|
|
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{مدخل مرتبط
| | #تغییر_مسیر [[احمد بن عبدوس خلنجی]] |
| | موضوع مرتبط =
| |
| | عنوان مدخل =
| |
| | مداخل مرتبط = [[احمد بن عبدوس در تراجم و رجال]]
| |
| | پرسش مرتبط =
| |
| }}
| |
| == آشنایی اجمالی ==
| |
| احمد بن عبدوس<ref>ر.ک: رجال النجاشی، ص۸۱، ش۱۹۷؛ رجال الطوسی، ص۴۱۲، ش۵۹۷۱ و ۴۱۵، ۶۰۱۰؛ الفهرست (طوسی)، ص۵۹، ش۷۴؛ معالم العلماء، ص۴۹؛ إیضاح الإشتباه، ص۹۹، ش۵۶؛ الرجال (إبن داوود)، ص۳۱، ش۹۲؛ نقد الرجال، ص۱۳۴، ش۲۶۰؛ جامع الرواة، ج۱، ص۵۳؛ إکلیل المنهج، ص۱۱۴، ش۹۸؛ طرائف المقال، ج۱، ص۲۲۴، ش۱۳۶۳؛ أعیان الشیعة، ج۳، ص۱۱۹، ش۵۵؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۶۰، ش۱۱۶۱؛ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۱۵۳، ش۶۵۶ و ۱۵۵، ش۶۵۸.</ref> تنها در سند یک [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]] و به نقل از [[کتاب الکافی]] واقع شده است:
| |
| | |
| {{متن حدیث|في الكافي: عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُبْدُوسٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زَاوِيَةَ، عَنْ أَبِي عَلِيِّ بْنِ رَاشِدٍ، قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ{{ع}}: جُعِلْتُ فِدَاكَ، إِنَّكَ كَتَبْتَ إِلى مُحَمَّدِ بْنِ الْفَرَجِ تُعَلِّمُهُ أَنَّ أَفْضَلَ مَا يُقْرَأُ فِي الْفَرَائِضِ بِ {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ}} وَ {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref>، وَ إِنَّ صَدْرِي لَيَضِيقُ بِقِرَاءَتِهِمَا فِي الْفَجْرِ؟ فَقَالَ{{ع}}: «لَا يَضِيقَنَّ صَدْرُكَ بِهِمَا؛ فَإِنَّ الْفَضْلَ- وَ اللَّهِ- فِيهِمَا}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۱۴، ص۳۵۷، به نقل از: الکافی، ج۳، ص۳۱۵، ح۱۹.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۳۷۴.</ref>
| |
| | |
| == شرح حال [[راوی]] ==
| |
| روایت مزبور با اندکی [[اختلاف]] در متن، در کتاب [[فلاح المسائل]]<ref>{{عربی|روی أبوالمفضل محمد بن عبدالله، قال: حدثنا جعفر بن محمد بن مسعود العیاشی قال: حدثنا أبی، عن جعفر بن أحمد، عن العمرکی بن علی، عن یعقوب بن یزید، عن أحمد بن عبدوس الخلنجی، عن محمد بن دادنه، عن محمد بن الفرج، انه کتب إلی الرجل{{ع}}، یسأله عما یقرأ فی الفرائض، و عن أفضل ما یقرأ به فیها، فکتب{{ع}} إلیه: أن أفضل ما یقرأ فی الفرائض، {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ}} و {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}}}؛ فلاح السائل، ص۱۶۲.</ref> [[سید بن طاووس]] نقل شده و نام راوی در آن با پسوند «الخلنجی» ذکر شده است؛ بنابراین مراد از راوی، [[احمد بن عبدوس خلنجی]]<ref>علامه حلی در ضبط نام راوی می‌نویسد: {{عربی|احمد بن عبدوس - بضم العین المهملة، و اسکان الباء المنقطة تحتها نقطة، و ضم الدال المهملة، و السین المهملة بعد الواو - الخلنج: بالخاء المعجمة المفتوحة، و اللام المفتوحة، و النون الساکنة، و الجیم}}؛ إیضاح الإشتباه، ص۹۹، ش۵۶.
| |
| [[سمعانی]] می‌نویسد: {{عربی|الخلنجی: بفتح الخاء المعجمة و اللام و سکون النون و فی آخرها الجیم، هذه النسبة إلی خلنج، و هو نوع من الخشب}}؛ الأنساب، ج۲، ص۳۹۲.
