|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{مهدویت}}
| | #تغییر_مسیر [[محل زندگی امام مهدی]] |
| {{مدخل مرتبط
| |
| | موضوع مرتبط = امام مهدی
| |
| | عنوان مدخل = [[امام مهدی]] {{ع}}
| |
| | مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]]
| |
| | پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش)
| |
| }}
| |
| | |
| == مقدمه ==
| |
| * به معنای جای وسیع و فضای باز است. محوطۀ جلوی [[مسجد کوفه]] که سکویی هم داشته و [[امام علی|علی]] {{ع}} گاهی آنجا می‌نشست و [[مردم]] حضور می‌یافتند و [[امام]] یا [[سخنرانی]] می‌کرد، یا به سؤال‌ها پاسخ می‌داد. [[رحبه]] نام محلّه‌ای در [[کوفه]] نیز بوده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۸۵.</ref>.
| |
| | |
| == [[رحبه]] در موعودنامه ==
| |
| سرزمین مقدسی است که [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} و [[اهل بیت]]ش در آن اقامت می‌گزینند. آنجا [[اقامتگاه حضرت]] [[نوح]] {{ع}} بوده است. هیچ‌یک از [[آل محمد]] {{صل}} جز در یک [[سرزمین مقدس]] مسکن نمی‌گزیند، و جز در یک [[سرزمین مقدس]] به [[قتل]] نمی‌رسد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۵؛ الزام الناصب، ص ۱۷۶.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۲.</ref>.
| |
| | |
| از مسائلى که درباره [[امام زمان]] {{ع}} مطرح است، مکان و محل زندگى ایشان است. روایاتى که در این زمینه وجود دارد سه دسته‌اند:
| |
| # برخى از آنها محل خاصى را تعیین نمى‌کند و جایگاه حضرت را در بیابان‌ها و کوه‌ها معرفى مى‌کند. از آن جمله، [[امام مهدی|حضرت مهدى]] {{ع}} به پسر مهزیار مى‌فرماید: "[[فرزند]] مهزیار! پدرم [[امام حسن]] {{ع}} از من [[پیمان]] گرفت... و [[فرمان]] داد که براى سکونت، کوه‌هاى سخت و سرزمین‌هاى خشک و دوردست را برگزینم"<ref>غیبة طوسى، ص ۲۶۶.</ref>. این بخش از [[روایات]] گویاى آن است که حضرت از حوزه دسترسى [[مردم]] به دور است و به سختى و دشوارى زندگى مى‌کند و کسى از محل زندگى وى [[آگاه]] نیست.
| |
| # برخى [[روایات]]، منطقه خاصى را به‌عنوان محل سکونت آن حضرت نام مى‌برند و محدوده آن را نیز تعیین مى‌کنند: | |
| ## [[مدینه]] و پیرامون آن: ابى [[بصیر]] مى‌گوید از [[امام باقر]] {{ع}} شنیدم که فرمود: "[[صاحب الزمان]] را [[عزلت]] و غیبتى است که در آن، نیرومند است به سى نفرى که با حضرت هستند و [[وحشت]] و تنهایى را از وى دور مى‌کنند و خوب جایگاهى است [[مدینه]]"<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۵۳؛ اصول کافى، ج۱، ص۳۴۰. </ref>. [[روایت]] دیگرى است که مکان حضرت را کوه "[[رضوى]]" در اطراف [[مدینه]] نام مى‌برد. راوى مى‌گوید: "با [[امام صادق]] {{ع}} از [[مدینه]] خارج شدیم، به [[روحاء]] اطراف [[مدینه]] که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهى دوخت و مدت زمانى ادامه داد... و فرمود: این کوه "رضوى" نام دارد. خوب پناهگاهى است براى خائف ـ [[امام زمان]] {{ع}} ـ در [[غیبت صغری]] و کبرى"<ref>غیبة طوسى، ص ۱۶۲. </ref>.
