تفسیر اصم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[اصم]]''' است. </div>
| موضوع مرتبط = اصم
| عنوان مدخل =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
خط ۸: خط ۱۲:


[[داوودی]] نیز در عنوان [[عبدالرحمن بن کیسان ابو بکر اصم معتزلی]] با عبارت {{عربی|"له تفسير عجيب"}} از این تفسیر خبر داده است<ref>ر. ک: داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۶۹، رقم ۲۵۸.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۳.</ref>
[[داوودی]] نیز در عنوان [[عبدالرحمن بن کیسان ابو بکر اصم معتزلی]] با عبارت {{عربی|"له تفسير عجيب"}} از این تفسیر خبر داده است<ref>ر. ک: داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۶۹، رقم ۲۵۸.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۳.</ref>
== جستارهای وابسته ==
* [[اصم]]


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۳: خط ۲۰:
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
== جستارهای وابسته ==
* [[اصم]]


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۲۱: خط ۲۵:


[[رده:تفسیر]]
[[رده:تفسیر]]
[[رده:تفسیر اصم]]
[[رده:اصم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۷

مقدمه

ابن ندیم در زیر عنوان "ذكر قوم من المعتزلة"، اصم را معرفی و این تفسیر را با همین نام در شمار تألیفات وی ذکر کرده است[۱].

حاج خلیفه نیز با عنوان «تفسیر الأصم» از این تفسیر یاد کرده و گفته است: ثعلبی آن را ذکر کرده است[۲].

داوودی نیز در عنوان عبدالرحمن بن کیسان ابو بکر اصم معتزلی با عبارت "له تفسير عجيب" از این تفسیر خبر داده است[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن ندیم، الفهرست، ص۲۱۴.
  2. حاج خلیفة، کشف الظنون، ج۱، ص۴۴۳؛ ابن ندیم، الفهرست، ص۲۱۴.
  3. ر. ک: داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۶۹، رقم ۲۵۸.
  4. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۸۳.