ظلیمه، آنچه از [[انسان]] به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد [[ظالم]] درخواست می‌‌کنی<ref>مجمع البحرین.</ref>. کلماتی حاکی از [[ظلم]] و ستمی که بر [[امام حسین]]{{ع}} از سوی [[امّت]] روا شد. این تعبیر، در [[زیارت ناحیه مقدسه]] آمده و اینکه [[ذوالجناح]]، اسب [[سید الشهدا]]{{ع}} پس از کشته شدن [[امام]]، همهمه‌کنان و اشک‌ریزان و بی‌صاحب به سوی خیمه‌‌ها می‌‌آمد، در حالی که می‌‌گفت: {{عربی|الظَّلِيمَةَ الظَّلِيمَةَ لِأُمَّةٍ قَتَلَتِ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهَا}}<ref>بحار الأنوار، ج۴۴، ص۲۶۶، زیارت ناحیه مقدسه.</ref>. داد از [[دست]] امّتی که پسر [[دختر پیامبر]] خود را کشته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۹۶.</ref>.
