|
|
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| | سعد بن مالک ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد: |
|
| |
|
| {{امامت}}
| | * [[سعد بن مالک انصاری]]؛ |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| | * [[سعد بن مالک اشعری]]. |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[سعد بن مالک در تاریخ اسلامی]] | [[سعد بن مالک در تراجم و رجال]]</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
|
| |
|
| ==مقدمه==
| | {{ابهام‌زدایی}} |
| *سعد، [[فرزند]] مالک بن [[سنان]] بن عبید بن ثعلبه [[انصاری]] و کنیه‌اش [[ابوسعید]] بود و همگان او را به کنیه‌اش [[ابوسعید خدری]]) می‌شناسند.
| |
| *[[ابوسعید]] از بزرگان [[قبیله خزرج]] و از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بود. وی از فقهای عصر خویش و در برخی نقل‌ها آمده که: او از [[فقها]] و [[اهل]] [[فتوا]] و خود و پدرش هر دو از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بودند. هم چنین او [[اخبار]] و احادیثی از [[حضرت علی]]{{ع}} و سایر [[خلفا]] و [[زید بن ثابت]] و دیگران [[روایت]] کرده که در [[کتاب‌های حدیث]] و [[تاریخ]] [[ثبت]] و به یادگار مانده است<ref>ر.ک: اسد الغابه، ج۵، ص۲۱۱؛ الاصابه، ج۳، ص۷۸؛ تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۸۰؛ تهذیب التهذیب، ج۳،ص ۲۹۰ و سیر أعلام النبلاء، ج۴، ص۳۲۰.</ref>. [[ابن حجر]] و [[ابن سعد]] [[نقل]] می‌کنند که در میان [[جوانان]] [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} هیچ کس فقیه‌تر از [[ابوسعید خدری]] نبوده است<ref>الاصابه، ج۳، ص۷۸ و طبقات الکبری، ج۲، ص۳۷۴.</ref>. او همچنین از [[یاران]] و [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} به شمار می‌آید<ref>رجال طوسی، ص۴۳، ش۲.</ref>.
| |
| *[[پیامبر]]{{صل}} به وی اجازه نداد تا در نبردهای اولیه [[اسلام]] شرکت کند، چرا که آن [[حضرت]] او را برای [[پیکار]]، بسیار [[جوان]] می‌دید و از همین رو از [[فضیلت]] [[جهاد]] در [[راه خدا]] [[محروم]] ماند. اما پس از [[بلوغ]] در [[غزوه خندق]] و پس از آن در [[دوازده]] [[غزوه]] حضور یافت و بر ضد [[کفار]] و [[مشرکین]] وارد [[جنگ]] شد؛ و در زمان [[خلافت]] و [[امامت امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[جنگ نهروان]]، در کنار آن [[حضرت]] حضور داشت<ref>اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۲۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۱۷-۶۱۸.</ref>
| |
| | |
| ==[[ابوسعید]] و ایمان و [[اعتقاد]] به [[ولایت]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}}==
| |
| *افرادی که پس از [[رحلت پیامبر اسلام]]{{صل}} بر [[ایمان]] [[راستین]] خود پایدار مانده و از [[راه]] و رسم [[نبوی]] عدول نکردند و [[حضرت علی]]{{ع}} را [[جانشین]] [[بلافصل]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} میدانستند، عبارتند از: [[سلمان فارسی]]، [[ابوذر غفاری]]، [[مقداد بن اسود کندی]]، [[عمار یاسر]]، [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[حذیفة بن یمان]]، [[ابو الهیثم بن تیهان]]، [[سهل بن حنیف]]، [[ابوایوب انصاری]]، [[عبدالله بن صامت]]، [[عباده بن صامت]]، [[خزیمة بن ثابت]]، [[ذو الشهادتین]] و [[ابوسعید خدری]]<ref>بحارالانوار، ج۱۰، ص۳۵۸ و ر.ک: رجال کشی، ص۳۸، ح۷۸. مخفی نماند که بعضی از این نام واصحاب پیامبر خدا{{صل}} بلافاصله پس از رحلت آن حضرت، به ولایت و امامت حضرت علی{{ع}} ایمان و اعتقاد و راسخ داشتند و لحظه‌ای تردید نکردند مثل سلمان و ابوذر و مقداد و... و برخی هم به زودی بازگشتند، برخی هم پس از اندکی زمان بازگشتند اگر چه به ظاهر با ابوبکر و سپس با عمر و عثمان بیعت کردند اما در قلب و دل علی{{ع}} را امام و پیشوای خود میدانستند.</ref>.
