ابعاد اعتقادی انتظار فرج چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۷

تغییرمسیر به:

ابعاد فکری و اعتقادی انتظار فرج چیست؟ (پرسش)

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{پرسش غیرنهایی}}
+#تغییر_مسیر [[ابعاد فکری و اعتقادی انتظار فرج چیست؟ (پرسش)]]
-{{جعبه اطلاعات پرسش
-| موضوع اصلی        = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
-| موضوع فرعی        = ابعاد [[اعتقادی]] [[انتظار فرج]] چیست؟
-| تصویر             = 7626626268.jpg
-| اندازه تصویر      = 200px
-| مدخل بالاتر      = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]]
-| مدخل اصلی    =  [[انتظار ظهور امام مهدی]]
-| مدخل وابسته    =
-| پاسخ‌دهنده         =
-| پاسخ‌دهندگان       = ۱ پاسخ
-}}
-'''ابعاد [[اعتقادی]] [[انتظار فرج]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
-==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
-== پاسخ نخست==
-[[پرونده:13681166.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محبوب شفائی]]]]
-::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محبوب شفائی]]'''، در کتاب ''«[[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«[[انتظار]] از منظر [[اصول اعتقادی]]:
-:::::*'''بعد [[توحید]]''': یکی از ابعاد مهم [[انتظار]]، که پیوسته باید مورد توجه باشد، بعد [[توحیدی]] آن است. [[انتظار]]، در ماهیت خود، [[انسان]] [[منتظر]] را متوجه مبداء عالم، و خدای [[جهان]]، سرچشمه همه هست‌ها و هستی‌ها می‌کند. [[انسان]] [[منتظر]]، همواره، چشم به راه فرجی است که به [[قدرت]] مطلقه الاهی تحقق خواهد یافت. [[منتظران]]، چشم به راه "[[مهدی]]{{ع}}" هستند. [[مهدی]]{{ع}} کیست؟ [[بنده]] [[خدا]]، و [[وظیفه]] [[خدا]] و [[ولی خدا]] در [[زمین]]، که [[قدرت خدا]] زنده است، و او مشغول [[عبادت]] [[خدا]] و گرداندن اوضاع [[جهان]] است، و روزی به امر [[خدا]]، برای استقرار بخشیدن به [[دین خدا]]، و [[نجات]] [[جامعه بشری]]، ظاهر خواهد شد. یکی از جامعه‌شناسان معروف در کتاب خود ([[تمدن]] [[اسلام]] و [[غرب]]) می‌گوید: "[[عقیده]] به [[توحید]]، تاج افتخاری است که در میان [[ادیان]] بر سر [[دین اسلام]] قرار دارد".
-::::::هر چند بر حسب [[قرآن مجید]]، همه [[انبیا]] [[دعوت به توحید]] داشتند و موحد بوده‌اند، اما این جامعه‌شناسان، نظر به معتقدات [[جوامع]] فعلی بشری دارد که از طریق [[توحید]]، [[منحرف]] و گرایش به [[شرک]] دارند، که اگر [[دین]] آنها بر اساس [[توحید]] بوده است، در حل حاضر، به واسطه وقوع تحریفات در این [[ادیان]]، به شرک‌گراییده و موحد شمرده نمی‌شوند و این [[اسلام]] است که دعوتش به [[توحید]]، [[خالص]] و [[پاک]] [[باقی]] مانده و پیروانش بر این [[عقیده]] ساده و و استوارند و این فقط [[مسلمانان]] هستند که بانگ دلنواز و روح‌پرور و معراج‌آفرین توحیدشان در هنگام [[اذان]] به گوش جهانیان می‌رسد و این [[قرآن]] [[کتاب آسمانی]] [[مسلمانان]] که اعلام می‌کند، همه [[انبیا]] به [[توحید]] [[دعوت]] کرده‌اند، هم‌چنان که در [[آیه]] ۳۶ سوره نحل [[خداوند متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ}}<ref>«و به راستی ما، در میان هر امّتی پیامبری برانگیختیم (تا بگوید) که خداوند را بپرستید و از طاغوت دوری گزینید» سوره نحل، آیه ۳۶.</ref>
-::::::ملاحظه می‌شود که توجه در این امر، همواره، به [[خدای متعال]] است. و این بعد [[توحیدی]] [[انتظار]]، و [[توجه به خدا]] و طلب [[فرج]] از درگاه [[خدا]]، از مهمترین اصول این [[اعتقاد]] و [[باور]] است. [[منتظران]] باید، همیشه، متوجه درگاه کبریای الاهی باشند، و روی [[دل]] به سوی [[خدا]] کنند، و از پیشگاه لایزال، طلب [[گشایش]] و [[فرج]] نمایند. این [[تعلیم]] را [[پیشوایان]] یاد کرده‌اند.