| |
| اما نراقی نوشته است: {{عربی|أحمد بن عبدوس الخلنجی:... و الخاء المعجمة المضمومة، و اللام المفتوحة، و النون الساکنة و الجیم»؛ عوائد الأیام، ص۸۴۴.</ref> است که در [[کتب رجالی]] قدما عنوان شده است.
| |
| | |
| [[نجاشی]] می‌نویسد: {{عربی|"أحمد بن عبدوس الخلنجی أبوعبدالله. له کتاب النوادر. أخبرناه إبن أبی جید قال: حدثنا محمد بن الحسن بن الولید قال: حدثنا الحسن بن متویه بن السندی قال: حدثنا أحمد بن عبدوس به"}}<ref>رجال النجاشی، ص۸۱، ش۱۹۷.</ref>.
| |
| | |
| [[شیخ طوسی]] در کتاب [[الفهرست]] می‌نویسد: {{عربی|"أحمد بن عبدوس الخلنجی أبوعبدالله. له کتاب النوادر. أخبرنا به عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد بن الحسن بن الولید عن أبیه. و أخبرنا به إبن أبی جید عن محمد بن الحسن بن الولید قال: حدثنا الحسن بن منویه بن السندی قال: حدثنا أحمد بن عبدوس"}}<ref>الفهرست (طوسی)، ص۵۹ - ۶۰، ش۷۴.</ref>.
| |
| | |
| و در کتاب الرجال می‌نویسد: {{عربی|"أحمد بن عبدوس الخلنجی، روی ابن الولید عن الحسن بن متویه بن السندی العریشی (القرشی) عنه"}}<ref>رجال الطوسی، ص۴۱۲، ش۵۹۷۱.</ref>.
| |
| | |
| '''یادآوری چند مطلب:'''
| |
| #در عبارت شیخ طوسی و نجاشی تصریح شده است که [[کنیه]] [[راوی]] «أبوعبدالله» است، ولی در بعضی اسناد کنیه وی «أبوجعفر» ذکر شده است<ref>{{عربی|حدثنی محمد بن مسعود و محمد بن الحسن البراثی، قالا حدثنا محمد بن إبراهیم بن محمد بن فارس، قال حدثنی أبوجعفر أحمد بن عبدوس الخلنجی أو غیره، عن...}}؛ رجال الکشی (إختیار معرفة الرجال)، ص۴۵۵، ح۸۶۰.</ref>.
| |
| #در بعضی اسناد، عنوان «احمد بن عبدوس بن ابراهیم» در [[سند روایت]] قرار گرفته است:
| |
| {{عربی|"عنه، عن أحمد بن عبدوس بن إبراهیم قال: رأیت أباجعفر{{ع}} و قد خرج من الحمام و هو من قرنه إلی قدمه مثل الوردة من أثر الحناء"}}<ref>الکافی، ج۶، ص۵۰۹، ح۴.</ref>.
| |
| | |
| از این رو، ممکن است کسی برداشت کند که جد احمد بن عبدوس، «ابراهیم» است، اما این برداشت صحیح نیست؛ زیرا در عنوان [[راوی]]، تصحیف واقع شده و صحیح آن {{عربی|"أحمد عن عبدوس بن ابراهیم"}} است و مراد از آن، [[عبدوس بن ابراهیم بغدادی]] است، به قرینه راوی که [[احمد بن ابی عبدالله برقی]] است؛ زیرا [[مرجع]] ضمیر «عنه» به قرینه سند قبلی، [[احمد بن أبی عبدالله]] است که راوی کتاب عبدوس بن ابراهیم است و از او [[روایت]] می‌کند.
| |
| | |
| [[شیخ طوسی]] نوشته است: {{عربی|"عبدوس بن ابراهیم، من اهل بغداد. له کتاب، أخبرنا به جماعة، عن ابی المفضل، عن ابن بطة، عن احمد بن أبی عبدالله، عنه"}}<ref>الفهرست (طوسی)، ص۳۴۸، ش۵۵۰.</ref>.
| |
| | |
| و [[نجاشی]] نوشته است: {{عربی|"عبدوس بن ابراهیم بغدادی، ذکر ابن بطة قال: حدثنا احمد بن ابی عبدالله عنه"}}<ref>رجال النجاشی، ص۳۰۲، ش۸۲۳.</ref>.
