|
|
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط =| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }}
| | #تغییر_مسیر [[ثابت بن اسلم بنانی]] |
| == مقدمه ==
| |
| وی از [[طایفه]] [[سعد بن لؤی بن غالب]] است. [[فرزندان]] سعد را به لحاظ نام مادرشان (بنانه)، بنانی [[لقب]] داده‌اند.
| |
| | |
| بدون [[شک]] «ثابت بن اسلم» غیر از «[[ثابت ابوفضاله]]» [[صحابی]] است که در رکاب [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} در [[صفین]] به [[شهادت]] رسیده است، چنان که اطلاق لقب بنانی بر این [[صحابه]] نیز نا تمام است و کسی جز شیخ او را با چنین لقبی یاد نکرده است<ref>تنقیح المقال ۱۸۸/ ۱؛ قاموس الرجال ۲/ ۲۶۶ و معجم رجال الحدیث ۳۸۴/ ۳.</ref>.
| |
| | |
| ثابت، فردی [[عابد]]، [[شب زنده دار]] و [[سحرخیز]] بود. او آن چنان به [[نماز]] علاقه داشت که می‌‌گفت: خداوندا اگر کسی را در [[قبر]] [[توفیق]] نمازش داده‌ای، به من نیز این توفیق را عطا فرما. وی در مدت یک شبانه [[روز]] [[قرآن]] را ختم میکرد.
| |
| | |
| همیشه [[روزه]] داشت و از [[خوف]] [[خدا]] به شدت می‌‌گریست. معالج چشم‌اش گفت: [[گریه]] برای چشم‌ات زیان‌آور است. پاسخ داد: چشمی که نگرید به چه کار آید و از معالجه چشم صرف نظر کرد. در [[نماز شب]] [[آیه]]: {{متن قرآن|أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلًا}}<ref>«همراه وی که با او گفت و گو میکرد گفت: آیا به کسی که تو را از خاکی سپس از نطفه‌ای آفرید آنگاه تو را مردی باندام برآورد کفر می‌ورزی؟» سوره کهف، آیه ۳۷.</ref> را تکرار میکرد و می‌‌گریست. [[ابونعیم]] از وی [[روایت]] می‌‌کند که پهلوی هر ستون [[مسجد جامع]] یک قرآن [[تلاوت]] کرده و گریسته‌ام.
| |
| | |
| از این که نویسندگان [[اهل سنت]]، به [[مذهب]] وی اشاره نکرده‌اند می‌‌توان گفت او [[سنی]] است. روایت آتی که از وی نقل می‌‌شود، این [[حدس]] را تقویت می‌‌کند؛ چراکه از آن روایت به خوبی پیداست که ثابت، [[اهل بیت]] را نمی‌شناخته و روایت‌اش از [[امام سجاد]]{{ع}} معلول یک [[ملاقات]] ناگهانی بوده است.
| |
| | |
| طبقه و [[منزلت]] [[روایی]] [[ثابت]]. و ی از طبقه چهارم و از [[تابعین]] به شمار می‌‌رود. بسیاری از [[علما]] و [[دانشمندان اهل سنت]]، مانند: [[احمد بن حنبل]]، [[احمد عجلی]]، [[نسائی]]، [[ابوحاتم رازی]]، [[ابن عدی]]، [[ابن سعد]]، [[ذهبی]] و [[ابن حجر]] هر کدام به نحوی او را [[تمجید]] و [[توثیق]] کرده‌اند. ابونعیم از انس روایت می‌‌کند که ثابت از گنجینه‌های [[نیکی]] است و ذهبی او را [[الگو]] و پیشوای [[اهل علم]] و عمل می‌‌داند<ref>تهذیب الکمال ۳۴۲/ ۴؛ لسان المیزان ۱۸۷/ ۷؛ الطبقات الکبری ۲۳۲/ ۷؛ تقریب التهذیب ۱۱۵/ ۱ و سیر اعلام النبلاء ۲۲۰/ ۵.</ref>.
