(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{خرد}}
#تغییر_مسیر [[ودایع امامت]]
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ودایع رسالت در قرآن]] | [[ودایع رسالت در حدیث]] | [[ودایع رسالت در کلام اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ودایع رسالت (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
'''ودایع رسالت''' [[رسالت]] و [[امامت]]، منصبی الهی و از سوی خداوند است. همۀ مسؤولیت‌ها، اختیارات و ولایتی که [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] دارد، به [[امام]] و جانشین می‌رسد و منصب [[امامت]] از سوی هر[[امام]] به امام بعدی سپرده می‌شود و بشر نقشی در انتخاب [[پیامبر]] و [[امام]] [[معصوم]] ندارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۵۹۱.</ref>.
==مقدمه==
*در روایات فراوان، از تحویل دادن وسایلی از سوی [[پیامبر]] به [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} و از طرف او به [[امام حسن]] و همچنین [[امامان]] بعدی یاد شده، نیز از انتقال علوم و معارف الهی به [[حجت]] بعدی، که نشان‌دهندۀ خطّ خدایی در این مسأله است. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} هنگام وفات، هزار باب [[علم]] به [[امام علی|حضرت علی]] آموخت و سپرد که از هرباب، هزار باب دیگر گشوده می‌شد. همچنین [[پیامبر]]، در آن لحظات، انگشتر خویش را درآورد و به [[امام علی|علی]]{{ع}} داد، همچنین شمشیر، زره و همۀ سلاح‌های خود را درخواست کرد و همه را به [[امام علی|علی]]{{ع}} داد، حتی شالی را که هنگام جنگ، از روی زره بر کمر خویش می‌بست، آن را هم به [[امام علی|علی]]{{ع}} داد و فرمود: به نام خدا برخیز و به خانه‌ات برو<ref>ارشاد مفید، ج ۱ ص ۱۸۵</ref>. [[امامان]] [[معصوم]]، پیوسته از این سخن می‌گفتند که انگشتر پیامبر، ذوالفقار علی، جامۀ آن دو بزرگوار، عمامۀ [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} و... پیش ماست و پس از هریک از ما به امام بعدی می‌رسد. این نشانۀ پیوند گسست‌ناپذیر [[امامان]] با یکدیگر و آنان با [[رسالت]] و [[نبوت]] و بیانگر خواست و مشیت و سنّت الهی در انتقال [[ولایت]] و هدایت امت به آن بزرگواران است و هر یک از آن وسایل هم سمبل و رمز یکی از جهات و شؤون پیشوایی است، مثل سیاست و حکومت، شجاعت، سیادت و شرافت خانوادگی که در شمشیر و زره و انگشتر و عمامه و ردا و جامه و علوم الهی تبلور می‌یابد. حتی در واقعۀ کربلا، [[امام حسین|سیّد الشهدا]] در آستانۀ شهادت، نامه‌ای را به دخترش فاطمه سپرد که او آن را به [[امام سجاد]] تحویل داد، نیز به فرزندش امام سجاد وصیت کرد و او را [[وصی]] خود قرار داد، [[اسم اعظم]] و میراث‌های [[انبیا]] را به او تسلیم کرد و به وی یادآور شد که علوم، مصاحف، و سلاح را به امّ سلمه (در مدینه) تحویل داده و سفارش کرده که همه را به وی تحویل دهد<ref>موسوعة كلمات الامام الحسین، ص ۴۸۷</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۵۹۱.</ref>
