(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[صلوة در قرآن]] - [[صلوة در حدیث]] - [[صلوة در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = صدع (پرسش)}}
#تغییر_مسیر [[صلات (ابهام‌زدایی)]]
==مقدمه==
"صلو" ریشه [[سریانی]] یا آرامی دارد و به معنای [[عبادت]] مخصوصی است که در [[عربی]] "صلاة" گفته می‌شود.
"صلی" ریشه [[عربی]] دارد و به معنای "ثنای [[نیکو]] و جمیل" است که شامل سلام کردن و تحیت هم می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۷۲-۲۷۳.</ref>. صلِّ به معنای "دعا کردن"<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۰۰.</ref>، "تبریک و تمجید"<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۹۰.</ref> و "درود فرستادن" است <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۰.</ref>.
{{متن قرآن|وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ}}<ref>«برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref>.
[[صلات]] [[عبادت]] [[مسلمانان]] با [[رکوع]] و [[سجده]] و دستورهای خاصی است که بر [[مسلمانان]] [[واجب]] شده است: {{متن قرآن|إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا}}<ref>«و چون نماز را به پایان بردید خداوند را ایستاده و نشسته و آرمیده بر پهلو یاد کنید و چون آرام یافتید نماز را برپا دارید که نماز بر مؤمنان فریضه‌ای است که زمان معیّن دارد» سوره نساء، آیه ۱۰۳.</ref>. هیچ یک از [[شرایع الهی]] از [[عبادت]] مخصوص خالی نبوده است؛ ولی در ظاهر با یکدیگر مختلف بوده‌اند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۹۱.</ref>.
"صلّی" به معنای ثنای جمیل و [[دعا]] به اقتضای موضوعات، معانی مختلفی دارد. [[صلوات خدا]] بر [[انبیا]] و [[صالحان]] به معنای "ثناگویی و یاد کرد [[نیکو]] از آنان" است و به معنای [[مغفرت]] نیز آمده است. [[صلوات]] [[رسول خدا]]{{صل}} بر [[مؤمنان]] به معنای [[دعا کردن]] برای آنها و یاد کردن از آنهاست.
[[صلات]] [[ملائکه]] بر [[مؤمنان]] نیز [[استغفار]] برای آنهاست<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۵۴.</ref>. دعا کردن و نفرین کردن به معنای تقاضا و استدعای "[[خیر]] و [[برکت]]" یا "[[شر]] و [[هلاکت]]" در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]] [[جایگاه]] مهمی دارد. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ}}<ref>«از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref> به [[پیامبر]]{{صل}} [[امر]] به [[دعا]] و ثنا برای [[مؤمنان]] می‌کند و آن را موجب [[اطمینان]] و [[آرامش خیال]] [[مؤمنان]] بر می‌شمارد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۱، ص۲۹.</ref>.
[[نفرین]] و درخواست [[هلاکت]] و نابودی برای [[کفار]] و [[مشرکان]] نیز در [[فرهنگ قرآن]] بسیار به چشم می‌خورد: {{متن قرآن|تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ}}<ref>«توش و توان ابو لهب تباه و او نابود باد» سوره مسد، آیه ۱.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۹۳-۳۹۴.</ref>
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