| |
| ## [[مکه]] و پیرامون آن: از برخى [[روایات]] استفاده مى‌شود که آن حضرت در مکانى به نام "[[ذی طوی]]" پیرامون [[مکه]] زندگى مى‌کند و از همان‌جا نیز همراه یارانش [[قیام]] خواهد کرد. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[امام زمان]] {{ع}} را غیبتى است در بعضى از دره‌ها و اشاره کرد به منطقه ذى طوى"<ref>غیبة نعمانى، ص ۱۸۲. </ref>. در ادامه این [[روایت]] و [[روایات]] دیگر، محل [[ظهور]] و خروج آن حضرت و مرکز تجمع [[یاران]] و [[دوستان]] وى نیز، همین منطقه یاد شده است<ref>غیبة طوسى، ص ۳۱۵. </ref>.
| |
| # دسته سوم اخبارى است که مانند دسته اول، جایگاهى خاص را نام نمى‌برد، ولى از وى به‌عنوان فردى که با [[مردم]] [[حشر]] و نشر دارد و به گونه ناشناس زندگى مى‌کند، نام برده است. [[امام صادق]] {{ع}} مى‌فرماید: "[[صاحب الامر]] {{ع}} در میان [[مردم]] رفت و آمد مى‌کند، در بازار قدم مى‌زند، لکن او را نمى‌شناسند تا زمانى که [[خداوند]] به وى [[اذن]] دهد تا خود را معرفى کند..."<ref>غیبة طوسى، ص ۱۶۴. </ref>.
| |
| | |
| بین این سه دسته از [[روایات]]، تضاد و تنافى نیست و نام بردن مکانى خاص، با زندگى به شکل ناشناس قابل جمع است. [[انتخاب]] کوه‌ها و مکان‌هاى دست‌نیافتنى در حال [[ضرورت]] و نیاز نیز، امرى است طبیعى و موافق با اصل [[تقیّه]]<ref>چشم به راه مهدى، ص۳۵۱.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۱۳.</ref>
| |
| | |
| == [[رحبه]] در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]] ==
| |
| * [[رحبه]] شهری است که حدوداً هیجده کیلومتر با [[کوفه]] فاصله دارد، در [[آخرالزمان]] و هنگام [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}}، این [[شهر]] مورد [[هجوم]] [[لشکر]] سفیانی قرار خواهد گرفت و سپس [[حضرت]] به این [[شهر]] خواهد آمد.
| |
| * [[امام صادق]] {{ع}} در [[حدیثی]] فرمود: گویا [[سفیانی]] یا یکی از [[امیران]] اوست که به [[رحبه]] آمده و در آنجا اردو زده است. جارچی [[سفیانی]] ندا می‌‌دهد: هر کسی که سر یکی از [[شیعیان]] [[علی]] {{ع}} را بیاورد، هزار درهم جایزه می‌‌گیرد. در این حال برخی از [[مردم]] سر [[همسایه]] خود را از تن جدا می‌‌کنند و برای گرفتن جایزه از نزد او می‌‌برد. در آن روز کسانی که بر شما (در [[رحبه]]) [[حکومت]] می‌‌کنند همگی [[اولاد]] نامشروعند و گویا می‌‌بینم که مردی نقاب بر چهره زده و شما را تک تک به دام می‌‌اندازد، او مردی زنازاده است...<ref>بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۲۱۵.</ref>.
| |
| * در [[حدیث]] دیگری [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[حضرت قائم]] {{ع}} پس از [[قیام]] به [[رحبه]] خواهد آمد. او با پای مبارکش به جایی اشاره می‌‌کند و می‌‌فرماید اینجا را حفر نمایید. وقتی آن قسمت را حفر می‌‌کنند، دوازده هزار [[زره]]، [[شمشیر]] و کلاه خود از آن مکان بیرون می‌‌آورند. سپس [[حضرت مهدی]] {{ع}} دوازه هزار نفر از غلامان [[عرب]] و [[عجم]] را جمع می‌‌کند و آن لباس‌های رزم را بر تن آنان می‌‌پوشاند و می‌‌فرماید هر کسی که چون شما (و بر [[مذهب]] و مرام شما) نبود به [[قتل]] برسانید<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۳۷ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۵۳.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۳۱۶.</ref>.
