یوم الحساب: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
|||
| (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قیامت | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[یوم الحساب در کلام اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از نام‌های [[قیامت]] در [[قرآن کریم]] است<ref>{{متن قرآن|رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ}}؛ سوره ابراهیم، آیه ۴۱.</ref>. "حساب" به معنای شمردن است. مراد این است که هر مکلفی به [[روز قیامت]]، نتیجه [[اعمال]] و [[افعال]] خویش را خواهد دید و [[خداوند]] به حساب یکایک آنها می‌رسد. از [[قرآن]] برمی‌آید که حساب [[بندگان]] در [[قیامت]]، تنها به دست [[خداوند]] است<ref>{{متن قرآن|إِنْ حِسَابُهُمْ إِلاَّ عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ}}؛ سوره شعراء، آیه ۱۱۳.</ref>. [[انسان‌ها]] در مقام [[محاسبه]] یکسان نیستند و بنابر باورها و [[عقاید]] و اعمالشان دگرگون‌اند. برخی از آنان حسابی ندارند و برخی دیگر، آسان به حساب کشیده می‌شوند و برخی دیگر به صورتی سخت و دقیق. اما از پاره‌ای [[روایات]] برمی‌آید که [[خداوند]] همه را به حساب می‌کشد مگر [[مشرکان]]؛ زیرا آنان بی حساب به [[دوزخ]] می‌روند<ref>معاد، ۳/ ۹۰.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۸۱-۴۸۲.</ref> | |||
سوره ابراهیم، آیه ۴۱.</ref>. "حساب" به معنای شمردن است. مراد این است که هر مکلفی به [[روز قیامت]]، نتیجه [[اعمال]] و [[افعال]] خویش را خواهد دید و [[خداوند]] به حساب یکایک آنها می‌رسد. از [[قرآن]] برمی‌آید که حساب [[بندگان]] در [[قیامت]]، تنها به دست [[خداوند]] است<ref>{{متن قرآن|إِنْ حِسَابُهُمْ إِلاَّ عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ}}؛ سوره شعراء، آیه ۱۱۳.</ref>. [[انسان‌ها]] در | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
* [[آخرت]] | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:نام‌های روز قیامت در قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث قیامت است. یوم الحساب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: یوم الحساب در کلام اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
از نام‌های قیامت در قرآن کریم است[۱]. "حساب" به معنای شمردن است. مراد این است که هر مکلفی به روز قیامت، نتیجه اعمال و افعال خویش را خواهد دید و خداوند به حساب یکایک آنها می‌رسد. از قرآن برمی‌آید که حساب بندگان در قیامت، تنها به دست خداوند است[۲]. انسان‌ها در مقام محاسبه یکسان نیستند و بنابر باورها و عقاید و اعمالشان دگرگون‌اند. برخی از آنان حسابی ندارند و برخی دیگر، آسان به حساب کشیده می‌شوند و برخی دیگر به صورتی سخت و دقیق. اما از پاره‌ای روایات برمی‌آید که خداوند همه را به حساب می‌کشد مگر مشرکان؛ زیرا آنان بی حساب به دوزخ می‌روند[۳].[۴]
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ﴿رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ﴾؛ سوره ابراهیم، آیه ۴۱.
- ↑ ﴿إِنْ حِسَابُهُمْ إِلاَّ عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ﴾؛ سوره شعراء، آیه ۱۱۳.
- ↑ معاد، ۳/ ۹۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص ۴۸۱-۴۸۲.