سیف الاسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[سیف الاسلام در قرآن]] - [[سیف الاسلام در حدیث]] - [[سیف الاسلام در فقه اسلامی]] - [[سیف الاسلام در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = سیف الاسلام (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
 
== مقدمه ==
== مقدمه ==
سیف الاسلام، لقبی بود که به [[سرداران]] [[جنگی]] [[اسلام]] می‌دادند و همواره میان [[سرداران]] [[حکومت‌ها]] مرسوم بود. درباره [[زبیر]] آمده است: {{عربی|و هو أول من سلّ سيفه في الإسلام}}<ref>الاعلام، ج۳، ص۴۳؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۲۶۸.</ref>. بعدها این [[لقب]]، [[لقب]] "[[ظهیرالدین طغتگین]]" مؤسس اتابکان [[دمشق]] (۴۹۷ ه. ق) گردید<ref>فرهنگ معین، ج۵، ص۱۱۲۰.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۲۴.</ref>.
سیف الاسلام، لقبی بود که به سرداران [[جنگی]] [[اسلام]] می‌دادند و همواره میان سرداران [[حکومت‌ها]] مرسوم بود. درباره [[زبیر]] آمده است: {{عربی|"و هو أول من سلّ سيفه في الإسلام"}}<ref>الاعلام، ج۳، ص۴۳؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۲۶۸.</ref>. بعدها این [[لقب]]، [[لقب]] "[[ظهیرالدین طغتگین]]" مؤسس اتابکان [[دمشق]] (۴۹۷ .ق) گردید<ref>فرهنگ معین، ج۵، ص۱۱۲۰.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۲۴.</ref>
 
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۰: خط ۱۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:سیف الاسلام]]
[[رده:مفاهیم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۶

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

سیف الاسلام، لقبی بود که به سرداران جنگی اسلام می‌دادند و همواره میان سرداران حکومت‌ها مرسوم بود. درباره زبیر آمده است: "و هو أول من سلّ سيفه في الإسلام"[۱]. بعدها این لقب، لقب "ظهیرالدین طغتگین" مؤسس اتابکان دمشق (۴۹۷ ﻫ.ق) گردید[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. الاعلام، ج۳، ص۴۳؛ سیره ابن هشام، ج۱، ص۲۶۸.
  2. فرهنگ معین، ج۵، ص۱۱۲۰.
  3. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۲۴.