صیحه آسمانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
برچسب: تغییر مسیر جدید
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پرسش غیرنهایی}}
#تغییر_مسیر [[ صیحه آسمانی که از نشانه‌های حتمی ظهور است چیست؟ (پرسش)]]
{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی        = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع فرعی        = [[صیحه آسمانی]] چیست؟
| تصویر            = 7626626268.jpg
| اندازه تصویر      = 200px
| نمایه وابسته      =
| مدخل اصلی        = [[مهدویت]]
| موضوعات وابسته    =
| پاسخ‌دهنده        =
| پاسخ‌دهندگان      = [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب]] ؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت]] ؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی]] ؛ [[نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»]]
}}
'''[[صیحه آسمانی]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
 
==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
* مقصود از [[ندای آسمانی]] در [[نشانه‌های ظهور]] چیست؟
*  [[ندای آسمانی]] در هنگام ظهور [[امام مهدی]] چگونه رخ می‌دهد؟
== پاسخ نخست==
[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«یکی از ویژگی‌های [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} و خصائص آن حضرت در هنگام [[ظهور]] مبارک ایشان [[ندای آسمانی]] است به نام مبارک آن حضرت و در این موضوع هم شاهد قرآنی وجود دارد و هم شاهد روائی اما شاهد قرآنی: گوش فراداده هنگامی که منادی از نقطه نزدیکی ندا سر می‌دهد آنروز به حق آن صیحه را می‌شنوند که آن‌روز روز خروج است<ref>سوره ق، آیه ۴۱ و ۴۲.</ref>.
::::::در تفسیر علی بن ابراهیم ذیل آیه مبارکه روایتی از [[امام صادق]] نقل شده است که منادی در این آیه ندا می‌کند به اسم [[امام مهدی|قائم]] و پدر بزرگوارش<ref>نجم الثاقب، باب سوم، فصل دوم.</ref> [[امام صادق]] {{ع}} بانگ آسمانی را برای ما مجسم می‌کند که این صدا را همه اهل عالم از شرق تا غرب می‌شنوند و صدایی است که هر گوشی را نوازش می‌دهد و به هر گوشی با هر لهجه‌ای که انس دارد و با زبانی که دقیقا آشناست این صدا می‌رسد.
::::::و عظمت این صیحه و صدا بقدری است که [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرمایند که هیچ انسان خفته‌ای در خواب نمی‌ماند یعنی همه از خواب بیدار می‌شوند یا یک حالت وحشت و هر انسانی که ایستاده باشد از ترس می‌نشیند و هر انسانی که نشسته باشد بلند می‌شود<ref>معجم احادیث الامام مهدى، ج ۳، ص ۲۵۳.</ref>.
::::::محتوای صیحه آسمانی آنچه در روایات در این موضوع آمده است تعبیرهایی از قبیل صوت، فزعه، ندا، به کار رفته است.
::::::این احتمال هست که هر یک از آنها سه رویداد جدا از هم باشند بدین گونه که ابتدا صدایی عظیم و وحشتناک به گوش می‌رسد و همه اهل عالم را متوجه خود می‌کند که صیحه نامیده می‌شود به دنبال آن صدایی مهیب و هولناک شنیده می‌شود که دل‌های مردم را به وحشت می‌اندازد که فزعه نام دارد آنگاه صدایی از سوی آسمان شنیده می‌شود که مردم را به سوی [[امام مهدی|مهدی]] فرا می‌خواند که ندا نامیده می‌شود محتوای این پیام آسمانی دعوت به حق و حمایت و بیعت با مهدی است با تعبیرهای {{عربی|اندازه=155%|"إن الحق لعلي ‏ و شيعته‏ و إن الحق‏ في آل محمد"}}<ref>مهدى از ظهور تا پیروزى، ص ۲۷۸.</ref>»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۵۸، ۵۹.</ref>.