| |
| | |
| [[شیخ طوسی]] بدون اشاره به [[وثاقت]] و [[مذهب]] ثابت، وی را از [[اصحاب امام سجاد]]{{ع}} می‌‌داند. وی از کسانی چون: [[عبدالله بن عمر]]، [[عبدالله بن زبیر]]، [[انس بن مالک]]، [[ابو برزه اسلمی]] و [[عمر بن ابی سلمه مخزومی]] [[روایت]] کرده است. [[راویان]] او عبارتند از: [[قتاده]]، [[عطاء بن ابی رباح]]، [[ابن جدعان]]، [[حماد بن ثابت]] و بسیاری دیگر.
| |
| | |
| [[روایات]] او در [[صحیح بخاری]] و مسلم و [[ترمذی]] و [[نسائی]] آمده است، لیکن در [[جوامع روایی شیعه]] نام او به چشم نمی‌خورد.
| |
| | |
| ثابت می‌‌گوید: همراه جماعتی چون: [[ایوب سجستانی]]، [[عتبه]]، [[حبیب]] [[فارسی]] و [[مالک بن دینار]] جهت [[زیارت]] [[خانه خدا]] به [[مکه]] آمدیم، [[مردم]] را در مضیقه بی‌آبی و [[خشکسالی]] یافتیم. زایران [[کعبه]] و [[اهل مکه]] از ما خواستند که [[دعا]] کنیم و از [[خداوند]] آب بخواهیم. به کنار خانه خدا آمده و پس از [[طواف]]، با حالت [[گریه]] و [[خضوع]] از خداوند درخواست نمودیم که مردم را [[سیراب]] کند، لیکن [[اجابت]] نشدیم. ناگهان [[جوانی]] به سوی ما آمده و همه ما را به نام صدا زد. گفتیم: لبیک سعد یک، فرمود: آیا در میان شما کسی نیست که [[محبوب خدا]] باشد گفتیم: ای [[جوان]]! [[وظیفه]] ما دعاست و [[استجابت]] از آن خداست. فرمود: دور شوید اگر در میان شما [[دوستی برای خدا]] بود، اجابت می‌‌شدید. پس کنار کعبه آمد و به [[سجده]] افتاد. شنیدم در سجده می‌‌گفت: آقای من! تو را به [[حق]] [[دوستی]] ات با من، اینان را سیراب گردان. هنوز دعای جوان به پایان نرسیده بود که [[باران]] همانند آب از دهانه [[مشک]] جاری شد. گفتم: ای جوان! از کجا دانستی [[خدا]] تو را [[دوست]] دارد، فرمود: اگر دوستم نداشت به زیارت خود نمی‌خواند وقتی به زیارت خود دعوتم نمود دانستم که دوستم دارد و از او خواستم تا آنکه اجابت نمود.
| |
| | |
| آن گاه در حالی که اشعاری در [[معرفت خدا]] و [[تقوا]] می‌‌سرود، از ما خداحافظی کرد. از [[اهل مکه]] پرسیدم او کیست گفتند: [[علی بن حسین بن علی بن ابی طالب]]{{ع}} است<ref>الاحتجاج ۱۴۹/ ۲ و بحار الانوار ۵۰/ ۴۸.</ref>.
| |
| | |
| [[ثابت بن اسلم بنانی]] در سال ۱۲۳ یا ۱۲۷ه.ق. در [[زمان]] [[فرمانروایی]] [[خالد بن عبدالله]] در [[عراق]] و در ۸۶ سالگی [[وفات]] یافت<ref>المعارف ۲۰۹؛ الطبقات الکبری ۷/ ۲۳۳ و کتاب الثقات ۴/ ۸۹.</ref>.<ref>[[حسین عزیزی|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رستگار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف بیات|بیات]]، [[راویان مشترک (کتاب)|راویان مشترک]]، ص 41.</ref> | |
| | |
| == منابع ==
| |
| {{منابع}}
| |
| # [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[حسین عزیزی|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رستگار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف بیات|بیات]]، [[راویان مشترک (کتاب)|'''راویان مشترک''']]
| |
| {{پایان منابع}}
| |
| | |
| == پانویس ==
| |
| {{پانویس}}
| |
