زکات در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام زین‌العابدین]] {{ع}} پرداخت زکات را از [[الطاف الهی]] نسبت به [[بندگان]] خویش و موجب افزونی مال و زمینه‌ساز [[آرامش]] در [[عبادت]] معرفی کرده است. آن حضرت در [[نیایش]] چهل‌و‌پنجم، با استناد به [[آیات قرآن]]<ref>{{متن قرآن|مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ}} «کیست که به خداوند وامی نیکو دهد تا خداوند آن را برای وی چندین برابر گرداند؟ و خداوند (روزی را) تنگ و فراخ می‌سازد و به سوی او بازگردانده می‌شوید» سوره بقره، آیه ۲۴۵؛ {{متن قرآن|مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ}} «داستان (بخشش) آنان که دارایی‌های خود را در راه خداوند می‌بخشند چون دانه‌ای است که هفت خوشه بر آورده باشد، در هر خوشه صد دانه و خداوند برای هر که بخواهد (آن را) چند برابر می‌گرداند و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره بقره، آیه ۲۶۱؛ {{متن قرآن|مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ}} «کسانی که نیکی آورند ده برابر آن (پاداش) دارند و کسانی که بدی آورند جز همانند آن کیفر نمی‌بینند و به آنان ستم نخواهد شد» سوره انعام، آیه ۱۶۰.</ref> به صورت عام، بذل مال به دیگران را از نشانه‌های [[خیرخواهی]] [[خداوند]] نسبت به بندگان و موجب افزونی بهره [[تجارت]] خوانده است. در یکی از نیایش‌های خود در [[ماه مبارک رمضان]] نیز، [[انفاق]] و پرداخت [[زکات]] [[مال]] را موجب پالایش و [[پاکیزگی]] مال معرفی کرده و چنین [[دعا]] می‌کند: {{متن حدیث|وَ وَفِّقْنَا فِيهِ... وَ أَنْ نُخَلِّصَ أَمْوَالَنَا مِنَ‏ التَّبِعَاتِ‏، وَ أَنْ نُطَهِّرَهَا بِإِخْرَاجِ الزَّكَوَاتِ}}؛ «ای [[خداوند]]!، در این ماه [[رمضان]] ما را موفق دار که... اموالمان را از هرچه به ناحق بر آن افزوده‌ایم، پیراسته داریم و با ادای زکات [[پاکیزه]] گردانیم»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>.

همان‌طور که گفته شد زکات در لغت به معنای [[پاکی]] و پاکیزگی نیز به کار رفته است. [[کارها]] و [[اعمال انسان]] نیز ممکن است به آلودگی‌های گوناگونی گرفتار باشد و همین امر باعث شود که ما در حرکت و [[سیر]] [[زندگی]] خویش از [[رشد]] و شکوفایی لازم برخوردار نباشیم، از این‌رو [[امام زین‌العابدین]] {{ع}}، [[توفیق]] شفافیت و پاکیزگی کارها را از خداوند کرده است: {{متن حدیث|وَ وَفِّقْنِي... وَ إِذَا تَشَابَهَتِ‏ الْأَعْمَالُ‏ لِأَزْكَاهَا}}؛ «و مرا به هر کاری که پاکیزه‌تر است توفیق ده»<ref>نیایش بیستم.</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین {{ع}}، نشر الهادی، قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ فرهنگ معاصر عربی - فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹؛ مستدرک الوسائل، محدث نوری، مؤسسه آل‌البیت {{عم}}، قم، ۱۴۰۸؛ المفردات فی غریب القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالشامیه دمشق، ۱۴۱۲.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «زکات»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۵۸.</ref>