 
==پاسخ‌های دیگر==
{{یادآوری پاسخ}}
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام والمسلمین زهادت؛}}
[[پرونده:Pic259.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالمجید زهادت]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب  ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«ندای آسمانی یکی دیگر از نشانه‌های حتمی ظهور که در کنار سفیاین، بیشترین روایات را به خود اختصاص داده صیحه و ندای آسمانی است. منظور از صیحه، صدایی است که در آستانۀ ظهور [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} طنین انداز شده و همۀ مردم آن را می‌شوند. در روایات، غیر از این صیحه، از تعابیر دیگر همچون "نداء"، "صوت" و "فزع" نیز استفاده شده است.
::::::در مورد این نشانه باید به چند مطلب اشاره کرد:
::::::'''۱.''' وقوع آن به گونه‌ای خواهد بود که همه مردم را متوجه ظهور خواهد کرد.
::::::'''۲.''' مضمون ندا معرفی و حقانیت [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} خواهد بود. در حدیث صحیح [[ابی یعفور]] می‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} به من فرمود: {{عربی|اندازه=155%|«أَمْسِكْ بِيَدِكَ هَلاَكَ اَلْفُلاَنِيِّ اِسْمُ رَجُلٍ مِنْ بَنِي اَلْعَبَّاسِ وَ خُرُوجُ اَلسُّفْيَانِيِّ وَ قَتْلُ اَلنَّفْسِ وَ جَيْشُ اَلْخَسْفِ وَ اَلصَّوْتُ قُلْتُ وَ مَا اَلصَّوْتُ أَ هُوَ اَلْمُنَادِي فَقَالَ نَعَمْ وَ بِهِ يُعْرَفُ صَاحِبُ هَذَا اَلْأَمْرِ»}}؛ هلاک فلانی (مردی از بنی عباس را نام برد) را با دستت نگه دار و خروج سفیانی و کشته شدن نفس (زکیه) و سپاهی که در زمین فرو می‌رود و آواز را. پرسیدم: صوت چیست، آیا همان منادی است؟ فرمود: آری و صاحب این امر به وسیله او شناخته می‌شود.<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۸۴، ح ۱۶.</ref>.
::::::'''۳.''' با توجه به کینه توزی و دشمنی شیطان نسبت به فرزندان آدم و سعی در گمراه نمودن آنان، از طرف او نیز ندایی به گوش رسیده و باعث سردرگمی مردم می‌شود.
::::::زراره می‌گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: {{عربی|اندازه=155%|«عجبت اصلحك الله و اني لا عجب من القائم كيف يقاتل مع ما يرون من العجائب من خسف البيداء بالجيش و من النداء الذي تكون من السماء؟ فقال: إن الشيطان لا يدعهم حتي ينادي كما نادي برسول الله {{صل}} يوم العقبة»}}؛ در شگفتم خداوند [امر] شما را اصلاح کند (یا شما را به سلامت دارد) و من در عجبم از [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} که چگونه با او جنگ می‌کنند با وجود آنچه از شگفتی‌ها می‌بینند از فرو بردن زمین سپاه را و آن صدا که از آسمان می‌باشد؟ پس حضرت فرمود: همانا شیطان آنا را رها نمی‌کند؟ تا جایی که ندا کند، همچنان که [مربوط] به [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]در روز عقبه ندا کرد.<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۶۴، ح ۲۹</ref>.
::::::البته این صدا با ندای دعوت به سوی حضرت متفاوت بوده و اگر انسان به آن دو ندا توجه کرده و با هم مقایسه کند پی به صحّت و درستی ندای حق می‌برد. زیرا اگر امکان تشخیص صدای شیطان نباشد قطعاً با هدف از علامت ندا برای ظهور منافات خواهد داشت و این خود نوعی تقویت جبهه باطل است در حالی که هدف از وجود علامت، توجه دادن مردم به قیام حضرت است.