| |
| *[[ابن ابی الحدید]] از [[ابوسعید خدری]] [[نقل]] می‌کند که گفت: "ما به [[نور]] ایمان خود [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} را [[دوست]] می‌داشتیم و هر کس هم او را [[دوست]] می‌داشت، می‌دانستیم که او از ماست"<ref>{{عربی|كُنَّا بِنُورِ إیمَانِنا نُحِبُّ عَلِيَّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَمَنْ أَحَبَّهُ عَرَفْنَا أَنَّهُ مِنَّا}}؛ شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۱۱۰.</ref>؛
| |
| *باز همو از [[ابوسعید]] از [[رسول خدا]]{{صل}} [[نقل]] می‌کند که [[پیامبر]] فرمود: "[[بهترین]] [[مردم]] [[حمزه]] و [[جعفر بن ابی طالب]] و [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} هستند"<ref>{{متن حدیث|خَيْرُ اَلنَّاسِ حَمْزَةُ وَ جَعْفَرٌ وَ عَلِيٌّ}}؛ شرح ابن ابی الحدید، ج۱۵، ص۷۲.</ref>.
| |
| *[[ابو هارون عبدی]] میگوید: من نظر و [[رأی]] [[خوارج]] را دیدم و شنیدم تا در نزد [[ابوسعید خدری]] رفتم و دیدم او میگوید: [[مردم]] به پنج [[عمل]] [[دستور]] داده شده‌اند ولی چهار مورد آن را عمل و یکی را رها کرده‌اند! مردی به او گفت: ای [[ابوسعید]] این چهار تا کدام است که به آن عمل کرده‌اند؟ گفت: [[نماز]]، [[زکات]]، [[روزه]] و [[حج]]. من پرسیدم: آن یکی که رها کرده‌اند، کدام است؟ گفت: [[ولایت]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}<ref>اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۲۷.</ref>.
| |
| *[[ابوسعید]] تا آخرین لحظه [[عمر]] از ارادت و [[ایمان]] خود به [[ساحت]] [[مقدس]] [[حضرت علی]]{{ع}} [[دست]] برنداشت و با ذکر احادیثی که در [[فضایل امیرالمؤمنین]]{{ع}} از [[رسول خدا]] به یاد داشت، این [[حقیقت]] را بازگو می‌کرد.
| |
| *او سرانجام در مصاف [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} با [[خوارج نهروان]] در رکاب [[حضرت]] حضور یافت و با شرکت در [[جهاد]] در [[راه خدا]] و [[یاری]] [[ولی خدا]]، بیش از پیش ارادت [[قلبی]] و [[ایمانی]] خود را به [[اثبات]] رساند.
| |
| *[[خطیب]] [[بغدادی]] می‌نویسد: [[ابوسعید]] از فاضل‌ترین [[انصار]] است و روایاتی از [[رسول خدا]]{{صل}} در [[حفظ]] داشت و بعضی از [[صحابه]] مثل [[جابر بن عبدالله انصاری]] و [[عبدالله بن عباس]] از او [[نقل حدیث]] کرده‌اند <ref>تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۸۰.</ref>.
| |
| *البته در کتاب‌های [[تاریخ]] نامی‌از حضور [[ابوسعید]] در جنگ‌های [[جمل]] و [[صفین]] در رکاب [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نیامده است و علت عدم حضور او نیز مشخص نیست، شاید عدم حضورش در جنگ‌های [[جمل]] و [[صفین]]، [[نابینایی]] او باشد<ref>حنش صنعائی میگوید: نزد ابوسعید رفتم و نابینا بود. شرح ابن ابی الحدید، ج۲، ص۲۶۱.</ref>. و [[الله]] [[اعلم]].
| |
| *وی به سال ۶۱ و به قولی ۶۴ یا ۶۵ یا ۷۴ [[هجری]] در [[مدینه]] دار فانی را [[وداع]] گفت. و در [[قبرستان بقیع]] به [[خاک]] سپرده شد<ref>اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۲۷ و اسد الغابه، ج۲، ص۲۸۹.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۱۸-۶۲۰.</ref>
| |
| | |
| == جستارهای وابسته ==
| |
| | |
| ==منابع==
| |
| * [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']]
| |
| | |
| ==پانویس==
| |
| {{یادآوری پانویس}}
| |
| {{پانویس2}}
| |
| | |
| [[رده:مدخل]]
| |
| [[رده:یاران امام علی]]
| |
| [[رده:سعد بن مالک]]
| |
| [[رده:اعلام]]
| |
