شرف: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[شرف در قرآن]] - [[شرف در فقه اسلامی]] - [[شرف در کلام اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۰

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

شرف در اصل به معنای بلندی و مکان بلند است؛ از این‌رو، به جهت تشبیه بلندی معنوی به بلندی مکانی، به فردِ بلند مرتبه و بزرگوار، شریف اطلاق شده است.[۱]

شریف از صفات خداوند متعال است؛ زیرا همه علوّ و بلندمرتبگی از آن او است و او بلند مرتبه‌ترین است؛ چنان که در مرحله بعد صفت اولیای او می‏‌باشد. [۲]

صفت شریف به کسی که دارای مال و ثروت است یا نزد مردم موقعیت و منزلت ممتاز اجتماعی دارد اطلاق می‏‌شود. بنابر این، شریف هم به کسی که از شرف الهی و آخرتی برخوردار است اطلاق می‏‌گردد و هم به کسی که دارای شرف دنیوی است. از سوی دیگر، عنوان شریف گاه صفت زمان واقع می‏‌شود، گاه مکان و گاهی کلام.[۳]

منابع

پانویس

  1. مجمع البحرین، واژه «شرف».
  2. عوائد الأیام، ص:۴۳۶.
  3. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، صفحه ۶۶۱.