::::::برای تشخیص ندای حق و باطل راه‌هایی گفته شده است:
:::::#روایاتی که تصریح دارد ندای حق از طرف آسمان به گوش می‌رسد و ندای باطل زمینی است، یعنی تفاوت آسمانی و زمینی بودن در نداها وجود دارد و این برای مردم قابل تشخیص است. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: {{عربی|اندازه=155%|«لابد من هذين الصوتين قبل خروج القائم صوت من السماء و هو صوت جبرئيل [باسم هذا الأمر و اسم أبيه] و الصوت الثاني من الأرض و هو صوت إبليس اللعين»}}؛ ناگزیر قبل از خروج [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} این دو صدا بر خواهد خاست، صدایی از آسمان و آن آوای جبرائیل است [به نام صاحب این امر و اسم پدرش] و صدای دوم از زمین است که آن صدای ابلیس لعین است.<ref>همان، ص ۲۵۳، ح ۱۳.</ref>.
:::::#رجوع به راویان حدیث (علما) و نیز آگاهی مناسب نسبت به معارف مهدوی [[زاره]] می‌گوید: از [[امام صادق]] {{ع}} شنیدم که می‌فرمود: {{عربی|اندازه=150%|"يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ اَلسَّمَاءِ أَنَّ فُلاَناً هُوَ اَلْأَمِيرُ وَ يُنَادِي مُنَادٍ أَنَّ عَلِيّاً وَ شِيعَتَهُ هُمُ اَلْفَائِزُونَ قُلْتُ فَمَنْ يُقَاتِلُ اَلْمَهْدِيَّ بَعْدَ هَذَا فَقَالَ إِنَّ اَلشَّيْطَانَ يُنَادِي أَنَّ فُلاَناً وَ شِيعَتَهُ هُمُ اَلْفَائِزُونَ لِرَجُلٍ مِنْ بَنِي أُمَيَّةَ قُلْتُ فَمَنْ يَعْرِفُ اَلصَّادِقَ مِنَ اَلْكَاذِبِ قَالَ يَعْرِفُهُ اَلَّذِينَ كَانُوا يَرْوُونَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ يَكُونُ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ وَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُمْ هُمُ اَلْمُحِقُّونَ اَلصَّادِقُونَ"}}؛ ندا کنندهای از آسمان ندا می‌کند که "فقط فلانی امیر است" و آواز دهندهای دیگر ندا می‌کند فقط [[امام علی|علی]]{{ع}} و پیروان او پیروزند. گفتم: پس چه کسی پس از این با [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌جنگد؟ فرمود؟ شیطان آواز می‌دهد "همانا فلانی و پیروانش پیروزند". شعار به نفع مردی از بنی امیّه. عرض کردم: پس چه کسی می‌تواند راست را از دروغ باز شناسد؟ امام فرمودند: آن را می‌شناسد کسانی که احادیث ما را روایت می‌کنند و آن را بیان می‌کنند قبل از آن که واقع شود و می‌دانند که آنان دارای حقّند و صادق می‌باشند<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۶۴، ح ۲۸.</ref><ref>[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۶۶، ۲۶۷.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
 
{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین زمانی؛}}
[[پرونده:13681083.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید حسن زمانی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید حسن زمانی]]'''، در کتاب ''«[[نشانه‌های قیام حضرت مهدی (کتاب)|نشانه‌های قیام حضرت مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::*«ندای آسمانی، صدایی است که از آسمان، توسط جبرئیل امین {{ع}} بلند می‌شود و در آن به معرفی [[حضرت مهدی]]{{ع}} و بیان نام و نسب و حقانیت او و پیروانش می‌پردازد و پس از آن، [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند. [[ندای آسمانی]] با الفاظ "ندا"، "صیحه"، "صوت"، "اعلان"، "فزعه" و "هدّه" در احادیث [[شیعه]] و عامه مطرح شده است<ref>ندای آسمانی، ص۱۵.