| |
| | |
| و روایت [[تهذیب الأحکام]] که شیخ طوسی با این سند آن را نقل کرده است، این برداشت را [[تأیید]] می‌کند:
| |
| | |
| {{متن حدیث|ابن محجوب عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِي أَحْمَدَ إِسْحَاقَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ أَبِي الْعَبَّاسِ عَنْ عُبْدُوسِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}<ref>روایت عبدوس بن ابراهیم از امام صادق{{ع}} مرسل است، زیرا: اولاً، عبدوس بن ابراهیم که احمد بن محمد بن خالد البرقی از او روایت می‌کند، نمی‌تواند بدون واسطه از امام صادق{{ع}} حدیث نقل کند؛ ثانیاً، با عبارت {{عربی|قال: رأیت أبا جعفر الثانی{{ع}}}} سازگاری ندارد. بنابراین کلمه «رفعه» از سند افتاده است و مؤیدش آن است که شیخ کلینی و شیخ صدوق این روایت را در کتب کافی و ثواب الأعمال نقل کرده‌اند و در سند آن، {{عربی|عن عبدوس بن إبراهیم البغدادی رفع الحدیث إلی أبی عبدالله{{ع}}...}} ثبت شده است؛ ر.ک: الکافی، ج۶، ص۴۸۴، ح۵؛ ثواب الأعمال، ص۲۱.</ref> قَالَ: الْحِنَّاءُ يَذْهَبُ بِالسَّهَكِ... وَ قَالَرَأَيْتُ أَبَا جَعْفَرٍ الثَّانِيَ{{ع}} قَدْ خَرَجَ مِنَ الْحَمَّامِ وَ هُوَ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمَيْهِ مِثْلُ الْوَرْدِ مِنْ أَثَرِ الْحِنَّاءِ}}<ref>تهذیب الأحکام، ج۱، ص۳۷۶ - ۳۷۷، ح۱۱۶۱.</ref>.
| |
| | |
| و [[روایت]] [[کلینی]] در [[الکافی]]: {{متن حدیث|عَنْهُ (احمد بن ابی عبدالله) عَنْ عُبْدُوسِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْبَغْدَادِيِّ رَفَعَهُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: الْحِنَّاءُ يَذْهَبُ بِالسَّهَكِ وَ يَزِيدُ فِي مَاءِ الْوَجْهِ وَ يُطَيِّبُ النَّكْهَةَ وَ يُحَسِّنُ الْوَلَدَ}}<ref>الکافی، ج۶، ص۴۸۴، ح۵.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۳۷۵-۳۷۸.</ref>
| |
| | |
| == [[طبقه راوی]] ==
| |
| [[تاریخ]] ولادت و [[وفات]] [[راوی]] مشخص نیست و گزارش دقیقی از مقطع زندگانی وی نرسیده است، ولی به قرینه روایت [[سهل بن زیاد]] از او استظهار می‌گردد که وی [[عصر امام رضا]] و [[امام جواد]]{{عم}} را [[درک]] کرده باشد؛ زیرا سهل بن زیاد از [[اصحاب امام جواد]]، [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} شمرده شده<ref>ر.ک: رجال الطوسی، ص۳۷۵، ش۵۵۵۶، ۱۳۸۷، ش۵۶۹۹ و ۳۹۹، ش۵۸۵۳؛ رجال الکشی (إختیار معرفة الرجال)، ص۵۶۶، ش۱۰۶۹.</ref> و در سال ۲۵۵ ق با امام عسکری مکاتبه داشته است<ref>ر.ک: رجال النجاشی، ص۱۸۵، ش۴۹۰.</ref>.
| |
| | |
| بنابراین، ذکر نام راوی در [[رجال شیخ طوسی]] در {{عربی|"باب من لم یرو عن واحد من الأئمة{{عم}}"}}<ref>رجال الطوسی، ص۴۱۲، ش۵۹۷۱ و ۴۱۵، ش۶۰۱۰.</ref> به معنای عدم معاصرت با [[ائمه]]{{عم}} نیست، بلکه به معنای عدم روایت است، چون ممکن است یک راوی، معاصر یک یا چند تن از ائمه{{عم}} بوده باشد، ولی از آن بزرگواران روایت نکرده باشد، و احمد بن عبدوس از جمله این [[راویان]] بوده است.