-::::::[[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ"}}<ref>«"[[بهترین]] [[اعمال امت]] من، [[انتظار]] رسیدن [[فرج]] است از نزد خدای [[عزیز]] [[جلیل]]"» محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، مترجم: علی دوانی، ج ۵۲، ص ۱۲۸ و ۱۳۱.</ref>.
-::::::[[حضرت علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"أَفْضَلُ عِبَادَةِ الْمُؤْمِنِ انْتِظَارُ فَرَجِ اللَّهِ"}}<ref>«"[[بهترین]] [[عبادات]] [[مؤمن]]، چشم به راه [[فرج]] خدایی داشتن است"» همان، ص ۱۳۱.</ref>.
-:::::*'''بعد [[نبوت]]''': بعد دیگر [[انتظار]]، توجه به [[پیامبران]] و [[مکتب]] [[پیامبران]]، و [[تجدید عهد]] با آنان است، و همچنین توجه به [[مقام هدایت]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}}. [[منتظران]]، چشم به راه کسی [[دوست]] هستند که در او صفات و آثار [[پیامبران]] گرد آمده است، و هنگامی که ظاهر گردد، آن آثار در او دیده خواهد شد. هر کس [[دوست]] دارد [[آدم]]، و شیث، و [[نوح]]، و [[ابراهیم]]، و [[موسی]]، و [[عیسی]]، و [[داوود]]، و [[سلیمان]]، و [[یوسف]] و... و [[محمد]]{{صل}} را براببیند، می‌تواند آنان را در "[[مهدی]]{{ع}}" ببیند. او می‌آید تا [[آرمان]] [[پیامبران]] را تحقق بخشد، و تا [[دین]] خدایی را بگستراند، و ندای [[توحید]] را به همه سوی ببرد. [[مهدی]]{{ع}} از [[اهل بیت پیامبر]] است. او [[فرزند علی]]{{ع}} و [[حسین]]{{ع}} است. او دوازدهمین [[وصی]] و [[جانشین پیامبر]] است. چون ظاهر گردد. [[پرچم پیامبر]]{{صل}} را در دست گیرد، و به [[سنت پیامبر]]{{صل}} عمل کند. نخستین [[اصحاب]] او ۳۱۳ تن خواهند بود، به شماره [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} در [[جنگ]] "[[بدر]]". [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، از آمدن او خبر داده، و درباره او بسیار سخن گفته است. چون او آشگار گردد، [[دین]] جدش [[پیامبر]]{{صل}} را رواج دهد و [[حاکم]] سازد... ملاحظه می‌شود که اینها همه، توجه دادن به اصل [[نبوت]]، و تاکید بر [[مقام]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} است. و همه یاد کردن [[اعتقادی]] و مکتبی [[پیامبری]] و [[پیامبران]] است. در [[احادیث]] نیز، به این مسائل اشاره شده است، و به طور دقیق، رابطه مسئله [[مهدی]] و [[غیبت]] و [[انتظار]]، و رابطه ایمانی [[منتظران]] [[مهدی]] با [[نبوت]] و [[پیامبری]]، ذکر گشته است، از جمله، در این [[سخن امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}}: "هر کس از شما، در حال [[انتظار ظهور]] [[حاکمیت]] [[دین خدا]] در گذرد، مانند کسی است که در [[خدمت]] [[قائم]] باشد، و در [[خیمه]] او... نه بلکه مانند کسی است که در رکاب [[قائم]] بجنگد، نه به [[خدا]] [[سوگند]]، بلکه مانند کسی است که در رکاب [[پیامبر]]{{صل}} [[شهید]] شده باشد"<ref>همان، ج ۵۲، ص ۱۲۶.</ref>. این [[تعالیم]] همه، توجه دادن به اصل مهم [[نبوت]] است، و یاد آن و تاکید بر آن.
