ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی | مداخل مرتبط = ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی در تراجم و رجال - ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی در تاریخ اسلامی| پرسش مرتبط = }} {{جعبه اطلاعات اصحاب | نام = ابوحثمة بن حذیفه عدوی...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'توضیح تصویر = تصویر قدیمی مدینه' به 'توضیح تصویر = تصویر کهنی از مدینه')
 
خط ۵: خط ۵:
| نام تصویر = تصویر قدیمی مدینه.jpg     
| نام تصویر = تصویر قدیمی مدینه.jpg     
| عرض تصویر =  
| عرض تصویر =  
| توضیح تصویر = تصویر قدیمی مدینه
| توضیح تصویر = تصویر کهنی از مدینه
| نام کامل = ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی
| نام کامل = ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی
| نام‌های دیگر =  
| نام‌های دیگر =  

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۰۱

ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی
تصویر کهنی از مدینه
نام کاملابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی
جنسیتمرد
از قبیلهقریش
مادرابو حثمه غیله بنت نُقَید بن بحیر بن عبد بن قصی
همسرشفا بنت عبدالله بن عبد شمس
پسرسلیمان بن ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی
برادر
از اصحابپیامبر خاتم

مقدمه

وی از مسلمانان بعد از فتح مکه (مسلمة الفتح) است[۱]. نام او را به اختلاف، عبدالله بن حذیفه و عدی بن کعب بن حذیفه گفته‌اند[۲]. نام مادر ابو حثمه، «غیله» دختر نُقَید بن بحیر بن عبد بن قصی است و زنش «شفا»، دختر عبدالله بن عبد شمس از بیعت کنندگان با رسول خدا (ص) بود[۳] و سلیمان را از وی به دنیا آورد[۴]. زن دیگرش، ام ولدی از خاندان تنوخ و از اسیران عرب بود که ابتدای دوران مکه اسلام آورد و دو بار به حبشه هجرت کرد و لیلی از او به دنیا آمد[۵]. ابوحثمه، سه برادر به نام‌های مورق، نبیه و ابوجهم داشت که ابوجهم از معمرین صحابه بود و هر سه برادر، رسول خدا (ص) را درک کردند، ولی روایتی از ایشان ندارند[۶][۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۶، ص۶۶؛ ابن عساکر، ج۲۲، ص۲۱۶؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۷۳.
  2. مزی، ج۳۳، ص۹۳؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۲۳.
  3. ابن عساکر، ج۲۲، ص۲۱۵.
  4. ابن حبان، ج۳، ص۱۶۱.
  5. ابن سعد، ج۸، ص۲۱۰؛ طبرانی، ج۲۵، ص۲۹.
  6. ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۹۵؛ ذهبی، ج۲، ص۱۵۸.
  7. محمدی، رمضان، مقاله «ابوحثمة بن حذیفه عدوی قرشی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۲۳۵-۲۳۶.