بحث:اخلاص: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
* من فوائد (الإخلاص) | * من فوائد (الإخلاص) | ||
{{پایان فهرست اثر}} | {{پایان فهرست اثر}} | ||
== مقدمه == | |||
[[خالص]] ساختن، عبادت‌ها و عمل‌ها را از نیّت‌های غیرالهی [[پاک]] ساختن. آنچه به [[عبادت]] و [[کار خیر]] افراد، قیمت و [[ارزش]] می‌دهد آن است که برای [[خدا]] و برای [[تقرّب]] به او باشد، نه به قصد [[ریا]]، [[تظاهر]]، [[خودنمایی]] و [[فریب]] [[مردم]]. اگر عبادت‌هایی مانند [[نماز]]، [[حج]]، [[روزه]] گرفتن ریایی انجام گیرد [[باطل]] است و [[خدا]] آن را نمی‌پذیرد. | |||
[[خداوند]] در [[قرآن]] از کسانی یاد می‌کند که مُخلص بوده‌اند و همه را در معرض [[فریب]] [[شیطان]] می‌داند مگر آنان که [[اخلاص]] داشته باشند: {{متن قرآن|قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ}}<ref> «گفت: به ارجمندی تو سوگند که همگی آنان را گمراه خواهم کرد مگر از میان آنان بندگان نابت را» سوره ص، آیه ۸۲-۸۳.</ref>. | |||
خالص‌سازی عمل و [[عبادت]] و [[کارهای نیک]] از انگیزه‌های غیر [[الهی]] بسیار دشوار ولی بسیار با [[ارزش]] است. | |||
[[خداوند]] به [[خالصان]] و [[مخلصان]] [[پاداش]] بزرگ می‌دهد و آنان را [[مقرّب]] درگاه خویش می‌سازد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۰.</ref>. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۹
نضرة النعيم ج۲
- الإخلاص
- الإخلاص لغة
- واصطلاحا
- حقيقة الإخلاص
- الفرق بين الإخلاص والصدق
- لفظ الإخلاص في القرآن الكريم
- الآيات الواردة في “الإخلاص”
- إخلاص الدين لله
- إخلاص الله - عز وجل - من شاء من عباده
- أ - الأنبياء - صلوات الله عليهم -
- ب - المؤمنون الناجون (من عذاب الدنيا أو من عذاب الآخرة أو من تلبيس إبليس)
- الآيات الواردة في “الإخلاص” معنى
- الأحاديث الواردة في (الإخلاص)
- الأحاديث الواردة في (الإخلاص) معنى
- المثل التطبيقي من حياة النبي(ص) في (الإخلاص)
- من الآثار وأقوال العلماء والمفسرين الواردة في (الإخلاص)
- من صور الإخلاص ومظاهره
- من فوائد (الإخلاص)
مقدمه
خالص ساختن، عبادت‌ها و عمل‌ها را از نیّت‌های غیرالهی پاک ساختن. آنچه به عبادت و کار خیر افراد، قیمت و ارزش می‌دهد آن است که برای خدا و برای تقرّب به او باشد، نه به قصد ریا، تظاهر، خودنمایی و فریب مردم. اگر عبادت‌هایی مانند نماز، حج، روزه گرفتن ریایی انجام گیرد باطل است و خدا آن را نمی‌پذیرد.
خداوند در قرآن از کسانی یاد می‌کند که مُخلص بوده‌اند و همه را در معرض فریب شیطان می‌داند مگر آنان که اخلاص داشته باشند: ﴿قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ﴾[۱].
خالص‌سازی عمل و عبادت و کارهای نیک از انگیزه‌های غیر الهی بسیار دشوار ولی بسیار با ارزش است.
خداوند به خالصان و مخلصان پاداش بزرگ می‌دهد و آنان را مقرّب درگاه خویش می‌سازد[۲].
پانویس
- ↑ «گفت: به ارجمندی تو سوگند که همگی آنان را گمراه خواهم کرد مگر از میان آنان بندگان نابت را» سوره ص، آیه ۸۲-۸۳.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۰.