وقت‌شناسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[وقت‌شناسی در قرآن]] - [[وقت‌شناسی در حدیث]] - [[وقت‌شناسی در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[فرصت]] همانند [[ابر]] است و به سرعت می‌گذرد و بازگشتی ندارد. [[هنر]] مردان [[خردمند]] در بهره‌برداری از وقت است. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرماید: | [[فرصت]] همانند [[ابر]] است و به سرعت می‌گذرد و بازگشتی ندارد. [[هنر]] مردان [[خردمند]] در بهره‌برداری از وقت است. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} می‌فرماید: | ||
{{متن حدیث|إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِي أَيَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا}}<ref>«در ایام زندگی‌تان نسیم‌های رحمتی می‌وزد. مراقب باشید خود را در معرض آنها قرار دهید». بحارالانوار، ج۶۸، ص۲۲۱.</ref>. | {{متن حدیث|إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِي أَيَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا}}<ref>«در ایام زندگی‌تان نسیم‌های رحمتی می‌وزد. مراقب باشید خود را در معرض آنها قرار دهید». بحارالانوار، ج۶۸، ص۲۲۱.</ref>. | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۳: | ||
یکی از مصداق‌های برجسته وقت‌شناسی و [[ارزشمند]] شمردن آن، تنظیم [[کارها]] است. [[رسول گرامی اسلام]]، اوقات خود را به سه بخش تقسیم کرده بود: بخشی برای [[خدا]] که در این بخش به [[عبادت]] و [[نماز]] و [[نیایش]] و [[تهجد]] می‌پرداخت. بخشی برای [[خانواده]] و [[گفت‌وگو]] و انس گرفتن با آنان و تأمین نیازهای [[روحی]] و [[عاطفی]] آنان و بخش دیگر را برای رسیدگی به امور [[مردم]] گذاشته بود<ref>مکارم اخلاق، ص۱۳.</ref>. | یکی از مصداق‌های برجسته وقت‌شناسی و [[ارزشمند]] شمردن آن، تنظیم [[کارها]] است. [[رسول گرامی اسلام]]، اوقات خود را به سه بخش تقسیم کرده بود: بخشی برای [[خدا]] که در این بخش به [[عبادت]] و [[نماز]] و [[نیایش]] و [[تهجد]] می‌پرداخت. بخشی برای [[خانواده]] و [[گفت‌وگو]] و انس گرفتن با آنان و تأمین نیازهای [[روحی]] و [[عاطفی]] آنان و بخش دیگر را برای رسیدگی به امور [[مردم]] گذاشته بود<ref>مکارم اخلاق، ص۱۳.</ref>. | ||
از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل شده است که فرمود: | از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل شده است که فرمود: | ||
{{متن حدیث|كُنْ عَلَى عُمُرِكَ أَشَحَّ مِنْكَ عَلَى دِرْهَمِكَ وَ دِينَارِكَ}}<ref>«بر عمر خود، بخیل‌تر از درهم و دینارت باش» مکارم اخلاق، ص۴۶۰.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۲۰.</ref> | {{متن حدیث|كُنْ عَلَى عُمُرِكَ أَشَحَّ مِنْكَ عَلَى دِرْهَمِكَ وَ دِينَارِكَ}}<ref>«بر عمر خود، بخیل‌تر از درهم و دینارت باش» مکارم اخلاق، ص۴۶۰.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۲۰.</ref> | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1379753.jpg|22px]] سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|'''کانون محبت''']] | # [[پرونده:1379753.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|'''کانون محبت''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:وقت‌شناسی]] | [[رده:وقت‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۰
وقت‌شناسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: وقت‌شناسی در قرآن - وقت‌شناسی در حدیث - وقت‌شناسی در کلام اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
فرصت همانند ابر است و به سرعت می‌گذرد و بازگشتی ندارد. هنر مردان خردمند در بهره‌برداری از وقت است. پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِي أَيَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا»[۱].
ایشان در سخنی دیگر در بهره‌برداری نیکو از فرصت‌ها می‌فرماید: «مَنْ فُتِحَ لَهُ بَابٌ مِنَ الْخَيْرِ فَلْيَنْتَهِزْهُ فَإِنَّهُ لَا يَدْرِي مَتَى يُغْلَقُ عَلَيْهِ»[۲].
به راستی که زندگی کوتاه است و فرصت‌ها زودگذر و تنها سرمایه گران‌بهای آدمی برای دستیابی به کمال و خودسازی، بهره‌برداری درست از وقت است. اگر آن را قدر نداند و در راه خدمت به هم‌نوعان و رضایت خداوند به کار نگیرد، جز حسرت و پشیمانی چیزی برای او به همراه ندارد. حضرت رسول می‌فرماید: «اغْتَنِمْ خَمْساً قَبْلَ خَمْسٍ شَبَابَكَ قَبْلَ هَرَمِكَ وَ صِحَّتَكَ قَبْلَ سُقْمِكَ وَ فَرَاغَكَ قَبْلَ شُغْلِكَ وَ حَيَاتَكَ قَبْلَ مَوْتِكَ وَ غِنَاكَ قَبْلَ فَقْرِكَ»[۳].
یکی از مصداق‌های برجسته وقت‌شناسی و ارزشمند شمردن آن، تنظیم کارها است. رسول گرامی اسلام، اوقات خود را به سه بخش تقسیم کرده بود: بخشی برای خدا که در این بخش به عبادت و نماز و نیایش و تهجد می‌پرداخت. بخشی برای خانواده و گفت‌وگو و انس گرفتن با آنان و تأمین نیازهای روحی و عاطفی آنان و بخش دیگر را برای رسیدگی به امور مردم گذاشته بود[۴]. از رسول خدا (ص) نقل شده است که فرمود: «كُنْ عَلَى عُمُرِكَ أَشَحَّ مِنْكَ عَلَى دِرْهَمِكَ وَ دِينَارِكَ»[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ «در ایام زندگی‌تان نسیم‌های رحمتی می‌وزد. مراقب باشید خود را در معرض آنها قرار دهید». بحارالانوار، ج۶۸، ص۲۲۱.
- ↑ «هر کس که برای او دری از خیر گشوده شد، آن را غنیمت شمارد؛ چون او نمی‌داند چه زمانی آن را بر او می‌بندد». متقی هندی، کنزالعمال، ج۱۵، ص۷۹۱.
- ↑ «پنج چیز را پیش از پنج چیز غنیمت شمار: جوانی را پیش از پیری؛ سلامتی را پیش از بیماری؛ فراغت را پیش از سرگرم شدن؛ زنده بودن را پیش از مرگ و بی‌نیازی را پیش از فقر و نداری». مشکاه الانوار، ص۲۹۸.
- ↑ مکارم اخلاق، ص۱۳.
- ↑ «بر عمر خود، بخیل‌تر از درهم و دینارت باش» مکارم اخلاق، ص۴۶۰.
- ↑ اسحاقی، سید حسین، کانون محبت ص ۲۰.