(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{امامت}}
#تغییر_مسیر [[علی بن قرظه انصاری]]
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[زبیر بن قرظه بن کعب انصاری در تاریخ اسلامی]] - [[زبیر بن قرظه بن کعب انصاری در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
'''زبیر بن قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی'''، یکی از [[سربازان]] و نیروهای تحت امر [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت.
==مقدمه==
پدرش [[قرظة بن کعب انصاری|قَرَظَة بن کعب انصاری خزرجی]] از [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} و [[امام علی]]{{ع}} و همچنین از [[راویان احادیث]] آن بزرگواران بود. قرظه دو پسر به نام‌های «عمرو» و «زبیر» داشت که در کربلا، عمرو در سپاه [[امام حسین]]{{ع}} و برادرش زبیر در [[سپاه]] [[عمر بن سعد]] بود.<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۳۳۹. </ref>
برادرش [[عمرو بن قرظه انصاری]] با هشیاری تمام در برابر تیرها و نیزه‌ها می‌ایستاد، تا از امامش دفاع کند. سرانجام در اثر خون‌ریزی بسیار از میدان بازگشت و از امام بزرگوارش پرسید: «آیا وظیفه خود را به‌جا آوردم؟» حضرت فرمودند: «آری! سلام مرا به [[پیامبر]]{{صل}} برسان که من نیز به زودی در پیشگاه او حاضر خواهم شد». او چند لحظه بعد به [[شهادت]] رسید.<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین{{ع}}، ص۴۹۶-۴۹۷. </ref> زبیر بن قرظه فریاد زد و [[امام حسین]]{{ع}} را به گمراه کردن برادرش عمرو متهم کرد. امام فرمود: «[[خدا]] او را [[هدایت]] کرده است». زبیر بر امام حمله آورد، اما [[نافع بن هلال بجلی]] با ضربه‌ای او را مجروح کرد.<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۲؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۴۳۴. </ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۱۹۷-۱۹۸.</ref>