-:::::*'''بعد [[قرآن]]''': امر مهم دیگری که هر منتظری باید متوجه آن باشد، [[کتاب خدا]] و [[قرآن کریم]] است. [[حضرت مهدی]]{{ع}}، [[زنده‌کننده]] همه [[احکام]] [[قرآن]] است. [[انسان]] [[منتظر]]، همواره، این [[آرمان]] را در [[دل]] زنده می‌دارد، که روزی با [[ظهور]] جهانگیر [[مهدی]] [[آل محمد]]{{صل}} و آخرین [[خلیفه]] آورنده [[قرآن]]، [[احکام]] [[قرآن]] جاری شود، و [[قرآن]] در سراسر [[جهان]] [[حاکمیت]] باید، و [[کتاب آسمانی]]، برنامه [[زندگی]] [[انسان]] زمینی گردد - چنانکه این موضوع، در [[احادیث]] بسیار، آمده است. بدین‌گونه، توجه به [[قرآن کریم]] و [[نورانیت]] و [[هدایت]] [[قرآن]] نیز، جزء مسائل عمده [[انتظار]] است.
-:::::*'''بعد [[امامت]]''': این بعد نیز در [[انتظار]] به خوبی روشن است. [[حضرت مهدی]]{{ع}}، [[وصی]] صد [[یقین]]، و خاتم [[ائمه طاهرین]] است. [[امامان]] پیشین، یکایک او را یاد کرده‌اند. او [[فرزند]] آنان، و یادگار ایشان، و ادامه‌دهنده راه آنان است. [[حضرت مهدی]]{{ع}}، [[مظهر]] [[قائم]] جاری [[امامت]] است. و [[قطب]] نمای حرکت در اقیانوس بزرگ هستی، مشعل راه حیات و [[تکلیف]]. [[وجود حضرت مهدی]]{{ع}}، [[انتظار ظهور]] او، بزرگترین تاکید است بر اصل [[اعتقادی]] [[امامت]] و [[رهبری]]. این امر در [[قرآن]] نیز یاد شده است، و ادامه آن، در "[[سوره قدر]]" مطرح گشته است. در [[احادیث]] نیز تاکید شده است بر [[شناخت امام]] و خط [[امامت]]، در [[دوران غیبت]] [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "[[امام]] خود را بشناس! اگر [[امام]] را شناختی، چه [[ظهور]]، زودتر اتفاق افتد یا دیرتر، به تو زیانی نمی‌رساند"<ref>ابن ابی زینب، نعمانی، الغیبه، مترجم: جواد غفاری، ص ۲۱۱؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، مترجم: علی دوانی، ج ۵۲، ص ۱۴۱.</ref>.
-::::::همچنین در [[روایات]] و [[تعالیم]] [[ائمه طاهرین]]{{عم}} تاکید شده است بر اینکه در [[عصر غیبت]]، راه [[امامان]] را بپیمایید، از [[تعالیم]] و [[احکام]] آنان [[پیروی]] کنید، به تولای آنان (قرار گرفتن در خط آنان و [[دوستان]] و [[پیران]] آنان) چنگ در زنید، و از [[دشمنان]] و [[مخالفان]] آنان و قرار گرفتن در خط [[مخالفان]] تبرا جوئید، و کناره بگیرید.
-::::::'''بعد [[عدل]]''': بعد [[عدل]] و [[دادگری]]، و توجه به آن نیز در مسئله [[انتظار]]، بسیار روشن است. [[انتظار حضرت مهدی]]{{ع}} [[انتظار ظهور]] [[عدل]] است، [[عدل جهانی]]، [[عدل]] آفاقی و انفسی. [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[مظهر]] اسماء الاهی است، از جمله این دو اسم [[مبارک]]: "یا عدلُ یا [[حکیم]]". [[حضرت مهدی]]{{ع}} تجسم اعلای [[حق]]، و تحقق والای [[عدل]] است. اوست که [[جهان]] آکنده از [[بیداد]] را آکنده از داد می‌سازد، و [[عدل]] خدایی را در همه جا و همه سوی سرایت می‌دهد. و او [[مظهر]] [[دادگری فراگیر]] است. تداعی موضوع [[عدل]] و [[عدالت]] است و جهانگیر شدن آن، از [[انتظار]]، جزء بدیهیات است. [[انتظار]]، یعنی چشم به راه [[امامی]] داشتن که چون بیاید [[جهان]] را از [[عدل و داد]] مملو سازد. از آن پس که از [[ظلم و جور]] مملو شده باشد.
