(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{مهدویت/بالا}}
#تغییر_مسیر [[فضیلت انتظار]]
{{مهدویت}}
==مقدمه==
*روایاتی که سخن از [[انتظار]] گفتهاند، به دو دسته کلی تقسیم میشود:
#'''[[انتظار فرج]] به معنای عامّ:''' در این معنا، آموزههای [[دینی]] بر آن است تا افزون بر بیان [[فضیلت]] "[[گشایش]] عمومی" و [[امید]] به [[آینده]]، و سوق انسانها به این عرصه، [[نومیدی]] را نیز [[نکوهش]] کرده، از ورود [[جوامع بشری]] به آن جلوگیری کند. اهتمام آموزههای [[اسلامی]] در بیان معنای عام [[انتظار]] و [[امید]]، تا بدان حد بوده که از آن، با بلندترین عنوانها یاد نموده، ارزشهای شگفتآوری برای آن ذکر کرده است. برخی عبادتها بر برخی دیگر [[برتری]] دارد؛ ازاینرو انجام آن، افزون بر آنکه در کانون تأکید آموزههای [[دینی]] است، از [[پاداش]] افزونتری نیز برخوردار است و نقش آن، در [[سازندگی]] [[انسان]] بیشتر است. [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} پس از آن که [[انتظار فرج]] را در زمره عبادتهای [[خداوند]] سبحانه و تعالی دانسته است، آن را یکی از [[برترین]] عبادتها برشمرده، فرمود: "[[برترین]] [[عبادت]] [[انتظار فرج]] است"<ref> {{عربی|" أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ "}}؛ [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ص ۲۸۷؛ ر. ک: ترمذی، سنن، ج ۵، ص ۵۶۵</ref>. درباره [[اهمیت انتظار]] [[فرج]]- افزون بر آنچه اشاره شد- به روایاتی بر میخوریم که بسی شگفتیآور است و آن، اینکه [[انتظار]] را نه فقط "[[جهاد]]" که "[[برترین]] [[جهاد]]" دانسته است. از این نوع [[روایات]] نیز به خوبی استفاده میشود [[انتظار]]، از نوع عمل است. [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} فرموده است: "[[برترین]] [[جهاد]] [[امت]] من [[انتظار]] [[گشایش]] است"<ref> {{عربی|" أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ "}}؛ حسن بن علی حرانی، تحف العقول، ص ۳۷</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>.
#'''[[انتظار فرج]] به معنای خاص:''' در این معنا، [[انتظار]] به معنای چشمبهراه بودن آیندهای با تمام ویژگیهای یک [[جامعه]] مورد [[رضایت خداوند]] سبحانه و تعالی است که یگانه مصداق آن دوران [[حاکمیت]] آخرین [[ذخیره الهی]] وجود [[مقدّس]] [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} است. [[امام باقر]]{{ع}} آن‌گاه که [[دین]] مورد [[رضایت خداوند]] سبحانه و تعالی را تعریف کرد، پس از شمردن اموری فرمود: "... و [[تسلیم]] به امر ما و [[پرهیزکاری]] و [[فروتنی]] و [[انتظار قائم]] ما..."<ref>{{عربی|" وَ التَّسْلِيمُ لِأَمْرِنَا وَ الْوَرَعُ وَ التَّوَاضُعُ وَ انْتِظَارُ قَائِمِنَا"}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۲، ص ۲۳، ح ۱۳</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>.
*از [[روایات]] [[انتظار ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} به دست میآید [[انتظار ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} نه فقط راه رسیدن به [[جامعه موعود]] است؛ بلکه خود نیز موضوعیت دارد؛ بدان معنا که اگر کسی در [[انتظار راستین]] به سر برد، تفاوتی ندارد که به مورد [[انتظار]] خویش دست یابد یا دست نیابد.
*در این باره شخصی از [[امام صادق]]{{ع}} پرسید: "چه میفرمایید درباره کسی که دارای [[ولایت]] [[پیشوایان]] است و [[انتظار ظهور]] [[حکومت]] [[حق]] را میکشد و در این حال از [[دنیا]] میرود؟" [[حضرت]]{{ع}} در پاسخ فرمود: "او، همانند کسی است که با [[امام مهدی|حضرت قائم]] در [[خیمه]] او باشد. سپس کمی [[سکوت]] کرد و فرمود: مانند کسی است که با [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} در مبارزاتش همراه بوده است"<ref> احمد بن محمد بن خالد برقی، المحاسن، ج ۱، ص ۱۷۳؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>.
==فضیلت انتظار در موعودنامه==
*در روایات، ارزش و فضیلت بسیاری برای "انتظار" شمرده شده است که برخی از آن‌ها را می‌آوریم. [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} برترین عبادت را انتظار فرج می‌داند<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۲۸۷.</ref>. و در جای دیگری می‌فرماید: برترین جهاد امت من انتظار فرج است<ref>بحار الانوار، ج ۷۴، ص ۱۴۳.</ref>. [[حضرت علی]] {{ع}} نیز فرمود: منتظر فرج باشید و از رحمت خداوند ناامید نشوید. به درستی که خوشایندترین اعمال نزد خداوند، انتظار فرج است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: منتظر امر ما، به سان آن است که در راه خدا به خون خود غلتیده باشد<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۴۵.</ref>. در روایتی [[علامه مجلسی|مرحوم مجلسی]] از [[امام صادق]] {{ع}} نقل می‌کند: هرکس که بمیرد در حالی که منتظر این امر باشد، همانند کسی است که با حضرت قائم {{ع}} در خیمه‌اش بوده باشد. پس حضرت چند لحظه‌ای درنگ کرده، آن‌گاه فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که در خدمت آن حضرت شمشیر بزند. سپس فرمود: نه، به خدا همچون کسی است که در پیشگاه [[رسول خدا]] {{صل}} شهید شده باشد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶.</ref>. و نیز در روایت دیگری می‌فرماید: بدانید کسی که منتظر ظهور [[حضرت مهدی]] {{ع}} باشد، پاداش کسی را دارد که شب‌ها را برای انجام عبادت بیدار، و روزها روزه‌دار باشد<ref>کافی، ج ۲، ص ۲۲۲.</ref>. و در ضمن حدیث مفصلی آمده است که آن حضرت فرمود: هرکس منتظر امر ما باشد و بر ترس و آزاری که از دشمنان ما می‌بیند صبر کند، فردای قیامت با ما خواهد بود<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۷۲.</ref>. پس انتظار، آدمی را متعهد می‌سازد که برای تحقق هدف‌های اسلامی و آرمان‌های انسانی، بدون هیچ‌گونه ضعف و یأس، تلاش کند و به سوی مقاصد متعالی [[اسلام]] گام بردارد و پیوسته مقاوم و استوار، به وظایف دینی و اسلامی خود عمل نماید. از همین جهت است که "انتظار" در [[روایات]]، عبادت شمرده شده و از بهترین و با ارزش‌ترین اعمال به شمار آمده است<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴۳.</ref>.
==پرسش‌های وابسته==
# [[انتظار فرج چه فضیلتی دارد؟ (پرسش)]]
# [[جایگاه انتظار در فرهنگ شیعه چیست؟ (پرسش)]]
# [[چرا انتظار اهمیت و جایگاه ویژه و برجسته‌ای دارد؟ (پرسش)]]
