نامۀ ۶۸ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} ==مقدمه== *سلمان فارسی از شخصیت‌های کم‌نظیر صدر اسلام است...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[سلمان فارسی]] از شخصیت‌های کم‌نظیر صدر [[اسلام]] است؛ فرزانه‌ای که در [[دوران جاهلیت]] نیز [[خداپرست]] بوده است. [[سلمان]] در میان [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} تنها کسی است که [[پیامبر]] او را در زمره [[اهل بیت]] خویش خواند. [[سلمان]] در زمان [[خلیفه دوم]] به فرمانداری [[مدائن]] [[انتخاب]] شد و تا هنگام درگذشت (سال ۳۲ ق) والی [[مدائن]] بود. | |||
== | == فرازی از نامه == | ||
اما بعد، [[دنیا]] همچون مار است، بپسودن آن نرم و هموار و زهر آن [[جان]] شکار. پس، از آنچه تو را در [[دنیا]] شادمان می‌دارد، روی برگردان، چه، اندک زمانی با تو می‌ماند. و [[اندیشه]] [[دنیا]] را از سر بنه، چه، [[یقین]] داری که از تو روی بگرداند؛ و آن گاه که بدان خو گرفته‌ای بیبشتر از آن بترس، که دنیادار چون در [[دنیا]] به [[خوشی]] [[اطمینان]] کرد او را به تلخ‌کامی درآورد، یا اگر به انس گرفتن آرمید او را دچار [[وحشت]] کرد؛ والسلام<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۸۰۸.</ref>. | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:نامه‌های نهج البلاغه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۱
مقدمه
سلمان فارسی از شخصیت‌های کم‌نظیر صدر اسلام است؛ فرزانه‌ای که در دوران جاهلیت نیز خداپرست بوده است. سلمان در میان اصحاب پیامبر (ص) تنها کسی است که پیامبر او را در زمره اهل بیت خویش خواند. سلمان در زمان خلیفه دوم به فرمانداری مدائن انتخاب شد و تا هنگام درگذشت (سال ۳۲ ق) والی مدائن بود.
فرازی از نامه
اما بعد، دنیا همچون مار است، بپسودن آن نرم و هموار و زهر آن جان شکار. پس، از آنچه تو را در دنیا شادمان می‌دارد، روی برگردان، چه، اندک زمانی با تو می‌ماند. و اندیشه دنیا را از سر بنه، چه، یقین داری که از تو روی بگرداند؛ و آن گاه که بدان خو گرفته‌ای بیبشتر از آن بترس، که دنیادار چون در دنیا به خوشی اطمینان کرد او را به تلخ‌کامی درآورد، یا اگر به انس گرفتن آرمید او را دچار وحشت کرد؛ والسلام[۱].
منابع
پانویس
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲، ص ۸۰۸.