| |
| | |
| == [[ذی طوی]] در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]] ==
| |
| *"ذِی طُوی" به نام منطقه‌ای است که در شش کیلومتری [[مکه]] قرار دارد. این کوه مورد توجه [[ائمه]] {{ع}} بوده است و در [[روایات]] به [[پناهگاه]] و محل سکونت [[حضرت مهدی]] {{ع}} در زمان غیبت‌شان معرفی شده است. در دعای [[شریف]] ندبه از این منطقه و منطقه "رِضوی" به عنوان [[جایگاه]] [[حضرت]] یاد شده است: {{متن حدیث|لَيْتَ شِعْرِي.. أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى}}؛<ref> «کاش می‌‌دانستم که در کدام سرزمین مأوی گرفته‌ای، آیا در سرزمین [[رضوی]] هستی یا در جایی دیگر، یا در [[ذی‌طوی]] به سر می‌بری».</ref>.
| |
| * [[امام باقر]] {{ع}} با دست اشاره به [[ناحیه]] [[ذی‌طوی]] کرده و فرمود: برای [[صاحب الامر]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در میان این دره‌ها غیبتی رخ خواهد داد، و این [[غیبت]] ادامه خواهد داشت تا زمانی که [[قیام]] نماید. پیش از [[قیام]]، گروهی از [[یاران]] [[حضرت]] در این منطقه جمع می‌‌شوند و [[غلام]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} که همیشه همراه اوست نزد آن گروه آمده و می‌‌پرسد: چند نفر در اینجا گرد آمده‌اید؟ می‌‌گویند: ما چهل نفر هستیم. آن‌گاه [[غلام]] می‌‌پرسد: اگر [[صاحب]] خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را ببینید چه می‌‌کنید؟ پاسخ می‌‌دهند: به [[خدا]] [[سوگند]] اگر او بخواهد که کوه‌ها را از جای برکنیم، انجام خواهیم داد و با او خواهیم بود. این [[دیدار]] پایان می‌‌یابد تا سال بعد فرا می‌‌رسد. آن [[غلام]] دوباره نزد آنان می‌‌آید و می‌‌گوید: ده نفر از میان خود برگزینید و با آنان به نزد [[حضرت مهدی]] {{ع}} می‌‌آید و [[حضرت]] در شب [[آینده]] [[وعده]] می‌‌کند (که [[قیام]] نماید)...<ref>غیبت نعمانی: ص ۱۸۲ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۴۹۶.</ref>.
| |
| * [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: گویا با چشم خویش [[حضرت قائم]] {{ع}} را می‌‌بینم که با پای برهنه، در [[ذی‌طوی]] سرپا [[ایستاده]] و مانند [[حضرت موسی]] {{ع}} نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام ابراهیم]] {{ع}} در [[مسجدالحرام]] بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید<ref>موعودنامه: ص ۳۴۴ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۸۵.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۸۱-۲۸۲.</ref>.
| |
| | |
| == پرسش مستقیم ==
| |
| * [[محل سکونت امام مهدی کجاست؟ (پرسش)]]
| |
| | |
| {{پرسمان محل زندگی امام مهدی}}
| |
| | |
| == منابع ==
| |
| {{منابع}}
| |
| * [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
| |
| * [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].
| |
| {{پایان منابع}}
| |
| | |
| == پانویس ==
| |
| {{پانویس}}
| |
| | |
| [[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]
| |
| [[رده:امام مهدی]]
| |
| [[رده:مدخل موعودنامه]]
| |
