مصحف علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{خرد}} +)) |
(←مقدمه) |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام علی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
[[امام علی|علی]] {{ع}} برجسته‌ترین کاتب [[وحی]] و نخستین گردآورنده و حافظ [[آیات]] [[قرآن]] در زمان [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} بود. آن حضرت پس از رحلت [[پیامبر]]، [[سوگند]] یاد کرد که [[جامه]] از تن برنگیرد و ردای خویش بر [[زمین]] ننهد مگر پس از جمع [[قرآن]]، و در [[خانه]] نشست و به تدوین [[قرآن]] پرداخت<ref>بحارالأنوار، ج ۸۹ ص ۵۲.</ref> نسخه‌ای که [[امام علی|علی]] {{ع}} از [[قرآن]] فراهم آورد و به "مصحف علی" معروف گشت، بی‌آنکه در محتوا و متن [[قرآن]]، تفاوتی با [[قرآن]] موجود داشته باشد، مشتمل بر بیان [[شأن]] نزول‌ها، تأویل‌ها، [[ناسخ و منسوخ]] و [[محکم و متشابه]] و [[تفسیر آیات]] بود که در حاشیه نوشته شده بود و با [[قرائت]] [[پیامبر]] منطبق بود. پس از آنکه حضرت، [[مصحف]] نگاشتۀ خویش را به [[مسجد]] آورد و عرضه کرد، با آن برخورد [[سیاسی]] کردند و [[عمر]] برخاست و گفت: اگر نزد تو [[قرآن]] است، همانند آن نزد ما هم هست و ما به [[قرآن]] شما نیازی نداریم. حضرت پس از این اتمام [[حجت]] آن را به [[خانه]] برد<ref>بحارالأنوار، ج ۸۹ ص ۵۲.</ref> علّت نپذیرفتن [[قرآن]] آن حضرت را آن می‌دانند که مشتمل بر برخی [[تفسیرها]] و تبیین‌ها بود که با منافع [[خلفا]] و [[منافقان]] ناسازگار بود. [[مصحف]] [[امام علی|علی]] {{ع}} را از آن پس کسی ندید و در [[خاندان پیامبر]] محفوظ بود و از امامی به [[امام]] دیگر می‌رسید و اکنون نزد دوازدهمین [[امام]] است <ref>تاریخ جمع قرآن کریم، محمدرضا جلالی نایینی، ص ۱۶۸ به نقل از فهرست ابن ندیم.</ref> و چون [[ظهور]] کند، آن [[قرآن]] را برای [[مردم]] ظاهر می‌سازد و [[مردم]] را در اطراف آن گرد می‌آورد و [[سنت]] [[الهی]] را براساس آن جاری می‌کند <ref>بحارالأنوار، ج ۸۹ ص ۴۳. در این زمینه ر. ک: «مشکوة»، آستان قدس رضوی، شماره ۶۸ و ۶۹ (ویژه نامه امام علی) مقاله مبسوط «مصحف امام علی از منظر قرآن پژوهان» ص ۱۱، «دانشنامه امام علی»، ج ۱۲ مقاله «مصحف امام علی»، نشریه «گلستان قرآن» شماره ۱ مقاله «علی بن ابی‌طالب و قرآن».</ref> از جهت دیگر، [[امام علی]] {{ع}} که خودش یک [[مصحف]] مبین و [[کلام]] اللّه [[ناطق]] است، [[برترین]] [[مفسّر]] [[قرآن کریم]] بود و آنچه [[ابن عباس]] در [[تفسیر]] دارد، آموخته‌هایی از آن حضرت است. از [[امام علی|امیر المؤمنین]]، [[احادیث]] [[تفسیری]] بسیاری برجای مانده است که نشانگر [[علم]] بی‌پایان اوست. [[آیات]] متعددی هم مستقیم یا غیرمستقیم دربارۀ آن [[امام]] [[معصوم]] و [[فضایل]] اوست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۴۴.</ref>. | |||
: | |||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:امام علی]] | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۵
مقدمه
علی (ع) برجسته‌ترین کاتب وحی و نخستین گردآورنده و حافظ آیات قرآن در زمان رسول خدا (ص) بود. آن حضرت پس از رحلت پیامبر، سوگند یاد کرد که جامه از تن برنگیرد و ردای خویش بر زمین ننهد مگر پس از جمع قرآن، و در خانه نشست و به تدوین قرآن پرداخت[۱] نسخه‌ای که علی (ع) از قرآن فراهم آورد و به "مصحف علی" معروف گشت، بی‌آنکه در محتوا و متن قرآن، تفاوتی با قرآن موجود داشته باشد، مشتمل بر بیان شأن نزول‌ها، تأویل‌ها، ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه و تفسیر آیات بود که در حاشیه نوشته شده بود و با قرائت پیامبر منطبق بود. پس از آنکه حضرت، مصحف نگاشتۀ خویش را به مسجد آورد و عرضه کرد، با آن برخورد سیاسی کردند و عمر برخاست و گفت: اگر نزد تو قرآن است، همانند آن نزد ما هم هست و ما به قرآن شما نیازی نداریم. حضرت پس از این اتمام حجت آن را به خانه برد[۲] علّت نپذیرفتن قرآن آن حضرت را آن می‌دانند که مشتمل بر برخی تفسیرها و تبیین‌ها بود که با منافع خلفا و منافقان ناسازگار بود. مصحف علی (ع) را از آن پس کسی ندید و در خاندان پیامبر محفوظ بود و از امامی به امام دیگر می‌رسید و اکنون نزد دوازدهمین امام است [۳] و چون ظهور کند، آن قرآن را برای مردم ظاهر می‌سازد و مردم را در اطراف آن گرد می‌آورد و سنت الهی را براساس آن جاری می‌کند [۴] از جهت دیگر، امام علی (ع) که خودش یک مصحف مبین و کلام اللّه ناطق است، برترین مفسّر قرآن کریم بود و آنچه ابن عباس در تفسیر دارد، آموخته‌هایی از آن حضرت است. از امیر المؤمنین، احادیث تفسیری بسیاری برجای مانده است که نشانگر علم بی‌پایان اوست. آیات متعددی هم مستقیم یا غیرمستقیم دربارۀ آن امام معصوم و فضایل اوست[۵].
منابع
پانویس
- ↑ بحارالأنوار، ج ۸۹ ص ۵۲.
- ↑ بحارالأنوار، ج ۸۹ ص ۵۲.
- ↑ تاریخ جمع قرآن کریم، محمدرضا جلالی نایینی، ص ۱۶۸ به نقل از فهرست ابن ندیم.
- ↑ بحارالأنوار، ج ۸۹ ص ۴۳. در این زمینه ر. ک: «مشکوة»، آستان قدس رضوی، شماره ۶۸ و ۶۹ (ویژه نامه امام علی) مقاله مبسوط «مصحف امام علی از منظر قرآن پژوهان» ص ۱۱، «دانشنامه امام علی»، ج ۱۲ مقاله «مصحف امام علی»، نشریه «گلستان قرآن» شماره ۱ مقاله «علی بن ابی‌طالب و قرآن».
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۴۴.