آفاق و انفس: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[آفاق و انفس در قرآن]] - [[آفاق و انفس در حدیث]] - [[آفاق و انفس در اخلاق اسلامی]] - [[آفاق و انفس در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط  = آفاق و انفس (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  =}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
از نظر [[قرآن]]، سراسر [[خلقت]] [[آیات الهی]] و علائم و نشانه‌هایی برای [[کشف]] [[حقیقت]] است. قرآن، از [[جهان]] خارج [[انسان]] به “آفاق” و از جهان [[درون انسان]] به “انفس” تعبیر می‌کند<ref>{{متن قرآن|سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ}} «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref>. و از این راه، اهمیّت ویژه [[ضمیر]] [[انسانی]] را گوشزد می‌نماید. اصطلاح “آفاق و انفس” در [[ادبیات]] [[اسلامی]] از همین‌جا پدید آمده است<ref>مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۶.</ref>
از نظر [[قرآن]]، سراسر [[خلقت]] [[آیات الهی]] و علائم و نشانه‌هایی برای [[کشف]] [[حقیقت]] است. قرآن، از [[جهان]] خارج [[انسان]] به «آفاق» و از جهان [[درون انسان]] به «انفس» تعبیر می‌کند<ref>{{متن قرآن|سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ}} «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref>. و از این راه، اهمیّت ویژه ضمیر [[انسانی]] را گوشزد می‌نماید. اصطلاح «آفاق و انفس» در [[ادبیات]] [[اسلامی]] از همین‌جا پدید آمده است<ref> مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۶.</ref>
==آیات انفسی==
آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۸.</ref>


==آیات آفاقی==
== آیات انفسی ==
آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۸.</ref>
 
== آیات آفاقی ==
آیات آفاقی یعنی آنچه بیرون از [[ضمیر انسان]] است: [[خلقت]] انسان‌های دیگر، [[آسمان]]، [[زمین]]، [[ستارگان]]، [[کوه]]، دریا، گیاه، حیوان، و...<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۷.</ref>
آیات آفاقی یعنی آنچه بیرون از [[ضمیر انسان]] است: [[خلقت]] انسان‌های دیگر، [[آسمان]]، [[زمین]]، [[ستارگان]]، [[کوه]]، دریا، گیاه، حیوان، و...<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۷.</ref>


خط ۱۶: خط ۱۷:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده: اصطلاحات قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۱

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

از نظر قرآن، سراسر خلقت آیات الهی و علائم و نشانه‌هایی برای کشف حقیقت است. قرآن، از جهان خارج انسان به «آفاق» و از جهان درون انسان به «انفس» تعبیر می‌کند[۱]. و از این راه، اهمیّت ویژه ضمیر انسانی را گوشزد می‌نماید. اصطلاح «آفاق و انفس» در ادبیات اسلامی از همین‌جا پدید آمده است[۲][۳]

آیات انفسی

آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد[۴].[۵]

آیات آفاقی

آیات آفاقی یعنی آنچه بیرون از ضمیر انسان است: خلقت انسان‌های دیگر، آسمان، زمین، ستارگان، کوه، دریا، گیاه، حیوان، و...[۶][۷]

منابع

پانویس

  1. سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.
  2. مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.
  3. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۶.
  4. مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.
  5. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۸.
  6. مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.
  7. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۷.