</ref>. چندین روایت، مقصود از آیه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ}}﴾}}<ref> اگر بخواهیم از آسمان بر آنان نشانه  ای فرو می‌فرستیم تا فروتنانه بدان گردن نهند؛ سوره شعراء، آیه:۴.</ref> را ندای آسمانی دانسته‌اند که به یکی از آن‌ها که از جهت سند، معتبر است اشاره می‌شود. [[عبدالله بن سنان]] گوید: نزد [[امام صادق|امام جعفر صادق]]{{ع}} بودم که شنیدم مردی از اهل همدان به حضرت، عرض می‌کند: "آنان (عامه) ما را مسخره می‌کنند و به ما می‌گویند شما گمان می‌کنید منادی از آسمان به اسم صاحب این امر ندا می‌دهد؟! در این حال، [[امام]] که تکیه داده بود، ناراحت شد و صاف نشست. سپس فرمود:{{عربی|اندازه=150%|" لَا تَرْوُوهُ‏ عَنِّي‏ وَ ارْوُوهُ‏ عَنْ‏ أَبِي‏ وَ لَا حَرَجَ‏ عَلَيْكُمْ‏ فِي‏ ذَلِكَ‏ أَشْهَدُ أَنِّي قَدْ سَمِعْتُ أَبِي {{ع}} يَقُولُ وَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِكَ فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَبَيِّنٌ حَيْثُ يَقُولُ‏ ﴿{{متن قرآن|إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ‏}}﴾ فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ يَوْمَئِذٍ أَحَدٌ إِلَّا خَضَعَ وَ ذَلَّتْ رَقَبَتُهُ لَهَا‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}} <ref>از من نقل نکنید و از پدرم روایت کنید و این مطلب برای شما اشکالی ندارد. شهادت می‌دهم همانا از پدرم شنیدم که می‌فرمود: به خدا  قسم، این مطلب در کتاب خدای بلند مرتبه، آشکار است. سپس آیه را تلاوت فرمودند و گفتند: در آن وقت، کسی در زمین نمی‌ماند مگر اینکه گردنش در مقابل آن، افتاده و خم می‌شود؛ غیبت نعمانی، ص۲۶۰، باب ۱۴، ح۱۹.</ref>»<ref>[[سید حسن زمانی|زمانی، سید حسن]]، [[نشانه‌های قیام حضرت مهدی (کتاب)|نشانه‌های قیام حضرت مهدی]]، ص ۳۴ - ۳۶.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
 
{{جمع شدن|۳. حجت الاسلام و المسلمین یوسفیان]؛}}
[[پرونده:Pic2391.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مهدی یوسفیان]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[مهدی یوسفیان]]'''، در کتاب ''«[[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::*«هنگامی‌که شرایط [[ظهور]] منجی فراهم شود و خداوند، زمان را برای امر [[ظهور]] مناسب بداند، مردم را بر این مهم، آگاه می‌کند؛ تا جهانیان از اراده الهی بر تحقق [[ظهور]]، مطلع شوند. این زنگ بیدار باش که همان [[علائم ظهور]] و مخصوصاً [[ندای آسمانی]] در سال قبل از [[ظهور]] است؛ به مردم، این آگاهی را می‌دهد که خداوند، اجازه [[ظهور]] را صادر کرده است. از [[امام رضا]]{{ع}} در حدیثی، چنین نقل شده است: "به ناچار فتنه‌ای شدید و مصیبت‌بار رخ می‌دهد که در آن، هر دوستی و صمیمیت از بین می‌رود و آن، زمانی است که [[شیعه]]، سومین نفر از فرزندان من ([[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}}) را از دست بدهد؛ که اهل آسمان و زمین بر او بگریند. چه بسیار مردان و زنانِ با ایمان که هنگام ناپدید شدن آب گوارا ([[امام مهدی|امام دوازدهم]]) دلسوخته و اندوهناک خواهند بود. گویا آنها را می‌بینم که در ناامیدترین حالت می‌باشند. در آن هنگام، به ندایی که آن را از دور می‌شنوند و گویی از نزدیک شنیده‌اند، فراخوانده می‌شوند و آن ندا، رحمت برای مؤمنان و عذاب برای کافران خواهد بود. مردم پرسیدند: آن ندا کدام است؟ فرمودند: ندایی در ماه رجب؛ که سه مرتبه از آسمان شنیده خواهد شد..."<ref>{{عربی|اندازه=120%|" لَا بُدَّ مِنْ‏ فِتْنَةٍ صَمَّاءَ صَيْلَمٍ‏ يَسْقُطُ فِيهَا كُلُ‏ بِطَانَةٍ وَ وَلِيجَةٍ وَ ذَلِكَ‏ عِنْدَ فِقْدَانِ‏ الشِّيعَةِ الثَّالِثَ مِنْ وُلْدِي يَبْكِي عَلَيْهِ أَهْلُ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ كَمْ مِنْ مُؤْمِنٍ مُتَأَسِّفٍ حَرَّانَ حَيْرَانَ حَزِينٍ عِنْدَ فِقْدَانِ الْمَاءِ الْمَعِينِ كَأَنِّي بِهِمْ شَرَّ مَا يَكُونُونَ وَ قَدْ نُودُوا نِدَاءً يَسْمَعُهُ مَنْ بَعُدَ كَمَا يَسْمَعُهُ مَنْ قَرُبَ يَكُونُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ عَذَاباً عَلَى الْكَافِرِينَ فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ وَ أَيُّ نِدَاءٍ هُوَ قَالَ يُنَادَوْنَ فِي شَهْرِ رَجَبٍ ثَلَاثَةَ أَصْوَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت طوسی، باب علائم [[ظهور]]، ص ۴۳۹، ح ۴۳۱؛ غیبت نعمانی، ب۱۰، ح ۲۸؛ معجم احادیث [[امام مهدی]](، ج۵، ص۱۷۰، ح۱۵۹۷ و بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۸۹، ح۲۸.</ref>؛ از [[امام صادق]]{{ع}} نیز نقل شده است که فرمودند: "[[قائم]]{{ع}} خروج نمی‌کند؛ تا آن که در شب بیست و سوم ماه رمضان که شب جمعه خواهد بود، از دل آسمان، ندایی به اسم او بلند شود" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ لَا يَخْرُجُ‏ الْقَائِمُ‏ حَتَّى‏ يُنَادَى‏ بِاسْمِهِ‏ مِنْ‏ جَوْفِ‏ السَّمَاءِ فِي‏ لَيْلَةِ ثَلَاثٍ‏ وَ عِشْرِينَ‏ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت نعمانی، ب۱۶، ح۶ ؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۴۷۲، ح۱۰۳۶؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۹،ح۴۸.</ref>»<ref>[[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]، ص ۲۲ - ۲۴.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
 
{{جمع شدن|۴. آقای رضوانی (پژوهشگر حوزه علمیه قم)؛}}
[[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی ‎اصغر رضوانی]]]]
'''[[علی ‎اصغر رضوانی]]''' در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این باره گفته است:
::::::«در این مورد سه دسته روایت وجود دارد:
::::::#روایاتی که دلالت بر وجود ندا به صورت اجمال دارد، و اینکه این ندا از [[نشانه‌های حتمی ظهور|علایم حتمی ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}است<ref>کمال الدین، ص ۶۴۹.</ref>.
::::::#دسته دوم روایاتی است که دلالت بر دو گونه ندا دارد: یکی ندای به حقّ که در ابتدا پدید می‌آید، و دیگری ندای به باطل که بعد از آن است <ref>الغیبه، نعمانی، ص ۲۵۴.</ref>
::::::#در برخی از روایات نیز اشاره شده که ندا به اسم قائم است <ref>کمال الدین، ص ۳۲۸، ح ۷.</ref>.
::::::با نظری به مجموع احادیث «صیحه و فزع و [[ندای آسمانی]]» پی می‌بریم که تمام آنها به یک معنای مشترک اشاره دارند، گر چه با تعبیرهای مختلف آمده‌اند و بر این ادّعا می‌توان شواهدی اقامه نمود:
:::::::الف. صیحه و ندا هر دو به جبرئیل نسبت داده شده است.
:::::::ب. وقت هر دو در یک زمان یعنی شب جمعه، بیست و سوم ماه رمضان معین شده است.
