تفسیر روح بن عباده: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[روح بن عبادة قیسی بصری]]''' است. </div>
| موضوع مرتبط = روح بن عبادة قیسی بصری
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
خط ۶: خط ۱۰:


[[اسماعیل پاشا]] نیز [[روح بن عبادة قیسی]] را در شمار مؤلفان آورده و با عبارت {{عربی|"صنف تفسير القرآن"}} از این تفسیر خبر داده است<ref>بغدادی، هدیة العارفین، ج۵، ص۳۷۱.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۳-۳۸۴.</ref>
[[اسماعیل پاشا]] نیز [[روح بن عبادة قیسی]] را در شمار مؤلفان آورده و با عبارت {{عربی|"صنف تفسير القرآن"}} از این تفسیر خبر داده است<ref>بغدادی، هدیة العارفین، ج۵، ص۳۷۱.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۳-۳۸۴.</ref>
== جستارهای وابسته ==
* [[روح بن عبادة قیسی بصری]]


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۱: خط ۱۸:
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
== جستارهای وابسته ==
* [[روح بن عبادة قیسی بصری]]


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۱۹: خط ۲۳:


[[رده:تفسیر]]
[[رده:تفسیر]]
[[رده:تفسیر روح بن عبادة قیسی بصری]]
[[رده:روح بن عبادة قیسی بصری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۸

مقدمه

داوودی در معرفی روح بن عباده با جملۀ "وَجَمَع تَفسيراً" به این تفسیر اشاره کرده و بعد از چند سطر گفته است: تفسیر او را ابوازهر صالح بن درهم باهلی از وی روایت کرده است[۱].

اسماعیل پاشا نیز روح بن عبادة قیسی را در شمار مؤلفان آورده و با عبارت "صنف تفسير القرآن" از این تفسیر خبر داده است[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۱۷۴، رقم ۱۷۱.
  2. بغدادی، هدیة العارفین، ج۵، ص۳۷۱.
  3. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۸۳-۳۸۴.