|
|
| (۷۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{در دست ویرایش ۲|ماه=مه|روز=۱۹|سال=۲۰۱۶}}</noinclude>
| | علم غیب (کتاب) ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد: |
|
| |
|
| | * [[علم غیب ۱ (کتاب)]]: نوشته [[فریبا چناری]] چاپ [[انتشارات ناس]]. |
| | * [[علم غیب ۲ (کتاب)]]: نوشته [[علی نمازی شاهرودی]] چاپ [[انتشارات نیک معارف]] و [[انتشارات ولایت]]. |
|
| |
|
| {{جعبه اطلاعات کتاب | | {{ابهام‌زدایی}} |
| | عنوان =
| |
| | عنوان اصلی = علم غیب
| |
| | تصویر =
| |
| | اندازه تصویر =
| |
| | از مجموعه =
| |
| | زبان = فارسی
| |
| |زبان اصلی =
| |
| | نویسنده = [[علی نمازی شاهرودی]]
| |
| | نویسندگان =
| |
| | تحقیق یا تدوین =[[مرتضی اعدادی خراسانی]]
| |
| | زیر نظر =
| |
| | به کوشش =
| |
| | مترجم =
| |
| | مترجمان =
| |
| | ویراستار = [[محمد ربانی]]
| |
| | ویراستاران =
| |
| | موضوع = [[علم غيب ائمه (ع)]]، [[كلام اسلامي]]، [[علم غيب]]
| |
| | مذهب = [[شیعه]]
| |
| | ناشر = [[ولایت]]، [[نیک معارف]]
| |
| | به همت =
| |
| | وابسته به =
| |
| | محل نشر = مشهد، ایران. تهران، ایران.
| |
| | سال نشر = 1377، 1393
| |
| | تعداد جلد = 1
| |
| | صفحه = 160، 240
| |
| | قطع = وزیری
| |
| | نوع جلد = شومیز
| |
| | شابک = 9789646172432، 1-66-5567-964
| |
| | رده‌بندی کنگره =
| |
| | رده‌بندی دیویی =297.32
| |
| | شماره ملی =
| |
| }} | |
| | |
| علم غيب کتابي است به زبان فارسي که به علم غيب ائمه (ع) وشرح و بررسي و کلام اسلامي و علم غيب مي‌پردازد. اين کتاب به قلم علي نمازي شاهرودي نوشته شده و توسط نيک معارف و ولايت به چاپ رسيده‌است. (1)و(2)
| |
| | |
| ==درباره کتاب==
| |
| | |
| کتاب علم غيب پژوهشي است پيرامون اثبات علم غيب پيامبر اسلام (ص) و ائمه (ع)، كه به شيوه تحليلي نگاشته شده است. روش آن كلامي - تفسيري و حديثي است. اهم موضوعات كتاب چنين است: علم غيب و قدرت پيامبر اسلام (ص) و ائمه (ع) در قرآن و احاديث، پاسخ به شبهات متوسلين به آيات و روايات در نفي علم غيب معصومين (ع)، گفتار دانشمندان شيعه در مورد علم غيب، موارد استفاده از علم غيب. (2)
| |
| | |
| ==فهرست کتاب==
| |
| مقدمه تحقيق
| |
| مقدمه مولف
| |
| بخش اول: علم غيب پيغمبر اکرم و ائمه هدي (ع) در قرآن
| |
| فصل اول: آيات اثبات کننده علم غيب پيغمبر اکرم و ائمه (ع)
| |
| 1- اعطاي علم غيب به برگزيدگان
| |
| 2- اعطاي علم غيب بر (من ارتضي من رسول)
| |
| معني غيب
| |
| 3- احصاي همه اشياء در امام مبين
| |
| تفسير امام مبين به لوح محفوظ
| |
| 4- آگاهي امير المومنين (ع) به تمامي علوم
| |
| 5- آگاهي اهل البيت (ع) از اسم اعظم الهي