:::::::ج. آثار این دو یکسان بیان شده است. ::::::«این دو علامت در روایات به عنوان [[نشانه‌های ظهور|علایم ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} معرفی شده است. از [[امام باقر]]{{ع}} در حدیثی نقل شده: {{عربی|اندازه=150%|"وَ إِنَّ مِنْ عَلَامَاتِ خُرُوجِه‏... صَيْحَةً مِنَ السَّمَاءِ فِي شَهْرِ رَمَضَان‏"}} <ref>و همانا از علایم خروج مهدی... حدوث صیحه‌ای در ماه رمضان است؛ کمال الدین، ص ۳۲۸، ح ۷.</ref>
::::::از [[امام صادق]]{{ع}} در حدیثی نقل شده: {{عربی|اندازه=150%|"... وَ الْفَزْعَةُ فِي شَهْرِ رَمَضَان‏... هِيَ آيَةٌ تُخْرِجُ الْفَتَاة مِنْ خِدْرِهَا وَ تُوقِظُ النَّائِمَ وَ تُفْزِعُ الْيَقْظَان‏"}}<ref>و فزعی در ماه رمضان حادث خواهد شد که زنان جوان را سراسیمه از پشت پرده‌ها بیرون می‌آورد و انسان خواب را بیدار و بیدار را به فزع وا می‌دارد؛ الغیبه، نعمانی، ص ۲۵۲.</ref>
::::::[[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} در توقیع خود به [[علی بن محمد سمری]] فرمود: «... آگاه باش، هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه، ادعای مشاهده کند او دروغگو و افترا زننده است».<ref>احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۲۹۷.</ref>
::::::در این روایات دو احتمال وجود دارد:
:::::#اینکه مقصود از صیحه و فزع همان ندایی باشد که از جبرئیل بلند می‌شود و همه را به فزع می‌اندازد.
:::::#احتمال دیگر این است که مقصود از آن دو عذاب دنیوی و جنگ‌های جهانی باشد که به توسط بشر قبل از ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} تحقق می یابد، مانند انفجارهای اتمی در سرتاسر عالم در یک زمان، به این نحو که اصل این گونه انفجارها در اروپا و آمریکا و روسیه و چین تحقق می‌یابد به نحوی که همه را به جزع و فزع وا می‌دارد، ولی مسلمین از آن در امانند و تنها صدایش به گوش آنان می‌رسد<ref>موعودشناسی و پاسخ به شبهات: ص۵۲۹، ۵۳۰.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
 
{{جمع شدن|۵. آقای باقری‌زاده اشعری؛}}
[[پرونده:87666522.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد باقری‌زاده اشعری]]]]
::::::آقای '''[[محمد باقری‌زاده اشعری]]'''، در کتاب ''«[[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[ندای آسمانی]]، یکی از نشانه‌های حتمی برای [[ظهور]] [[امام مهدی]] {{ع}} است که در احادیث بسیاری، از جمله در این حدیث [[امام صادق]] {{ع}} آمده است: [[قائم]]، قیام نمی‌کند، تا آن که ندا دهنده‌ای از آسمان، ندایی می‌دهد که دخترکان در کنج خانه نیز آن را می‌شنوند و شرق و غرب گیتی نیز آن را می‌شنوند و دربارل این موضوع، آیه "اگر بخواهیم، نشانه‌ای از آسمان برایشان فرود آوریم که در برابرش سر خم کنند"<ref>{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ}}﴾}} شعرا، آیه ۴.</ref> نازل شده است<ref>الغیبة، طوسی، ص ۱۷۷، ح ۱۳۴.</ref>.
::::::[[امام باقر]] {{ع}} نیز درباره آیه "اگر بخواهیم، نشانه‌ای از آسمان برایشان فرود می‌آوریم" می‌فرماید: مقصود، ندا از آسمان به نام آن مرد و نام پدرش است<ref>مختصر بصائر الدرجات، ص ۲۰۶.</ref>.
::::::زمان این ندا در احادیث، گوناگون (ماه رمضان، ماه رجب، ماه محرم و روز عاشورا) گفته شده است. ویژگی این ندا آن است که هر کس در زمین است، آن را به زبان خود می‌شنود. [[امام صادق]] {{ع}} در این باره می‌فرماید: "ندا دهنده‌ای به نام [[قائم]]، ندا می‌دهد... به ندایی عمومی، به گونه‌ای که هر ملتی آن را به زبان خود می‌شنود<ref>کمال الدین، ص ۶۵۰، ح ۸.</ref>.