-::::::'''بعد [[معاد]]''': [[معاد]]، بازگشت [[انسان]] به نزد [[خدا]]، ورود به [[جهان]] پایدار، و شروع [[زندگی]] اصلی است. [[مرگ]] دروازه این راه است. [[انسان]] از هنگام [[احتضار]] (یعنی حاضر شدن [[مرگ]] و رسیدن مقدمات [[مرگ]])، در جریان حیات بعدی خویش قرار می‌گیرد، و عالم دیگر او آغاز می‌گردد. [[انسان]] با [[مرگ]]، هست می‌شود. از هستی مخلوط و ناقص و ناپایدار، به هستی [[خالص]] و کامل و پایدار منتقل می‌گردد از قطار سریع‌السیر [[زندگی]] در این [[جهان]]، به ایستگاه رسیدگی به کارنامه دوران سفر پا می‌نهد، و سپس وارد [[شهر]] [[زندگی]] همیشگی می‌شود. دوران حیات [[انسان]]، یک کلاس است و یک [[امتحان]]، [[مرگ]] اعلام ختم جلسه [[امتحان]] است. [[رستاخیز]]، روز نمره‌خوانی است و اعلام نتیجه... به هر حال، در امر [[انتظار]]، اصل [[اعتقادی]] بسیار مهم "[[معاد]]"، و بازگشت مسئولانه به نزد [[خداوند]]، همواره حضور دارد. این حضور در سه جهت نمودار است: جهت اول: "اینکه [[مهدی]]{{ع}} به [[هنگام ظهور]]، [[ستمگران]] را [[کیفر]] می‌دهد، و [[ظالمان]] را به سزای [[اعمال]] خود می‌رساند، و [[مؤمنان]] را [[عزیز]] می‌دارد، و [[رحمت]] الاهی را به سزواران می‌چشاند. و این خود نمونه‌ای است از چگونگی [[معاد]] و [[رستاخیز]]"<ref>محمد رضا حکیمی، خورشید مغرب ص ۳۳۳.</ref>. جهت دوم: اینکه به [[هنگام ظهور]] [[مهدی]]{{ع}} گروهی از [[پاکان]] و پلیدان به [[جهان]] باز می‌گردند، و به تعبیر [[قرآن کریم]]: "از هر امتی، دسته‌ای را باز می‌گردانیم" {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا}}<ref>«و (یاد کن) روزی (را) که از هر امتی دسته‌ای از آنان را گرد می‌آوریم» سوره نمل، آیه ۸۳.</ref> و این خود [[قیامت]] صغرایی است، و نشانه‌ای است بر [[قیامت]] کبری. جهت سوم: "اینکه [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، از "اشراطِ ساعت" است، یعنی، [[علائم قیامت]] یکی از [[علائم]] و [[نشانه‌های حتمی]] [[قیام قیامت]] و فرا رسیدن [[رستاخیز]] [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} است. [[حضرت مهدی]]{{ع}} پیش از [[قیامت]] می‌آید، و تا او نیاید و [[حکومت عدل]] را در [[جهان]] بر پا ندارد، [[عمر]] [[جهان]] به سر نمی‌رسد، و [[قیامت]] برپا نمی‌گردد".
-::::::بدین‌سان می‌بینیم که مسئله [[انتظار]] [[موعود]]، روابطی بسیار عمیق با اصل [[اعتقادی]] [[معاد]] دارد و "[[انتظار]]" شاخص منور ابعاد [[عقاید]] حقه است»<ref>[[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۷۹-۸۴.</ref>.
-{{پرسمان انتظار فرج}}
-==منبع‌شناسی جامع مهدویت==
-{{پرسش‌های وابسته}}
-{{ستون-شروع|3}}
-* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
-* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
-* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].
-{{پایان}}
-{{پایان}}
-==پانویس==
-{{یادآوری پانویس}}
-{{پانویس2}}
-{{انتظار افقی}}
-[[رده:مهدویت]]
-[[رده:پرسش‌]]
-[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
-[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
-[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
-[[رده:اتمام لینک داخلی]]