| |
| 6- وجود همه چيز در کتاب مبين
| |
| 7- علم ائمه به تمام حقايق قرآن
| |
| 8- بيان همه چيز در قرآن
| |
| 9- علم کتاب مسطور براي ائمه هدي (ع)
| |
| 10- قرار دادن تمامي امور براي امام
| |
| 11- دانايي به همه حوادث در نزد امام
| |
| 12- اهل بيت (ع) متوسمين اند
| |
| 13- نزول ملائکه و روح بر امام
| |
| 14- ارتباط شب قدر با امام
| |
| 15- گواه بودن ائمه بر خلق
| |
| 16- علم امام بر امور آينده
| |
| 17- آگاهي پيامبر و ائمه (ع) از امور
| |
| 18- آشنايي مردان الهي به سيماي خلايق
| |
| 19- اخبار گذشته و آينده در نزد اهل البيت (ع)
| |
| فصل دوم: دلالت روايات بر وجود تمامي علوم در قران
| |
| بخش دوم: علم غيب پيغمبر اکرم و ائمه هدي (ع) در روايات
| |
| 1- اعطاي علم و فهم پيامبر به ائمه هدي (ع)
| |
| 2- آگاهي ائمه (ع) از تمامي علومي که به خلق داده شده
| |
| 3- علم ائمه (ع) بر آن چه واقع شده و مي شود، تا روز قيامت
| |
| 4- علم ائمه (ع) به وقايع آينده، از طريق مصحف حضرت فاطمه (س)
| |
| 5- آگاهي ائمه (ع) از علم جفر
| |
| 6- علم ائمه (ع) به بلايا و منايا و فصل الخطاب و انساب
| |
| 7- آگاهي ائمه از آجال و اسباب حوادث و امراض
| |
| اعتقاد به علم غيب پيغمبر و ائمه هدي (ع) غلو نيست
| |
| 8- ائمه (ع)، مومنين و منافقين و اخيار و اشرار را مي شناسند
| |
| 9- آگاهي ائمه (ع) از خطورات قلبي و اعمال و احوال خلق
| |
| 10- تمام علوم انبيا به خاتم الانبياء (ص) و از ايشان به ائمه رسيده است
| |
| 11- نزد ائمه (ع) کتابي هست که اسامي تمامي پادشاهان در آن است
| |
| 12- نزد ائمه (ع) کتابي هست که اسامي شيعيان و پدرانشان در آن است
| |
| 13- نزد ائمه (ع) کتابي هست که اهل بهشت و جهنم در آن است
| |
| 14- ائمه هدي (ع) از انبياي گذشته داناترند
| |
| 15- ائمه هدي (ع) خزاين و معادن علم پروردگار و موضع اسرار وحي اويند
| |
| 16- آگاهي ائمه (ع) از تمامي کاينات توسط روح القدس
| |
| 17- دانايي ائمه (ع) به تمامي زبان ها و نطق حيوانات
| |
| 18- ائمه هدي (ع) محدث اند
| |
| 19- انتقال علوم از پيغمبر اکرم به امير المومنين و ائمه هدي (ع)
| |
| 20 عرش بر علم و قدرت اطلاق شده و ائمه (ع) حاملان عرشند
| |
| 21- افزوده علم پيغمبر اکرم و ائمه هدي (ع)
| |
| 22- جهات علوم ائمه هدي (ع)
| |
| 23- ائمه هدي (ع) در علم و قدرت متساوي اند
| |
| 24- خزاين زمين و کليدهاي آن نزد ائمه هدي (ع) است
| |
| 25- سپرده شدن اسرار الهي از پيامبر به امير المونين و سپس به ائمه (ع)
| |
| 26- آگاهي ائمه از اعمال و احوال خلايق و وسيله عمود نور
| |
| 27- ارائه ملکوت آسمان ها و زمين به ائمه هدي (ع)
| |
| 28- حجت بودن ائمه (ع) بر جميع عوالم امکان و خلق زمين و آسمان
| |