::::::از برخی احادیث استفاده می‌شود که این ندا، ندای [[جبرئیل]] به منظور معرفی [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} به مردم جهان است. از جمله، [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: ندای [[جبرئیل]] است و نشانه آن نیز این است که نام [[قائم]] و نام پدر او را ندا می‌دهد<ref>الغیبة، نعمانی، ص ۲۵۳، ح ۱۳.</ref>.
::::::درباره محتوا ندا، در حدیث [[امام رضا]] {{ع}} آمده است: منادی آسمانی در فراخوان مردم به سوی او، چنان ندایی می‌دهد که همه زمینیان، آن را می‌شنوند. می‌گوید: "هان! حجت خدا نزد خانه خدا [[ظهور]] کرده است. پس، از او پیروی کنید، که حق با او و در اوست، و آن، همان سخن خدای جل جلاله است: "اگر بخواهیم، نشانه‌ای از آسمان فرود می‌آوریم که در برابرش گردن خم کنند"<ref>کمال الدین، ص ۳۷۱، ح ۵.</ref>
::::::[[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} نیز در این باره فرموده است: هنگام قیام [[قائم]]، منادی آسمانی ندا می‌دهد: "ای مردم! مدت حکومت زورگویان بر شما، به پایان رسید و کار را بهترین فرد امت محمد به عهده گرفت. خود را به [[مکه]] برسانید". پس از این ندا، بزرگان از مصر و نیکان از شام و زاهدان عراق –که خلوت‌گزینان شب و شیران روز و دل‌هایشان به سان پاره آهن است-، بیرون می‌آیند و با او میان رکن [[حجر الاسود]] و مقام [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] بیعت می‌کنند<ref>الاختصاص، ص ۲۰۸.</ref>.
::::::درباره بازتاب [[ندای آسمانی]]، [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: هنگامی که منادی آسمانی ندا دهد: "حق در [[آل محمد|خاندان محمد]] است"، زمانی است که نام [[امام مهدی|مهدی]] بر سر زبان مردم می‌افتد و مشتاقش می‌شوند و به چیز دیگری نمی‌اندیشند<ref>کنزالعمال، ج ۱۴، ص ۵۸۸، ح ۳۹۶۶۵.</ref><ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۷ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۷، ص ۱۷۵–۲۰۱.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۸۱، ۸۲.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
 
{{جمع شدن|۶. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛}}
[[پرونده:1403.jpg|100px|right|بندانگشتی|]]
::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۲ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
::::::«منظور از [[صیحه آسمانی]]، ظاهراً صدایی است که در آستانه ظهور [[حضرت مهدی]] {{ع}} از آسمان شنیده شده همه آن را می‌شنوند. در روایات از این نشانه ظهور، با تعابیر مختلفی یاد شده است؛ مانند صیحه، ندا، فزعه و صوت. احتمال دارد هر یک از آن‌ها، نشانه جداگانه ای باشد و شاید هم تعابیر گوناگونی برای یک واقعه است که هر یک از آن‌ها به یک بُعد از آن حادثه اشاره می‌کند؛ یکی به بلند بودن آن صدا و دیگری به وحشتناک بودن آن و...
:::::*[[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: نداکننده‌ای از آسمان، نام قائم را صدا می‌زند؛ پس هر کس در شرق و غرب، آن را می‌شنود. از وحشت این صدا، افراد خفته بیدار می‌شوند و فرد ایستاده، می‌نشیند، و کسی که نشسته است، می‌ایستد. رحمت خدا بر کسی که از این صدا عبرت بگیرد و ندای وی را اجابت کند! زیرا صدا، صدای جبرئیل روح الامین است... <ref>غیبت نعمانی، ص۲۵۴.</ref>.
