ابوجلندی ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'توضیح تصویر = تصویر قدیمی مدینه' به 'توضیح تصویر = تصویر کهنی از مدینه') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| نام تصویر = تصویر قدیمی مدینه.jpg | | نام تصویر = تصویر قدیمی مدینه.jpg | ||
| عرض تصویر = | | عرض تصویر = | ||
| توضیح تصویر = تصویر | | توضیح تصویر = تصویر کهنی از مدینه | ||
| نام کامل = ابوجلندی ازدی | | نام کامل = ابوجلندی ازدی | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۶۵.</ref> می‌گوید: او [[زمان رسول خدا]] {{صل}} را [[درک]] کرده است. وی با | [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۶۵.</ref> می‌گوید: او [[زمان رسول خدا]] {{صل}} را [[درک]] کرده است. وی با «[[ابوصُفره]]» [[پدر]] «[[مُهلّب]]»، نزد [[عمر]] آمد و در پاسخ بادیه‌نشینی که از قبیله‌اش پرسید، گفت: از کسانی است که [[خدا]] [[نعمت]] [[اسلام]] را به او ارزانی داشته است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۶۵.</ref>. احتمال یکی بودن ابوجلندی و [[ابن جلندی ازدی]] [[پادشاه عمان]] که [[دعوت]] [[رسول خدا]] را پذیرفت، بسیار است.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوجلندی ازدی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۲۱۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۰۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. ابوجلندی ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوجلندی ازدی در تراجم و رجال - ابوجلندی ازدی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| ابوجلندی ازدی | |
|---|---|
 تصویر کهنی از مدینه | |
| نام کامل | ابوجلندی ازدی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | ازد |
| محل زندگی | مدینه |
| از اصحاب | پیامبر خاتم |
مقدمه
ابن حجر[۱] می‌گوید: او زمان رسول خدا (ص) را درک کرده است. وی با «ابوصُفره» پدر «مُهلّب»، نزد عمر آمد و در پاسخ بادیه‌نشینی که از قبیله‌اش پرسید، گفت: از کسانی است که خدا نعمت اسلام را به او ارزانی داشته است[۲]. احتمال یکی بودن ابوجلندی و ابن جلندی ازدی پادشاه عمان که دعوت رسول خدا را پذیرفت، بسیار است.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۶۵.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۶۵.
- ↑ داداش‌نژاد، منصور، مقاله «ابوجلندی ازدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۲۱۵.