّه | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | سید محمود سامانی |
موضوع | جابر بن عبداللّه |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ |
وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
محل نشر | بوستان کتاب |
تاریخ نشر | ۱۳۸۲ |
ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
جابر بن عبداللّه عنوان مقالهای است که به بحث و بررسی در مورد جابر بن عبداللّه میپردازد. این مقاله به قلم سید محمود سامانی نگاشته شده و در دائرة المعارف قرآن کریم ج۹ منتشر گشته است[۱]
چکیده مقاله
این مقاله فاقد چکیده میباشد.
فهرست مقاله
- جابر و روایات شأن نزول؛
- مناقب جابر؛
- جابر پس از رحلت پیامبر(ص)؛
- جابر و بنی امیه؛
- جابر و اهل بیت(ع)؛
- علم جابر؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
آقای دکتر سید محمود سامانی (متولد ۱۳۴۴ش)، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی به اتمام رساند. دبیر گروه تاریخ مدرسه عالی امام خمینی، عضو گروه تاریخ و سیره پژوهشکده حج و زیارت و مدیر گروه تاریخ و اعلام دانشنامه حج و حرمین شریفین ازجمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «مناسبات اهلبیت با ایرانیان»، «امام حسن و ایرانیان»، «شهدای علوی تبار در واقعه عاشورا»، «ام حبیبه»، «جلوههای ایثار در واقعه کربلا»، «جابر بن عبداللّه» و «امام حسین و قرآن» (همکار تألیف) برخی از این آثار است.[۲]