:::::*با توجه به مجموع روایاتی که در این رابطه وجود دارد، می‌توان چنین نتیجه گرفت:
::::#صیحه، از نشانه‌های حتمی‌ ظهور است؛
::::#این صدا از آسمان شنیده می‌شود و به گونه ای است که همه مردمِ رویِ زمین، آن را به زبان خود می‌شنوند؛
::::#محتوای این پیام آسمانی، دعوت به حق و حمایت و بیعت با [[امام مهدی]] {{ع}} است؛
::::#صاحب صدا، جبرئیل است و مردم را به حق دعوت می‌کند.
:::::*درباره زمان این صیحه نیز دو دسته روایت داریم. برخی وقوع آن را در ماه رجب و بعضی نیز در ماه رمضان بیان کرده‌اند <ref>موعودنامه، ص۴۶۴.</ref>»<ref>[[آفتاب مهر ج۲ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۲، ص ۸۰ - ۸۲.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
 
==پرسش‌های وابسته==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{ستون-شروع|3}}
# [[چه آثاری در نقل نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)|چه آثاری در نقل نشانه‌های ظهور است؟]]
# [[چه فرقی بین نشانه‌های ظهور و شرایط ظهور است؟ (پرسش)|چه فرقی بین نشانه‌های ظهور و شرایط ظهور است؟]]
# [[آیا نشانه‌های ظهور با احادیث نفی توقیت منافات دارد؟ (پرسش)|آیا نشانه‌های ظهور با احادیث نفی توقیت منافات دارد؟]]
# [[ آیا اعلان نشانه‌های و شرایط ظهور سبب اطلاع دشمنان از اسرار سیاسی است؟ (پرسش)| آیا اعلان نشانه‌های و شرایط ظهور سبب اطلاع دشمنان از اسرار سیاسی است؟]]
# [[آیا نشانه‌های ظهور متعلق بدا واقع می شود؟ (پرسش)|آیا نشانه‌های ظهور متعلق بدا واقع می شود؟]]
# [[چه راه صحیحی در بررسی نشانه‌های ظهور پیشنهاد می‌کنید؟ (پرسش)|چه راه صحیحی در بررسی نشانه‌های ظهور پیشنهاد می‌کنید؟]]
# [[آیا روایات نشانه‌های ظهور اشکال سندی و متنی دارد؟ (پرسش)|آیا روایات نشانه‌های ظهور اشکال سندی و متنی دارد؟]]
# [[مقصود از نفس زکیه که قبل از ظهور کشته خواهد شد کیست؟ (پرسش)|مقصود از نفس زکیه که قبل از ظهور کشته خواهد شد کیست؟]]
# [[مسیح دجال کیست؟ (پرسش)|مسیح دجال کیست؟]]
# [[سفیانی کیست؟ (پرسش)|سفیانی کیست؟ (پرسش)]]
# [[معرکه هرمجدون چیست؟ (پرسش)|معرکه هرمجدون چیست؟]]
# [[مقصود از مسیحیت صهیونیستی چیست؟ (پرسش)|مقصود از مسیحیت صهیونیستی چیست؟]]
# [[مقصود از خسوف و کسوف که از نشانه‌های ظهور است چیست؟ (پرسش)|مقصود از خسوف و کسوف که از نشانه‌های ظهور است چیست؟]]
# [[مقصود از صیحه و فزع آسمانی در نشانه‌های ظهور چیست؟ (پرسش)|مقصود از صیحه و فزع آسمانی در نشانه‌های ظهور چیست؟]]
# [[مقصود از خروج دجال که از نشانه‌های ظهور به حساب آمده چیست؟ (پرسش)|مقصود از خروج دجال که از نشانه‌های ظهور به حساب آمده چیست؟]]
{{پایان}}
{{پایان}}
 
==[[:رده:آثار مهدویت|منبع‌شناسی جامع مهدویت]]==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{ستون-شروع|3}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].
{{پایان}}
{{پایان}}
 
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس2}}
 
[[رده:مهدویت]]
[[رده:پرسش‌های جامع امامت و ولایت]]
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
[[رده:(اث): پرسش‌هایی با ۴ پاسخ]]
[[رده:(اث): پرسش‌های مهدویت با ۴ پاسخ]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۵۸