جز (جایگزینی متن - '\*\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'' به '* $1')
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{خرد}}
'''[[نضر بن حارث]]''' ممکن است به یکی از شخصیت‌های زیر اشاره داشته باشد:
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[نضر بن حارث در حدیث]] | [[نضر بن حارث در کلام اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[نضر بن حارث (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
* [[نضر بن حارث بن علقمه]]
* وقتی [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} در [[غدیر خم]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را به [[امامت]] معرفی کرد، نضر بن حارث فهری نزد [[پیامبر]] آمد و گفت: ما را به [[توحید]] و [[رسالت]] و نماز و روزه و [[حج]] فراخواندی پذیرفتیم. حالا پسرعمویت را به ولایت بر ما می‌گماری. آیا این از سوی خود توست یا از سوی خدا؟ فرمود: از سوی خدا. وی در حالی که می‌رفت، می‌گفت: خدایا اگر آنچه [[پیامبر|محمّد]] {{صل}} می‌گوید [[حق]] است، از آسمان بر من سنگ بباران. هنوز به مرکب خود نرسیده بود که سنگی از آسمان بر سرش فرود آمد و او را کشت. آنگاه آیات {{متن قرآن|سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ}} }}<ref>سوره معارج آیه۱.</ref> نازل شد که اشاره به این واقعه است.<ref>مجمع البیان، ج ۵ ص ۳۵۲، الفصول المهمّه، ابن صباغ مالکی، ص ۴۲ (در این کتاب، نام او حارث بن نعمان آمده است).</ref> نزول این سوره و وقوع آن حادثه گواه حقانیت [[امام علی|علی]]{{ع}} و یکی از فضایل اوست<ref> ر.ک: «الغدیر» ج ۱ ص ۲۳۹ «العذاب الواقع</ref>. نضر بن حارث، از شیاطین قریش و از آزاردهندگان [[پیامبر]] بود که پیوسته با او دشمنی می‌کرد و وقتی پیامبر خدا از مجلسی که خدا را به یادها می‌آورد و آیات [[قرآن]] را بر مردم می‌خواند برمی‌خاست، او می‌نشست و می‌گفت: من قصه‌های بهتری می‌دانم. و آنچه را از داستانها و افسانه‌های پادشاهان ایران شنیده بود بازمی‌گفت و آیات قرآن را افسانه می‌پنداشت<ref>سیرۀ ابن هشام، ج ۱ ص ۱۹۵، به نقل از «آیات الغدیر» کورانی، ص ۳۴۵</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۵۷۴.</ref>
این صفحه برای ابهام‌زدایی ایجاد شده است و پیوندهایی به صفحات گوناگون با نام‌‌های مشابه دارد. اگر یک پیوند داخلی شما را به اینجا هدایت کرده‌است، در صورت تمایل آن پیوند را برای اشارهٔ مستقیم به مقالهٔ مورد نظر تغییر دهید.