| |
| | |
| [[آیة الله]] [[بروجردی]]، احمد بن عبدوس را از روات طبقه هفتم شمرده است<ref>الموسوعة الرجالیة (طبقات رجال التهذیب)، ص۶۱؛ همان (طبقات رجال الکافی)، ص۴۴.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۳۷۸.</ref>
| |
| | |
| == استادان و [[شاگردان راوی]] ==
| |
| از جمله استادان وی در [[اسناد روایات]] عبارتند از: [[محمد بن زاویه]]، [[علی بن حکم]]، أبیه (عبدوس) و [[حسن بن علی بن فضال]]<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۱۴، ص۳۵۷، بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۱۰، ح۹؛ کامل الزیارات، ص۳۰۰، ح۹؛ تهذیب الأحکام، ج۱، ص۳۵۴، ح۱۰۵۳.</ref>؛ و از جمله [[شاگردان]] وی در اسناد روایات عبارتند از: [[سهل بن زیاد]]، [[احمد بن موسی]]، [[احمد بن محمد]]، [[محمد بن علی بن محبوب]] و [[علی بن خالد]]<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۱۴، ص۳۵۷؛ بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۱۰، ح۹؛ کامل الزیارات، ص۳۰۰، ح۹؛ تهذیب الأحکام، ص۳۴۹، ح۱۰۳۰ و ۳۵۴، ح۱۰۵۳. </ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۳۷۹.</ref>
| |
| | |
| == [[مذهب]] [[راوی]] ==
| |
| از ذکر نام راوی در [[رجال نجاشی]] و مضامین [[روایات]] وی، از جمله [[روایت]] ذیل که [[ابن قولویه]] در کامل الزیارات نقل کرده است، امامی بودن وی استفاده می‌شود:
| |
| | |
| {{عربی|وَ عَنْهُ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُبْدُوسٍ اَلْخَلَنْجِيِّ عَنْ أَبِيهِ رَحِيمٍ قَالَ : قُلْتُ لِلرِّضَا عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ زِيَارَةَ قَبْرِ أَبِي اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِبَغْدَادَ عَلَيْنَا فِيهَا مَشَقَّةٌ وَ إِنَّمَا نأته[نَأْتِيهِ]فَنُسَلِّمُ عَلَيْهِ مِنْ وَرَاءِ اَلْحِيطَانِ فَمَا لِمَنْ زَارَهُ مِنَ اَلثَّوَابِ قَالَ فَقَالَ لَهُ وَ اَللَّهِ مِثْلُ مَا لِمَنْ أَتَى قَبْرَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ}}<ref>کامل الزیارات، ص۳۰۰، ح۹.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۳۷۹.</ref>
| |
| | |
| == جایگاه [[حدیثی]] راوی ==
| |
| چنان که گذشت، [[نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] تنها به ذکر نام راوی بسنده کردند و درباره توثیق و یا [[تضعیف]] وی اظهار نظر نکردند؛ بدان جهت از [[راویان مجهول]] و یا مُهمل به حساب می‌آید. و بر این اساس، [[ابن داوود]] نام راوی را در قسم اول [[رجال]] خود ذکر کرده که به [[ممدوحین]] و مهملین اختصاص دارد<ref>الرجال (إبن داوود)، ص۳۱، ش۹۲.</ref>.
| |
| | |
| [[علامه حلی]] نام راوی را در [[ایضاح الاشتباه (کتاب)|ایضاح الاشتباه]] ذکر کرده است، ولی در کتاب رجال خود عنوان نکرده است<ref>بعضی محققان در توجیه آن نوشتند: رجال علامه حلی به راویانی اختصاص دارد که یا مدح شدند و یا ذم؛ و چون درباره احمد بن عبدوس مدح و ذمی صورت نگرفته است، بدان جهت نام وی را در کتاب رجال عنوان نکرده است: {{عربی|و العجب من العلامة لم یذکره فی الخلاصة مع ذکره فی الإیضاح (م د). وجهه عدم التعرض له کما تری لمدح و لا ذم، و کون "صه" مقصورة علی القسمین کما علم، فتدبر "م د ح"}}؛ إکلیل المنهج، ص۱۱۴، ش۹۸.</ref>، ولی بعضی بزرگان متأخر درباره جایگاه حدیثی راوی اظهار نظر کردند. [[محمد بن حسن بن شهید ثانی]] می‌نویسد: {{عربی|أحمد بن عبدوس و قد ذکره النجاشی و الشیخ فی الفهرست مهملاً، و کذلک ذکره الشیخ فی رجال من لم یرو عن الأئمة{{عم}}، لکن ربما یستفاد جلالة قدره من کونه معدوداً من شیوخ الصدوق، و [[الظاهر]] أنه لا فرق [[بینه]] و بین شیوخ الإجازة فإما أن تقبل روایة الجمیع أو ترد}}<ref>إستقصاء الإعتبار، ج۲، ص۴۶۳.</ref>.
