(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{امامت}}
#تغییر_مسیر [[ابوعبدالرحمن خطمی]]
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابوعبدالرحمان خطمی در تراجم و رجال]] - [[ابوعبدالرحمان خطمی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
از تیره‌ای از [[انصار]]، منسوب به [[خطمة بن جشم بن مالک]]<ref>سمعانی، ج۲، ص۳۸۲.</ref> به گفته [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۱۹.</ref>، [[بخاری]]، [[طبرانی]] و برخی دیگر، او را در شمار [[صحابه]] آورده‌اند. وی از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل کرده که آن [[حضرت]]، [[بازی]] کننده با نرد را، همچون کسی دانست که با [[خون]] [[وضو]] می‌سازد<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۱۹.</ref>.
نیز از وی نقل شده است که آن حضرت، کسی را که با میسر (قمار) بازی می‌کند و سپس [[نماز]] می‌خواند، همچون کسی دانست که با خون خوک وضو می‌سازد<ref>احمدبن حنبل، ج۵، ص۳۷۰؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۵۶؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۱۹.</ref>. [[ابن اثیر]]، این [[حدیث]] را ذیل دو مدخل عبدالرحمان خطمی<ref>ابن اثیر، ج۳، ص۴۳۸.</ref> و ابو عبدالرحمان خطمی آورده است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۱۹۵.</ref>، که به نظر می‌رسد آن دو را یکی می‌دانسته است. برخی، ابوعبدالرحمان را جد [[موسی بن عبدالرحمان]] دانسته‌اند که این حدیث از طریق موسی نقل شده است<ref>ابونعیم، ج۵، ص۵۲۹۲؛ ذهبی، ج۲، ص۱۸۳.</ref>. اگر چنین باشد، ممکن است در برخی [[روایات]]، کلمه "اباه" که حاکی از [[پدر]] عبدالرحمان است، افتاده باشد و این حدیث را به خود عبدالرحمان نسبت داده باشند. ابن اثیر<ref>ابن اثیر، ج۳، ص۴۳۹.</ref> در اینکه وی با [[عبدالرحمان بن حبیب خطمی]] یکی باشد نیز تردید کرده، اما به نظر می‌رسد یکی نبودن آن دو را ترجیح داده است. البته این روایات از برخی دیگر از صحابه نیز نقل شده و در بحث [[نهی]] از بازی با نرد و قمار، مورد استناد [[فقها]] و [[محدثان]] قرار گرفته است<ref>ابن حزم، ج۹، ص۶۱؛ نوری، ج۲۰، ص۲۴۰؛ بیهقی، ج۱۰، ص۲۵۰؛ هیثمی، ج۸، ص۱۱۳.</ref>.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوعبدالرحمان خطمی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۲۱-۴۲۲.</ref>
