ابوواقد نمیری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'احمدبن' به 'احمد بن')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
ابن شاهین در کتاب [[صحابه]]، وی را [[صحابی]] دانسته است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۷۲.</ref>. او روایتی از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل کرده که آن [[حضرت]] [[نماز جماعت]] را کوتاه و [[نماز]] فرادایش را طولانی می‌خواند<ref>احمدبن حنبل، ج۵، ص۲۱۸-۲۱۹؛ بیهقی، ج۳، ص۱۱۸؛ عبدالرزاق صنعانی، ج۲، ص۳۶۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۲۰؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۷۲.</ref>. [[سند]] این [[روایت]] به [[ابوواقد لیثی کنانی]] نیز می‌رسد<ref>احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۱۸-۲۱۹.</ref>؛ پس باید "[[ابوواقد لیثی کنانی]]" و "ابو واقد نمیری" را یک نفر دانست.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوواقد نمیری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۵۰.</ref>
ابن شاهین در کتاب [[صحابه]]، وی را [[صحابی]] دانسته است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۷۲.</ref>. او روایتی از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده که آن [[حضرت]] [[نماز جماعت]] را کوتاه و [[نماز]] فرادایش را طولانی می‌خواند<ref>احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۱۸-۲۱۹؛ بیهقی، ج۳، ص۱۱۸؛ عبدالرزاق صنعانی، ج۲، ص۳۶۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۲۰؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۷۲.</ref>. [[سند]] این [[روایت]] به [[ابوواقد لیثی کنانی]] نیز می‌رسد<ref>احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۱۸-۲۱۹.</ref>؛ پس باید "[[ابوواقد لیثی کنانی]]" و "ابو واقد نمیری" را یک نفر دانست.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوواقد نمیری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۵۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۱

مقدمه

ابن شاهین در کتاب صحابه، وی را صحابی دانسته است[۱]. او روایتی از رسول خدا (ص) نقل کرده که آن حضرت نماز جماعت را کوتاه و نماز فرادایش را طولانی می‌خواند[۲]. سند این روایت به ابوواقد لیثی کنانی نیز می‌رسد[۳]؛ پس باید "ابوواقد لیثی کنانی" و "ابو واقد نمیری" را یک نفر دانست.[۴]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۷، ص۳۷۲.
  2. احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۱۸-۲۱۹؛ بیهقی، ج۳، ص۱۱۸؛ عبدالرزاق صنعانی، ج۲، ص۳۶۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۲۰؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۷۲.
  3. احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۱۸-۲۱۹.
  4. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوواقد نمیری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۵۰.