تفسیر محمد بن اورمه قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
(←مقدمه) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = محمد بن اورمه قمی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[نجاشی]] این [[تفسیر]] را با عنوان کتاب «تفسیر القرآن» در شمار تألیفات [[محمد بن اورمه]] آورده و سند خود به همۀ کتاب‌های وی را ذکر کرده است<ref>ر. ک: رجال النجاشی، ص۳۲۹ و ۳۳۰ رقم ۸۹۱.</ref>. [[آقا بزرگ تهرانی]] نیز با عنوان «تفسیر ابن اورمه» از آن یاد کرده است<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، رقم ۱۱۷۶.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۷.</ref> | [[نجاشی]] این [[تفسیر]] را با عنوان کتاب «تفسیر القرآن» در شمار تألیفات [[محمد بن اورمه]] آورده و سند خود به همۀ کتاب‌های وی را ذکر کرده است<ref>ر.ک: رجال النجاشی، ص۳۲۹ و ۳۳۰ رقم ۸۹۱.</ref>. [[آقا بزرگ تهرانی]] نیز با عنوان «تفسیر ابن اورمه» از آن یاد کرده است<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، رقم ۱۱۷۶.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۷.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[محمد بن اورمه قمی]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۹: | خط ۱۶: | ||
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']] | # [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۷: | خط ۲۱: | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۵
مقدمه
نجاشی این تفسیر را با عنوان کتاب «تفسیر القرآن» در شمار تألیفات محمد بن اورمه آورده و سند خود به همۀ کتاب‌های وی را ذکر کرده است[۱]. آقا بزرگ تهرانی نیز با عنوان «تفسیر ابن اورمه» از آن یاد کرده است[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: رجال النجاشی، ص۳۲۹ و ۳۳۰ رقم ۸۹۱.
- ↑ آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، رقم ۱۱۷۶.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۸۷.