حمنه بنت جحش: تفاوت میان نسخه‌ها

حمنه همراه همسرش در [[نبرد]] [[احد]] در [[سال سوم هجری]] حضور داشت و در آب دادن به تشنگان و درمان مجروحان به گونه‌ای ستایش‌انگیز کوشید <ref>المغازی، ج ۱، ص ۲۴۹؛ الطبقات، ابن سعد، ج ۸، ص ۱۹۱؛ امتاع الاسماع، ج ۱، ص ۱۵۳.</ref> و در آن [[جنگ]] سه تن از عزیزان خود را از دست داد و [[شهادت]] آنها را پیامبر {{صل}} به وی خبر داد.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج ۸، ص ۱۹۱.</ref> وی در مقابل شنیدن گزارش شهادت برادرش عبدالله بن جحش و دایی‌اش [[حمزه]] فقط به گفتن کلمه [[استرجاع]]: {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«همان کسان که چون بدیشان مصیبتی رسد می‌گویند: «انّا للّه و انّا الیه راجعون» (ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم)» سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref> و [[طلب]] [[مغفرت]] برای آنها بسنده کرد؛ ولی با شنیدن خبر [[شهادت]] شوهرش [[مصعب بن عمیر]] [[شیون]] کرد و [[یادآوری]] [[یتیمی]] فرزندش را سبب بیتابی خود دانست.<ref> المغازی، ج ۱، ص ۲۹۲؛ امتاع‌الاسماع، ج ۱، ص ۱۶۹.</ref> [[پیامبر]] {{صل}} در [[تأیید]] [[مصیبت]] حمنه، [[مقام]] و [[منزلت شوهر]] را برای [[زن]] بی‌مانند دانست.<ref>السیرة النبویه، ج ۲، ص ۹۸؛ المغازی، ج ۱، ص ۲۹۱؛ الکامل، ج ۲، ص ۱۶۳.</ref> او از [[مصعب]] دختری به نام [[زینب]] <ref>الطبقات، ابن سعد، ج ۸، ص ۱۹۱؛ المحبر، ص ۱۰۳؛ تاریخ دمشق، ج ۴۳، ص ۵۰۷.</ref> داشت که وی را نیز از [[زنان صحابی]] برشمرده‌اند<ref>اسدالغابه، ج ۷، ص ۷۱؛ الاصابه، ج ۸، ص ۱۶۳.</ref> و [[فرزندان]] زینب تنها بازماندگان مصعب دانسته می‌شوند.<ref>اسدالغابه، ج ۷، ص ۱۳۵؛ الاصابه، ج ۸، ص ۱۶۳.</ref> حمنه پس از شهادت مصعب بن عمیر در [[احد]]، با [[طلحة بن عبیدالله]] [[ازدواج]] کرد <ref>الطبقات، ابن سعد، ج ۸، ص ۱۹۱؛ المحبر، ص ۱۰۳؛ تهذیب الکمال، ج ۳۵، ص ۱۵۷.</ref> و [[محمد]] و [[عمران]] دو فرزند حمنه از طلحه‌اند.<ref>جمهرة انساب العرب، ص ۱۳۸؛ الطبقات، ابن سعد، ج ۸، ص ۱۹۱.</ref> به درخواست حمنه، پیامبر {{صل}} یکی از فرزندان او را محمد و کنیه‌اش را اباسلیمان نام نهاد <ref> الطبقات، ابن سعد، ج ۵، ص ۳۹؛ الاستیعاب، ج ۳، ص ۱۳۷۱.</ref> که در [[آینده]] به سجّاد [[شهرت]] یافت.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج ۳، ص ۱۶۰؛ المعارف، ص ۲۳۱.</ref> در دوره [[حکومت]] امام‌علی {{ع}}، هرچند آن [[حضرت]] از شرکت در [[جنگ جمل]] [[نهی]] کرد، [[محمد]] در کنار پدرش [[طلحه]] در این [[نبرد]] در سال ۳۶ حضور یافت و کشته شد.<ref>المعارف، ص ۲۳۱؛ الوافی بالوفیات، ج ۳، ص ۱۴۴؛ الطبقات، خلیفه، ص ۴۰۷.</ref> از شرکت حمنه در دیگر [[جنگ‌ها]] و [[غزوات]] در منابع [[تاریخ]] و [[سیره]] گزارشی نیامده است. منابع، بی‌اشاره به حضور حمنه در [[نبرد خیبر]] در [[سال ۷ هجری]]، آورده‌اند که سهم وی از [[غنایم]] [[خیبر]] ۳۰ وَسَق (واحد وزن) خرما بود.<ref>المغازی، ج ۲، ص ۶۹۵.</ref>هرچند حمنه را جزو [[بیعت کنندگان]] با [[پیامبر]] {{صل}} شمرده‌اند،<ref>الطبقات، ابن سعد، ج ۸، ص ۲۵۲.</ref> این گزارش در [[حکم]] نادیده گرفتن پیشینه حمنه در [[اسلام]] است، زیرا حمنه دو دهه پیش از دیگر [[زنان]] [[قریشی]] به [[رسول خدا]] {{صل}} [[ایمان]] آورده بود، در حالی‌که زنان قریشی در [[سال ۸ هجری]] و پس از [[فتح مکه]] با ایشان [[بیعت]] کرده‌اند، مگر آنکه این گزارش را بر بیعت دوباره وی با پیامبر {{صل}} حمل کنیم. [[تاریخ]] [[وفات]] وی دقیق روشن نیست؛ ولی تا [[زمان]] [[مرگ]] خواهرش [[زینب]] در [[سال ۲۰ هجری]] زنده بوده و گویند تکفین زینب به دست وی انجام گرفته است.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج ۸، ص ۸۸ - ۸۹.</ref> حمنه از [[زنان صحابی]] بوده که [[روایات]] بسیاری را از پیامبر {{صل}} [[نقل]] کرده است.<ref>مسند احمد، ج ۶، ص ۳۸۱ - ۳۸۲؛ السنن الکبری، ج ۱، ص ۳۵۶؛ اسدالغابه، ج ۷، ص ۷۱.</ref>

* [[پرونده:1100353.jpg|22px]] [[فرهاد علی‌زاده|علی‌زاده، فرهاد]]، [[حنظلة بن ابی‌عامر (مقاله)|مقاله «حنظلة بن ابی‌عامر»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴''']]