آفاق و انفس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'راه' به 'راه') |
(←پانویس) |
||
| (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط =}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از نظر [[قرآن]]، سراسر [[خلقت]] [[آیات الهی]] و علائم و نشانه‌هایی برای [[کشف]] [[حقیقت]] است. قرآن، از [[جهان]] خارج [[انسان]] به | از نظر [[قرآن]]، سراسر [[خلقت]] [[آیات الهی]] و علائم و نشانه‌هایی برای [[کشف]] [[حقیقت]] است. قرآن، از [[جهان]] خارج [[انسان]] به «آفاق» و از جهان [[درون انسان]] به «انفس» تعبیر می‌کند<ref>{{متن قرآن|سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ}} «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref>. و از این راه، اهمیّت ویژه ضمیر [[انسانی]] را گوشزد می‌نماید. اصطلاح «آفاق و انفس» در [[ادبیات]] [[اسلامی]] از همین‌جا پدید آمده است<ref> مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۶.</ref> | ||
==آیات آفاقی== | == آیات انفسی == | ||
آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۸.</ref> | |||
== آیات آفاقی == | |||
آیات آفاقی یعنی آنچه بیرون از [[ضمیر انسان]] است: [[خلقت]] انسان‌های دیگر، [[آسمان]]، [[زمین]]، [[ستارگان]]، [[کوه]]، دریا، گیاه، حیوان، و...<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۷.</ref> | آیات آفاقی یعنی آنچه بیرون از [[ضمیر انسان]] است: [[خلقت]] انسان‌های دیگر، [[آسمان]]، [[زمین]]، [[ستارگان]]، [[کوه]]، دریا، گیاه، حیوان، و...<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۷.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']] | # [[پرونده:1100662.jpg|22px]] [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|'''فرهنگ مطهر''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده: اصطلاحات قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۱
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
از نظر قرآن، سراسر خلقت آیات الهی و علائم و نشانه‌هایی برای کشف حقیقت است. قرآن، از جهان خارج انسان به «آفاق» و از جهان درون انسان به «انفس» تعبیر می‌کند[۱]. و از این راه، اهمیّت ویژه ضمیر انسانی را گوشزد می‌نماید. اصطلاح «آفاق و انفس» در ادبیات اسلامی از همین‌جا پدید آمده است[۲][۳]
آیات انفسی
آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد[۴].[۵]
آیات آفاقی
آیات آفاقی یعنی آنچه بیرون از ضمیر انسان است: خلقت انسان‌های دیگر، آسمان، زمین، ستارگان، کوه، دریا، گیاه، حیوان، و...[۶][۷]
منابع
پانویس
- ↑ ﴿سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ﴾ «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.
- ↑ مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۶.
- ↑ مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۸.
- ↑ مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۷.