(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = وادی المقدس | عنوان مدخل = وادی المقدس | مداخل مرتبط = وادی المقدس در قرآن - وادی المقدس در حدیث | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== {{متن قرآن|إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّ...» ایجاد کرد)
| مداخل مرتبط = [[وادی المقدس در قرآن]] - [[وادی المقدس در حدیث]]
| پرسش مرتبط =
}}
==مقدمه==
{{متن قرآن|إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى}}<ref>«بی‌گمان این منم پروردگار تو، پای‌پوش‌های خویش را درآور که تو در سرزمین مقدس «طوی» یی» سوره طه، آیه ۱۲.</ref>.
{{متن قرآن|إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى}}<ref>«آنگاه که پروردگارش او را در سرزمین پاک «طوی» فرا خواند،» سوره نازعات، آیه ۱۶.</ref>.
==بررسی [[وادی مقدس]]==
دیاری که از نظر [[پژوهشی]] ما در این بخش مهم است همان دیاری است که در [[زندگی]] [[حضرت موسی]]{{ع}} از اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد. حضرت موسی وقتی به همراه [[همسر]] و فرزند از [[مدین]] به [[مصر]] حرکت می‌کرد راه را گم کرد. شب بود و سوز سرما تا استخوان او و خانواده‌اش [[نفوذ]] می‌کرد. حضرت موسی برای گرم کردن خویش و خانواده‌اش به دنبال [[آتش]] بود. در وادی مقدس آتشی را دید و به سوی آن [[تغییر]] مسیر داد. «[[خاندان]] [[موسی]] همانجا ایستادند و او به طرف آتش روان شد. هنگامی که به نزدیکی آن رسید. درخت سبزی را دید که از آن آتش شعله‌ور است». ندای [[جان]] بخشی از سمت راست آن درخت به گوشش خورد که می‌گفت: «همانا من [[خدای یکتا]]، [[پروردگار]] جهانیانم. ای موسی! من پروردگار تو هستم نعلین خویش را به در کن که در وادی مقدس هستی»<ref>تاریخ انبیاء، محلاتی، ص۳۸۹.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۸۰۷.</ref>
==مشخص کردن محل [[واقعی]] [[مقدس]]==
از گفتار خلاصه [[تفاسیر]] [[المیزان]] و نمونه چنین استفاده می‌شود که:
«[[طوی]] نام جلگه‌ای است که در دامنه [[کوه طور]] قرار دارد»<ref>خلاصه تفاسیر، المیزان و نمونه، ص۸۰۹.</ref>.
صاحب [[تفسیر نمونه]] در اثر خویش [[احتیاط]] به [[خرج]] داده و قید کرده است: «طوی» ممکن است نام [[سرزمین]] مقدسی باشد که در [[شام]] در میان مدین و مصر قرار داشت»<ref>تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۱۰۰.</ref>. بعضی از [[مفسران]] توضیح روشنی در این خصوص دارند:
در [[سوره طه]]<ref>طه / ۱۲.</ref> و [[سوره نازعات]]<ref>نازعات / ۴۶.</ref> این [[وادی]] به نام طوی یاد شده و به صفت مقدس هم موصوف شده است. در [[تورات]] نیز طوی خوانده شده است. طوی (به ضم و کسر اول) کوهی است در [[شام]] و گفته‌اند وادیی است در جنب [[کوه طور]]<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۲۹۲.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۸۰۸.</ref>
==سینا==
[[وادی مقدس]] همان طور سیناست. «ابوالفتح می‌نویسد: آن [[کوه]] است که [[موسی]]{{ع}} با خدای [[مناجات]] کرد و آن کوهی است میان [[مصر]] و [[ایله]]... در [[دایرة المعارف]] [[فارسی]] آمده است: [[طور سینا]]، یا طور، یا [[کوه سینا]] کوه معروفی در قسمت جنوبی شبه شا [[جزیره سینا]] که امروزه [[جبل موسی]] خوانده می‌شود... برخی نویسندگان می‌نویسند: سینا شبه جزیره‌ای است محدود از شمال به دریای [[مدیترانه]]، از [[غرب]] به کانال سوئز و خلیج سوئز، از [[شرق]] به [[فلسطین]] و [[خلیج عقبه]]»<ref>محی الدین درویشی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۸۴.</ref>.
این [[سرزمین مقدس]] خوانده شده چون محل حضور و مناجات به درگاه او شده است. «این نام و این توصیف دلیل بر این است که چرا به موسی دستور داد کفشش را بکند منظور [[احترام]] آن [[سرزمین]] بوده تا با [[کفش]] لگد نشود و اگر کندن کفش را مرتفع بر جمله {{متن قرآن|إِنِّي أَنَا رَبُّكَ}}<ref>«بی‌گمان این منم پروردگار تو، پای‌پوش‌های خویش را درآور که تو در سرزمین مقدس «طوی» یی» سوره طه، آیه ۱۲.</ref> کرده دلیل بر این است که [[تقدیس]] و احترام [[وادی]] به خاطر این بوده که خطیره [[قرب به خدا]] و محل حضور و مناجات به درگاه اوست»<ref>تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۰۹.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۸۰۹.</ref>
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:IM010430.jpg|22px]] [[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|'''اماکن جغرافیایی در قرآن''']]
