غمره: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== | '''غمره''' نام یکی از منازل راه [[مکه]] به [[عراق]] که [[امام حسین]] {{ع}} در مسیر خویش از آنجا هم گذشت. آبشخوری بوده است. معنای اصلی آن جای انبوه [[مردم]] و محلّ فراهم آمدن اشیاء است، [[سختی]] و شدّت، بسیاری، آب بسیار، گرداب<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۶۳.</ref> | ||
آبشخوری است از آبشخورهای مسیر [[مکه]] و منزلی است از منازل آن | |||
== مقدمه == | |||
آبشخوری است از آبشخورهای مسیر [[مکه]] و منزلی است از منازل آن<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۲.</ref>. این مکان را که برخی آن را از نواحی [[مدینه]] در طریق نجد عنوان کرده‌اند<ref>ابن الفقیه، البلدان، ص۸۴.</ref>، حد فاصل بین تهامه و نجد گفته‌اند<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۱۰۰۲-۱۰۰۳؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۲.</ref>. در آثار برخی از اقلیم شناسان، غمرة سوداء بین صاحه و دو [[کوه]] عمایتین معرفی شده<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۲.</ref>، ضمن اینکه یاقوت حموی هم، با استناد به برخی اشعار، غمره را نام کوهی برشمرده است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۲.</ref>. برخی منابع متأخر هم، این مکان را یکی از ایستگاه‌های قدیمی زوّار عراقی گفته‌اند در کرانه شرقی [[وادی العقیق]] بین [[عشیره]] و المِسلح در ۶ مرحله‌ای شمال شرق مکه. از این موضع در جریان [[سریه]] [[عکاشة بن محصن]] ذکری به میان آمده است<ref>خلیفة بن خیاط، تاریخ، ص۳۹؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۵۵.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]]، ص۲۲۸.</ref> | |||
| خط ۱۴: | خط ۲۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:مسیر حرکت امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۲
غمره نام یکی از منازل راه مکه به عراق که امام حسین (ع) در مسیر خویش از آنجا هم گذشت. آبشخوری بوده است. معنای اصلی آن جای انبوه مردم و محلّ فراهم آمدن اشیاء است، سختی و شدّت، بسیاری، آب بسیار، گرداب[۱].[۲]
مقدمه
آبشخوری است از آبشخورهای مسیر مکه و منزلی است از منازل آن[۳]. این مکان را که برخی آن را از نواحی مدینه در طریق نجد عنوان کرده‌اند[۴]، حد فاصل بین تهامه و نجد گفته‌اند[۵]. در آثار برخی از اقلیم شناسان، غمرة سوداء بین صاحه و دو کوه عمایتین معرفی شده[۶]، ضمن اینکه یاقوت حموی هم، با استناد به برخی اشعار، غمره را نام کوهی برشمرده است[۷]. برخی منابع متأخر هم، این مکان را یکی از ایستگاه‌های قدیمی زوّار عراقی گفته‌اند در کرانه شرقی وادی العقیق بین عشیره و المِسلح در ۶ مرحله‌ای شمال شرق مکه. از این موضع در جریان سریه عکاشة بن محصن ذکری به میان آمده است[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۶۳.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۲.
- ↑ ابن الفقیه، البلدان، ص۸۴.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۱۰۰۲-۱۰۰۳؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۲.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۲.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۲.
- ↑ خلیفة بن خیاط، تاریخ، ص۳۹؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۵۵.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة، ص۲۲۸.