دعا - سحرخوان و یوسف‌زاده (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
جز (جایگزینی متن - '== فهرست مقاله ==↵{{فهرست اثر}}↵↵{{پایان فهرست اثر}}' به '== فهرست مقاله == در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
== فهرست مقاله == | == فهرست مقاله == | ||
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست. | |||
== دربارهٔ پدیدآورندگان == | == دربارهٔ پدیدآورندگان == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۸
| دعا | |
|---|---|
| نیایش و درخواست همراه خضوع و خشوع از خداوند | |
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | محمد سحرخوان و حسین علی یوسف‌زاده |
| موضوع | دعا |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۳ |
| وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
| محل نشر | بوستان کتاب |
| تاریخ نشر | ۱۳۹۴ |
| ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
دعا: (نیایش و درخواست همراه خضوع و خشوع از خداوند) عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بحث و بررسی دعا می‌پردازد. این مقاله به قلم محمد سحرخوان و حسین علی یوسف‌زاده نگاشته شده و در دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۳ به چاپ رسیده است.
فهرست مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورندگان
- حجت الاسلام و المسلمین حسین علی یوسف‌زاده (متولد ۱۳۴۹ ش، تربت حیدریه)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی و حسین وحید خراسانی پیگیری کرد. همکاری با دفتر تبلیغات اسلامی به عنوان پژوهشگر از جمله فعالیت‌های وی است. او تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله نیز به رشته تحریر درآورده است. «پیشوایی از منظر قرآن کریم»، «تابوت عهد»، «باب حطه»، «مقایسه ضرورت نبوت از منظر فلسفه و عرفان با تأكید بر آرای ابن‌سینا و امام خمینی»، «شجاعت»، «منجی‌گرایی در ادیان» و تعدادی از مقالات «دائرةالمعارف قرآن کریم» برخی از این آثار است.[۱]
- حجت الاسلام و المسلمین محمد سحرخوان (متولد ۱۳۴۱ ش، کاشان)، تحصیلات حوزوی را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید علی محقق داماد، محمد فاضل لنکرانی، جواد تبریزی، محمد هادی معرفت و جعفر سبحانی پیگیری کرد. همکاری با مرکز فرهنگ و معارف قرآن و مرکز تحقیقاتی اسراء از جمله فعالیت‌های وی است. او تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «پناهندگی»، «قدرت و عدم وابستگی فرهنگی»، «سجد و استقلال فرهنگی»، «ابن سبیل» و «آل یعقوب» برخی از این آثار است.[۲]