آیه کفایت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۹: خط ۹:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
بیست و پنجمین [[آیه]] از [[سوره احزاب]] به [[آیه]] [[کفایت]] مشهور است. [[خداوند متعال]] در این [[آیه]] می‌فرمایند: و [[خداوند]] (زحمت)[[جنگ]] را از [[مؤمنان]] برداشت. [[سیوطی]] در "الدار المنثور" از [[ابن مسعود]] در ذیل [[آیه]] چنین [[نقل]] می‌‌کند: مقصود از [[مؤمنین]] در این [[آیه]]، [[علی]] {{ع}} است.
بیست و پنجمین [[آیه]] از [[سوره احزاب]] به [[آیه]] کفایت مشهور است. [[خداوند متعال]] در این [[آیه]] می‌فرمایند: و [[خداوند]] (زحمت)[[جنگ]] را از [[مؤمنان]] برداشت. [[سیوطی]] در "الدار المنثور" از [[ابن مسعود]] در ذیل [[آیه]] چنین [[نقل]] می‌‌کند: مقصود از [[مؤمنین]] در این [[آیه]]، [[علی]] {{ع}} است.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۶

متن آیه: ﴿وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ[۱]

مقدمه

بیست و پنجمین آیه از سوره احزاب به آیه کفایت مشهور است. خداوند متعال در این آیه می‌فرمایند: و خداوند (زحمت)جنگ را از مؤمنان برداشت. سیوطی در "الدار المنثور" از ابن مسعود در ذیل آیه چنین نقل می‌‌کند: مقصود از مؤمنین در این آیه، علی (ع) است.

پانویس

  1. «... و خداوند در جنگ، مؤمنان را بسنده شد...» سوره احزاب، آیه ۲۵.