تفسیر ابن فضال صغیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[نجاشی]] در معرفی [[علی بن حسن بن علی بن فضال]] این [[تفسیر]] را با همین عنوان در شمار تألیفات وی آورده و از دو سند خود نسبت به کتاب‌های وی خبر داده است<ref>ر. ک: رجال النجاشی، ص۲۵۸ و ۲۵۹، رقم ۶۷۶.</ref>. | [[نجاشی]] در معرفی [[علی بن حسن بن علی بن فضال]] این [[تفسیر]] را با همین عنوان در شمار تألیفات وی آورده و از دو سند خود نسبت به کتاب‌های وی خبر داده است<ref>ر.ک: رجال النجاشی، ص۲۵۸ و ۲۵۹، رقم ۶۷۶.</ref>. | ||
[[شیخ طوسی]] نیز این تفسیر را با همین عنوان از کتاب تألیفات وی به شمار آورده و سند خود به همۀ کتاب‌های وی را ذکر کرده است<ref>ر. ک: طوسی، الفهرست، ص۹۲ و ۹۳، رقم ۳۸۱.</ref>. | [[شیخ طوسی]] نیز این تفسیر را با همین عنوان از کتاب تألیفات وی به شمار آورده و سند خود به همۀ کتاب‌های وی را ذکر کرده است<ref>ر.ک: طوسی، الفهرست، ص۹۲ و ۹۳، رقم ۳۸۱.</ref>. | ||
[[آقا بزرگ تهرانی]] نیز با عنوان تفسیر ابن فضال الصغیر از این تفسیر یاد کرده است<ref> ر. ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، ص۲۴۵، رقم ۱۱۹۰.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۹.</ref> | [[آقا بزرگ تهرانی]] نیز با عنوان تفسیر ابن فضال الصغیر از این تفسیر یاد کرده است<ref>ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، ص۲۴۵، رقم ۱۱۹۰.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۳۸۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۳
مقدمه
نجاشی در معرفی علی بن حسن بن علی بن فضال این تفسیر را با همین عنوان در شمار تألیفات وی آورده و از دو سند خود نسبت به کتاب‌های وی خبر داده است[۱].
شیخ طوسی نیز این تفسیر را با همین عنوان از کتاب تألیفات وی به شمار آورده و سند خود به همۀ کتاب‌های وی را ذکر کرده است[۲].
آقا بزرگ تهرانی نیز با عنوان تفسیر ابن فضال الصغیر از این تفسیر یاد کرده است[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: رجال النجاشی، ص۲۵۸ و ۲۵۹، رقم ۶۷۶.
- ↑ ر.ک: طوسی، الفهرست، ص۹۲ و ۹۳، رقم ۳۸۱.
- ↑ ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج۴، ص۲۴۵، رقم ۱۱۹۰.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۸۹.