| |
| | |
| [[سید احمد بن زین العابدین علوی]] بعد از نقل روایتی که در سند آن احمد بن عبدوس قرار داشته، نوشته است: {{عربی|"أما سند الخبر الثانی ففیه أحمد بن عبدوس و هو معدود من شیوخ الصدوق و هو ثقة جلیل‌القدر کسایر شیوخ الإجازة فأما أن یقبل روایة الجمیع أو یرد"}}<ref>مناهج الأخبار، ج۱، ص۱۸۶.</ref>.
| |
| | |
| صاحب [[حاوی الاقوال (کتاب)|حاوی الأقوال]]، «احمد بن عبدوس» را در قسم چهارم کتابش که به [[ضعفا]] اختصاص دارد، نام برده است<ref>حاوی الأقوال، ج۳، ص۲۹۱، ش۱۲۷۰.</ref>.
| |
| | |
| بعضی [[فقها]]، از جمله [[آیة الله]] [[تبریزی]] و [[امام خمینی]]، روایاتی را که احمد بن عبدوس در سند آنها واقع شده است، [[ضعیف]] دانستند و او را از [[راویان مجهول]] به حساب آوردند<ref>ر.ک: کتاب الطهارة (امام خمینی)، ج۱، ص۵۲۴، مسأله سوم؛ تنقیح مبانی العروة (کتاب الطهارة)، ج۴، ص۷۹. ۴.</ref>.
| |
| | |
| [[علامه مامقانی]] در [[تنقیح المقال]] می‌نویسد: {{عربی|"وبالجملة فلم یرد فیه مدح و لا قدح، فحاله مجهول. فعد إبن داوود له فی القسم الأول من متفرداته، و لا یمکن الإغترار بکلامه، لکثرة إشتباهاته، فالتوقف فی روایات الرجل لازم"}}<ref>تنقیح المقال، ج۶، ص۳۰۲-۳۰۳، ش۱۱۳۲.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۳۷۹-۳۸۱.</ref>
| |
| | |
| == تحقیق ==
| |
| احمد بن عبدوس را باید از راویانی دانست که «مُهمل» به حساب می‌آید؛ زیرا [[جرح]] و تعدیلی درباره‌اش در [[کتب رجالی]] قدما نرسیده و با وصف «مجهول» نیز وصف نشده است تا در زمره [[راویان]] ضعیف قرار گیرد.
| |
| | |
| و توثیق وی به اعتبار این که از [[مشایخ]] [[شیخ صدوق]] شمرده می‌شود اولاً، در جایی یافت نشده است که شیخ صدوق بدون واسطه از وی [[نقل روایت]] کرده باشد، بلکه از جهت طبقه، ممکن نیست شیخ صدوق از او [[روایت]] کند؛ زیرا چنان که در طریق [[نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] گذشت، [[محمد بن الحسن بن الولید]] که در سال ۳۴۳ ق [[وفات]] یافته و از مشایخ شیخ صدوق به شمار می‌آید، به واسطه [[حسن بن متویه]] از احمد بن عبدوس [[روایت]] کرده است؛ و ثانیاً، [[حکم]] به [[وثاقت]] جمیع [[مشایخ]] [[شیخ صدوق]] نیز مورد قبول نیست، مگر مواردی که ترضی شیخ صدوق را به دنبال داشته باشد که به نظر بعضی، بر توثیق دلالت دارد.
| |
| | |
| نادرست‌تر از این قول این که «احمد بن عبدوس» را از مشایخ الاجازه به حساب آوریم و قائل به وثاقت او گردیم؛ زیرا در جایی یافت نشده است که وی به کسی اجازه [[نقل روایت]] داده باشد.
| |
| بنابراین، نه دیدگاه صاحب حاوی الأقوال که احمد بن عبدوس را در قسم [[ضعفا]] عنوان کرده، درست است و نه دیدگاه آن دو [[بزرگواری]] که وی را توثیق کردند، بلکه دیدگاه [[ابن داوود]] تقویت می‌شود که احمد بن عبدوس را از [[راویان مهمل]] دانسته و چون قدما به [[روایات]] مهملین عمل می‌کردند، او را ملحق به [[راویان]] [[ممدوح]] کرده است.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۳۸۱-۳۸۲.</ref>
| |
| | |
| == منابع ==
| |
| {{منابع}}
| |
| # [[پرونده: IM009726.jpg|22px]] [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|'''رجال تفسیری ج۲''']]
| |
| {{پایان منابع}}
| |
| | |
| == پانویس ==
| |
| {{پانویس}}
| |
| | |
| [[رده:اعلام]]
| |
| [[رده:رجال تفسیری]]
| |
