ابابیل: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
ابابیل پرندگانی دسته دسته بودند مثل خفاش در چهرهٔ درندگان<ref>کنز العمال، ج۲، ص۵۵۶.</ref>. [[ابومریم]] از [[امام باقر]]{{ع}} روایت می‌کند که درباره آیه {{متن قرآن|وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ}}<ref>«و بر (سر) ایشان پرندگانی دسته‌دسته فرستاد» سوره فیل، آیه ۳.</ref> از حضرت پرسیدم. ایشان فرمود: پرندگانی بودند با پرواز پایین که از سمت دریا سراغ‌شان آمدند. سرهای‌شان مثل سر درندگان و چنگال‌های‌شان مانند پرندگان شکاری بود. هر پرنده سه سنگ همراه داشت؛ دو سنگ در چنگ‌ها و یکی در منقار. با آن سنگ‌ها آن [[قوم]] را سنگباران کردند تا آن‌که پیکرهای‌شان آبله گرفت و بر اثر آن کشته شدند<ref>کافی، ج۸، ص۸۴.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۵۹.</ref> | |||
این مرغان از کنار دریای احمر به پرواز درآمدند و هرکدامشان یک سِجّیل -سنگ گِلی یا گلِ سنگ‌شده- به منقار داشتند. [[قرآن]] این مرغ‌ها را ابابیل می‌نامد و بعضی‌ها می‌گویند ریشه این کلمه یعنی ابل با کلمه آبله یکی است<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۵.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۵۱.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
# [[عبدالمطلب]] | |||
# [[اصحاب فیل]] | |||
# [[عام الفیل]] | |||
# [[ابرهه حبشی]] | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']] | # [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']] | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:IM010703.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|'''محمدنامه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۵: | خط ۲۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۸
ابابیل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابابیل در قرآن - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابابیل پرندگانی دسته دسته بودند مثل خفاش در چهرهٔ درندگان[۱]. ابومریم از امام باقر(ع) روایت می‌کند که درباره آیه ﴿وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ﴾[۲] از حضرت پرسیدم. ایشان فرمود: پرندگانی بودند با پرواز پایین که از سمت دریا سراغ‌شان آمدند. سرهای‌شان مثل سر درندگان و چنگال‌های‌شان مانند پرندگان شکاری بود. هر پرنده سه سنگ همراه داشت؛ دو سنگ در چنگ‌ها و یکی در منقار. با آن سنگ‌ها آن قوم را سنگباران کردند تا آن‌که پیکرهای‌شان آبله گرفت و بر اثر آن کشته شدند[۳].[۴]
این مرغان از کنار دریای احمر به پرواز درآمدند و هرکدامشان یک سِجّیل -سنگ گِلی یا گلِ سنگ‌شده- به منقار داشتند. قرآن این مرغ‌ها را ابابیل می‌نامد و بعضی‌ها می‌گویند ریشه این کلمه یعنی ابل با کلمه آبله یکی است[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ کنز العمال، ج۲، ص۵۵۶.
- ↑ «و بر (سر) ایشان پرندگانی دسته‌دسته فرستاد» سوره فیل، آیه ۳.
- ↑ کافی، ج۸، ص۸۴.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۵۹.
- ↑ پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۵.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۵۱.