آزادی اقلیت‌های مذهبی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

آزادی اقلیت‌های مذهبی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۶

۳۱۱ بایت حذف‌شده ، ‏۲۸ مارس ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۴٬۱۱۴

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = آزادی
-| عنوان مدخل  = آزادی اقلیت‌های مذهبی
+| عنوان مدخل  =
-| مداخل مرتبط = [[آزادی اقلیت‌های مذهبی در قرآن]] - [[آزادی اقلیت‌های مذهبی در حدیث]] - [[آزادی اقلیت‌های مذهبی در کلام اسلامی]] - [[آزادی اقلیت‌های مذهبی در فقه سیاسی]]
+| مداخل مرتبط =
 | پرسش مرتبط  = آزادی (پرسش)
 }}
 == مقدمه ==
-* [[جامعه اسلامی]]، نمونه کاملی ازهم زیستی مسالمت آمیز [[پیروان ادیان الهی]] است؛ زیرا اقلیتهای [[دینی]] (گروه‌هایی از [[اهل کتاب]] که در داخل [[کشور اسلامی]] [[زندگی]] می‌کنند و شرایط "ذمه" را مراعات می‌کنند) از [[آزادی]] [[عقیده]]، بیان، مناظره‌های [[کلامی]] و غیر آن برخوردارند<ref>المنار، ج ۵، ص ۳۵۴؛ فی ظلال، ج ۱، ص ۲۹۵.</ref>. [[قرآن کریم]] در این باره، برای [[انسجام]] [[جامعه]]، [[اهل کتاب]] را به [[وحدت]] بر مبنای اصول مشترک فراخوانده و با [[دعوت]] آنان به [[توحید]] و نفی [[شرک]] و پرهیز از [[سلطه]] گروهی بر گروهی دیگر می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! بیایید بر کلمه‌ای که میان ما و شما برابر است هم‌داستان شویم که:» سوره آل عمران، آیه ۶۴.</ref>اهل کتاب، با آزادی کامل در محضر پیامبر در مدینه حاضر می‌شدند و به بیان عقاید و افکارشان می‌پرداختند و حتی عبادت خودشان را در مرکز اسلام، در مسجد [[پیامبر]] {{صل}} انجام می‌دادند<ref>من وحی القرآن، ج ۶، ص ۶۵.</ref> و [[مأموریت]] [[پیامبر]] فقط رساندن [[پیام الهی]] بود. از سوی دیگر، وقتی آنان [[مناظره]] کردند، [[پیامبر]] {{صل}} از آنان [[برهان]] طلبید و چون قانع نشدند و تقاضای [[مباهله]] کردند، [[پیامبر]] {{صل}} با [[اطمینان]] و به دور از هرگونه [[استبداد]]<ref>من وحی القرآن، ج ۶، ص ۶۴.</ref>، با آنان به [[مباهله]] برخاست. {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref> بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو:
+[[جامعه اسلامی]]، نمونه کاملی ازهم زیستی مسالمت آمیز [[پیروان ادیان الهی]] است؛ زیرا اقلیتهای [[دینی]] (گروه‌هایی از [[اهل کتاب]] که در داخل [[کشور اسلامی]] [[زندگی]] می‌کنند و شرایط "ذمه" را مراعات می‌کنند) از [[آزادی]] [[عقیده]]، بیان، مناظره‌های [[کلامی]] و غیر آن برخوردارند<ref>المنار، ج ۵، ص ۳۵۴؛ فی ظلال، ج ۱، ص ۲۹۵.</ref>. [[قرآن کریم]] در این باره، برای [[انسجام]] [[جامعه]]، [[اهل کتاب]] را به [[وحدت]] بر مبنای اصول مشترک فراخوانده و با [[دعوت]] آنان به [[توحید]] و نفی [[شرک]] و پرهیز از [[سلطه]] گروهی بر گروهی دیگر می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! بیایید بر کلمه‌ای که میان ما و شما برابر است هم‌داستان شویم که:» سوره آل عمران، آیه ۶۴.</ref>اهل کتاب، با آزادی کامل در محضر پیامبر در مدینه حاضر می‌شدند و به بیان عقاید و افکارشان می‌پرداختند و حتی عبادت خودشان را در مرکز اسلام، در مسجد [[پیامبر]] {{صل}} انجام می‌دادند<ref>من وحی القرآن، ج ۶، ص ۶۵.</ref> و [[مأموریت]] [[پیامبر]] فقط رساندن [[پیام الهی]] بود. از سوی دیگر، وقتی آنان [[مناظره]] کردند، [[پیامبر]] {{صل}} از آنان [[برهان]] طلبید و چون قانع نشدند و تقاضای [[مباهله]] کردند، [[پیامبر]] {{صل}} با [[اطمینان]] و به دور از هرگونه [[استبداد]]<ref>من وحی القرآن، ج ۶، ص ۶۴.</ref>، با آنان به [[مباهله]] برخاست. {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ}}<ref> بنابراین، پس از دست یافتن تو به دانش، به هر کس که با تو به چالش برخیزد؛ بگو:
 بیایید تا فرزندان خود و فرزندان شما و زنان خود و زنان شما و خودی‌های خویش و خودی‌های شما را فرا خوانیم آنگاه (به درگاه خداوند) زاری کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم؛ سوره آل عمران، آیه: 61.</ref>. باید توجه داشت که [[لزوم]] پرداخت [[جزیه]] از سوی [[اهل کتاب]] {{متن قرآن|قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلاَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَلاَ يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلاَ يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref> با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری جزیه بپردازند؛ سوره توبه، آیه: 29.</ref> با [[آزادی]] اقلیت‌های [[دینی]] در [[تعارض]] نیست؛ زیرا [[جزیه]] در مقابل حمایت‌های مدنیوخدمات [[امنیتی]] [[حکومت اسلامی]] برای آنان است<ref>المیزان، ج۹، ص۲۴۰ و ۲۴۲؛ من وحی القرآن، ج ۱۱، ص ۸۴ و ۸۵.</ref> واز سوی دیگر، از مسؤولیت‌های گوناگون، چون شرکت در [[جهاد]] و پرداخت [[حقوق]] [[واجب]] [[مالی]] [[اسلامی]] معاف هستند<ref>من وحی القرآن، ج ۵، ص ۴۸.</ref><ref>[[علی رضایی بیرجندی|رضایی بیرجندی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص 192.</ref>.
@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 #{{متن قرآن|وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ}}<ref>«و با اهل کتاب جز به بهترین شیوه چالش مکنید» سوره عنکبوت، آیه ۴۶.</ref>.
 #{{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ}}<ref>«در (کار) دین هیچ اکراهی نیست» سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref>.
 === نتیجه ===
-* از این [[آیات]] استفاده می‌شود:
+از این [[آیات]] استفاده می‌شود:
 # [[پیامبر]] [[اقلیت‌های مذهبی]] را پذیرفته است و با آنها تعامل می‌کند: «{{متن قرآن|وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ}}<ref>«و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه ده تا کلام خداوند را بشنود سپس او را به پناهگاه وی برسان» سوره توبه، آیه ۶.</ref>.
 # [[پیامبر]] [[مأمور]] است که با آنها (در صورت عدم محاربه) گفتگوکند و حقایق [[دین]] را بیان کند: «{{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ}}<ref>«(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز!» سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref>.