| بخش سوم: قدرت پيغمبر اکرم و ائمه هدي (ع) در قرآن و روايات
| |
| بخش چهارم: پاسخ به برخي شبهات
| |
| فصل اول: بررسي آيات مورد استدلال براي نفي علم غيب پيغمبر و ائمه هدي (ع)
| |
| 1- نبودن علم غيب براي غير خدا
| |
| 2- مالک نبودن پيامبر به اموراتش
| |
| 3- اختصاص علم غيب بالذات به خداوند
| |
| 4- نفي علم غيب بالذات از پيامبر اکرم (ص)
| |
| 5- وجود مفاتيح غيب نزد خداوند
| |
| 6- نفي علم ذاتي پيامبر(ص)
| |
| 7- نفي علم از غير خدا
| |
| 8- کاستي علم مخلوقات
| |
| 9- نسبت عدم علم به پيامبر
| |
| 10- نداشتن علم غيب در بعضي از امور
| |
| 11- اختصاص (علم الساعه) به خداوند
| |
| فصل دوم: بررسي روايات مورد استدلال براي نفي علم غيب پيغمبر و امام (ع)
| |
| روايت اول
| |
| روايت دوم
| |
| روايت سوم
| |
| روايت چهارم
| |
| روايت پنجم
| |
| بخش پنجم: گفتار دانشمندان شيعه درباره علم غيب
| |
| کلام شيخ طبرسي
| |
| گفتار علامه مجلسي
| |
| بيان شيخ مفيد
| |
| گفتار علامه خويي، شارح نهج البلاغه
| |
| کلام شيخ بهايي
| |
| توجيه گفتاري از صاحب مجمع البيان
| |
| گفتار فيض کاشاني
| |
| علت تقيه کردن ائمه (ع) و سبب پرسش آنان از برخي موضوعات
| |
| بيان علامه مجلسي درباره آگاهي ائمه (ع) از مرگ خود
| |
| نظر علامه طباطبايي درباره چگونگي علم ائمه (ع) به علم باطني
| |
| گفتار محقق ميرزا تقي طباطبايي تبريزي
| |
| کلام فاضل محلاتي
| |
| عمل پيغمبر و امام طبق علم و قدرت عادي بشري
| |
| تکاليف خاصه و عامه و شرايط آن
| |
| نمايه
| |
| نمايه آيات
| |
| نمايه روايات
| |
| کتابنامه
| |
| چکيده عربي و انگليسي
| |
| | |
| ==درباره پديدآورنده==
| |
| | |
| آيت‌الله حاج شيخ علي نمازي شاهرودي، (متولد 1294هجري شمسي در شاهرود ). سرآمد استادان ايشان، عالم بزرگ قرآني، حضرت ميرزا مهدي اصفهاني خراساني است.. از جمله فعاليت‌هاي وي: فعاليت عمده و مستمر علمي ايشان درباره احاديث و رجال دايرة المعارف كبير «بحارالانوار» بود، چنانكه خود مي‌فرمود: «سه بار دوره كامل بحار، براي احاديث آن، و دو مرتبه براي رجال آن مورد مطالعه دقيق قرار گرفت». حاصل اين مطالعات وسيع و دقيق و طاقت‌فرسا، همراه با تتبع كامل دوره كتاب عظيم «الغدير» و كتاب گرانسنگ «احقاق الحق» و ...تأليف و تدوين دوره كتاب 10 جلدي «مستدرك سفينة البحار» و كتاب 8 جلدي «مستدركات علم رجال الحديث» شد. اين عالم متتبع در شناخت حديث و رجال آن، در شمار نمونگان و برجستگان بود.
| |
| | |
| از جمله آثار وي:'''«مستدرك سفينة البحار»'''، '''«مستدركات علم رجال الحديث»'''، '''الهادي الي الحق'''، '''الاعلام الهادية في اعتبار الكتب الاربعه'''، ''' ابواب رحمت'''، '''تاريخ فلسفه و تصوف'''، '''مناسك حج'''،
| |
