معانقه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[معانقه در معارف و سیره نبوی]] | پرسش مرتبط = سیره اجتماعی معصومان (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
نشانه [[محبت]] و پیوند [[اهل ایمان]]، معانقه (دست به گردن یکدیگر انداختن و یکدیگر را در آغوش کشیدن) است. [[خداوند]] | نشانه [[محبت]] و پیوند [[اهل ایمان]]، معانقه (دست به گردن یکدیگر انداختن و یکدیگر را در آغوش کشیدن) است. [[خداوند]] پیوستگی [[مؤمنان]] را [[دوست]] دارد و با این عمل به آنان توجه و عنایت می‌فرماید<ref>نک: الکافی، ج۲، ص۱۸۴، حدیث ۱.</ref>. | ||
[[اسحاق بن عمار]]<ref>از شخصیت‌های برجسته شیعه و از اصحاب امام صادق و امام کاظم {{عم}} و از راویان موثقه است. ر. ک: رجال النجاشی، ص۷۱؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۵۲-۶۳؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۷۵۷-۷۷۰.</ref> از [[امام صادق]] {{ع}} چنین [[روایت]] کرده است: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ فَإِذَا الْتَزَمَا لَا يُرِيدَانِ بِذَلِكَ إِلَّا وَجْهَ اللَّهِ وَ لَا يُرِيدَانِ غَرَضاً مِنْ أَغْرَاضِ الدُّنْيَا قِيلَ لَهُمَا مَغْفُوراً لَكُمَا...}}<ref>«چون دو مؤمن یکدیگر را در آغوش کشند، رحمت خدا آنان را فراگیرد و چون به یکدیگر فشرده شوند و از آن جز رضای خدا نخواهند و غرض دنیوی نداشته باشند، به آنان گفته شود: آمرزیده شدید» الکافی، ج۲، ص۱۸۴؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۶۳.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی ج۲]]، ص ۵۹۴.</ref> | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100683.jpg|22px]] [[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''سیره نبوی ج۲''']] | # [[پرونده:1100683.jpg|22px]] [[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''سیره نبوی ج۲''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:فضایل اخلاقی]] | ||
[[رده: | [[رده:آداب اجتماعی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۴
معانقه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: معانقه در معارف و سیره نبوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
نشانه محبت و پیوند اهل ایمان، معانقه (دست به گردن یکدیگر انداختن و یکدیگر را در آغوش کشیدن) است. خداوند پیوستگی مؤمنان را دوست دارد و با این عمل به آنان توجه و عنایت می‌فرماید[۱].
اسحاق بن عمار[۲] از امام صادق (ع) چنین روایت کرده است: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ فَإِذَا الْتَزَمَا لَا يُرِيدَانِ بِذَلِكَ إِلَّا وَجْهَ اللَّهِ وَ لَا يُرِيدَانِ غَرَضاً مِنْ أَغْرَاضِ الدُّنْيَا قِيلَ لَهُمَا مَغْفُوراً لَكُمَا...»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ نک: الکافی، ج۲، ص۱۸۴، حدیث ۱.
- ↑ از شخصیت‌های برجسته شیعه و از اصحاب امام صادق و امام کاظم (ع) و از راویان موثقه است. ر. ک: رجال النجاشی، ص۷۱؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۵۲-۶۳؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۷۵۷-۷۷۰.
- ↑ «چون دو مؤمن یکدیگر را در آغوش کشند، رحمت خدا آنان را فراگیرد و چون به یکدیگر فشرده شوند و از آن جز رضای خدا نخواهند و غرض دنیوی نداشته باشند، به آنان گفته شود: آمرزیده شدید» الکافی، ج۲، ص۱۸۴؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۶۳.
- ↑ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی، سیره نبوی ج۲، ص ۵۹۴.