تبتل: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[تبتل در قرآن]] | پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
خط ۲۰: خط ۲۰:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:اصطلاحات اخلاقی]]
[[رده:اصطلاحات قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۳

مقدمه

واژه تبتُل به معنی انقطاع الی الله است در عبادت و نیت است: (مفردات راغب، ص ۱۰۷، [بَتَلَ]

﴿إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا * وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلً[۱].

نکات

در این دو آیه:

  1. توجه کامل به پروردگار و انقطاع از غیر او، توصیه خداوند به پیامبر است.
  2. یاد خدا و انقطاع از غیر او توأم با توسعه زندگی مادی از سفارش‌های قرآن به پیامبر: ﴿إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا[۲] تو در روز تلاشی طولانی داری.
  3. لزوم تبتل و توجه کامل به خدا و انقطاع از دیگران و توقعات بی‌جا برای رهبران جامعه اسلامی مطرح شده است[۳].

منابع

پانویس

  1. «تو را در روز، کوششی دراز دامن است * و نام پروردگارت را یاد کن و از همه بگسل و بدو بپیوند» سوره مزمل، آیه ۷-۸.
  2. «تو را در روز، کوششی دراز دامن است» سوره مزمل، آیه ۷.
  3. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱، ص ۲۶۴.