ابن متیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
یکی از وکلای [[محمد بن عثمان]] (نائب دوم) در بغداد بود. مرحوم [[صدوق]] گزارشی را از دیدار سرّی [[محمد بن عثمان]] با ابن متیل نقل می‌کند. طبق این گزارش [[محمد بن عثمان]] با ابن متیل در یکی از خرابه‌های عبّاسیه بغداد دیدار کرد<ref>غیبة طوسى، ص ۲۰۱ (به نقل از آخرین امید، ص ۹۱). </ref>. در آن‌جا نامه‌ای که امام دوازدهم به او نوشته بود، خواند و سپس آن را از بین برد<ref>همان</ref>. | |||
این مطلب بیانگر این است که روابط نائب دوم با وکلای خود بسیار دقیق بود تا هیچ ردّپایی را به مقامات دولتی نشان ندهد و جان خود و امام و وکلای خود را از خطر محفوظ بدارد. چون "[[جعفر بن احمد بن متیل]]" از دوستان نزدیک "[[محمد بن عثمان]]" بود، برخی گمان می‌کردند که "[[محمد بن عثمان]]" امر وکالت و سفارت حضرت را پس از خود به او خواهد سپرد. | |||
چون هنگام وفات "[[محمد بن عثمان]]" فرارسید، ابن متیل در بالای سر او و [[حسین بن روح]] در پایین پایش نشسته بودند. "[[محمد بن عثمان]]" در آن حال به ابن متیل رو کرد و گفت: من مأمور شدم که [[حسین بن روح]] را [[وصی]] گردانم و امور را به او واگذارم. وقتی ابن متیل این سخنان را شنید از جای خود بلند شد و دست "[[حسین بن روح]]" را گرفت و او را در بالای سر "[[محمد بن عثمان]]" نشانید و خود در پایین پای او نشست<ref>خورشید مغرب، حکیمى، ص ۴۶</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۱.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:نهاد وکالت]] | |||
[[رده: | |||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۳
مقدمه
یکی از وکلای محمد بن عثمان (نائب دوم) در بغداد بود. مرحوم صدوق گزارشی را از دیدار سرّی محمد بن عثمان با ابن متیل نقل می‌کند. طبق این گزارش محمد بن عثمان با ابن متیل در یکی از خرابه‌های عبّاسیه بغداد دیدار کرد[۱]. در آن‌جا نامه‌ای که امام دوازدهم به او نوشته بود، خواند و سپس آن را از بین برد[۲].
این مطلب بیانگر این است که روابط نائب دوم با وکلای خود بسیار دقیق بود تا هیچ ردّپایی را به مقامات دولتی نشان ندهد و جان خود و امام و وکلای خود را از خطر محفوظ بدارد. چون "جعفر بن احمد بن متیل" از دوستان نزدیک "محمد بن عثمان" بود، برخی گمان می‌کردند که "محمد بن عثمان" امر وکالت و سفارت حضرت را پس از خود به او خواهد سپرد.
چون هنگام وفات "محمد بن عثمان" فرارسید، ابن متیل در بالای سر او و حسین بن روح در پایین پایش نشسته بودند. "محمد بن عثمان" در آن حال به ابن متیل رو کرد و گفت: من مأمور شدم که حسین بن روح را وصی گردانم و امور را به او واگذارم. وقتی ابن متیل این سخنان را شنید از جای خود بلند شد و دست "حسین بن روح" را گرفت و او را در بالای سر "محمد بن عثمان" نشانید و خود در پایین پای او نشست[۳].[۴]
