(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
#تغییر_مسیر [[بنی‌اسد (ابهام‌زدایی)]]
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[بنی اسد در تاریخ اسلامی]] | [[بنی اسد در حدیث]] | [[بنی اسد در کلام اسلامی]] | [[بنی اسد در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[بنی اسد (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
*نام طایفه‌ای که نزدیک [[کربلا]] ساکن بودند و فردای [[عاشورا]]، پس از رفتن [[سپاه]] [[عمر سعد]]، عده‌ای از آنان برای [[دفن]] اجساد [[مطهر]] شهدای [[اهل بیت]] به [[کربلا]] آمدند<ref>مروج الذهب، ج ۳، ص ۶۳</ref> و چون اجساد را نمی‌شناختند، متحیر بودند. در آن هنگام، [[امام سجاد|حضرت سجاد]]{{ع}} آمد و پیکر [[اهل بیت]] و [[اصحاب]] را یک به یک به آنان شناساند و آنان در [[دفن]] [[شهدا]]، [[حضرت]] را [[یاری]] کردند و برای خویش، [[افتخار]] آفریدند.
* بنی اسد، نام تیره‌ای از [[قبایل]] [[عرب]]، از [[فرزندان]] اسد بن [[خزیمه]] بن مدرکه. این [[قبیله]] [[توفیق]] و [[افتخار]] [[دفن]] [[پیکر مطهر]] [[امام حسین|حضرت سید الشهدا]]{{ع}} و [[انصار]] آن [[حضرت]] را پس از [[واقعه کربلا]] در سال ۶۱ ق داشتند. جمعی ازاصحاب، [[علما]]، شعرا و زعمای [[امامیه]] از این [[قبیله]] برخاسته‌اند. برخی از [[همسران]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} نیز از همین [[قبیله]] بوده‌اند. این [[قبیله]] درسال ۱۹ [[هجری]] از بلاد [[حجاز]] به [[عراق]] رفته، در [[کوفه]] و غاضریه از نواحی [[کربلا]] سکونت کردند. از [[قبایل]] سلحشور [[عرب]] محسوب می‌گردند. هنگام بنای [[کوفه]]، این [[قبیله]] محله خاصی را در جنوب [[مسجد کوفه]] به خویش اختصاص دادند. در سال ۳۶ [[هجری]] در [[جنگ جمل]]، با [[امام علی|علی]] [[بیعت]] کردند و در کنار آن [[حضرت]] جنگیدند. در [[قیام]] [[عاشورا]] در سال ۶۱ به سه دسته تقسیم شدند: موافق با [[حضرت]] و مخالف و بیطرف. [[حبیب بن مظاهر]]، [[انس بن حرث]]، [[مسلم بن عوسجه]]، [[قیس بن مسهر]]، [[موقع بن ثمامه]] و [[عمرو بن خالد صیداوی]] از سران موافق بودند و [[حرملة بن کاهل اسدی]]، [[قاتل]] طفل شیر [[خوار]]، از سران مخالف بود. گروهی از دسته سوم (بی‌طرفها) پس از [[شهادت]] [[حسین]]، زنانشان بر میدان [[جنگ]] گذر کرده و اجساد را دیدند و تحت تأثیر قرار گرفتند و به سرزمین خود رفته، مردان را جهت [[دفن]] اجساد، خبر کردند. ابتدا [[زنان]] بیل و کلنگ به دست گرفته به طرف [[کربلا]] روان شدند. پس ازمدتی [[وجدان]] مردان بنی اسد بیدار گشت و به خود آمدند و به دنبال [[زنان]] راه افتاد ه به [[دفن]] اجساد [[امام]] و یارانش پرداختند. این [[فداکاری]] سبب [[شهرت]] آنان شد و از آن پس [[شیعیان]] به نظر [[احترام]] و [[محبت]] به [[قبیله]] بنی اسد می‌نگرند<ref>دایرة المعارف تشیع، ج ۳، ص ۳۴۰</ref> <ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۸۴.</ref>.
