محسن بن حسین بن علی بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[محسن بن حسین بن علی بن ابی‌طالب در تاریخ اسلامی]] - [[محسن بن حسین بن علی بن ابی‌طالب در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
در منابع کهن [[فرزندی]] به نام [[محسن]] برای [[امام حسین]] {{ع}} ثبت نشده است. تنها صاحب [[معجم البلدان (کتاب)|معجم البلدان]] او را فرزند امام حسین {{ع}} دانسته بر این [[باور]] است هنگامی که [[خاندان امام حسین]] {{ع}} را به سوی [[شام]] به [[اسارت]] می‌بردند، در مسیر راه قسمت غربی [[حلب]]، کنار [[کوه]] جوشن<ref>کوه جوشن، معدن مس بود که قبل از نفرین مادر حضرت محسن {{ع}} مورد بهره برداری بود. (معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۶.)</ref> یکی از [[همسران امام حسین]] {{ع}} فرزندش را سقط کرد. در آن حال از [[کارگران]] آن کوه مقداری آب و نان [[طلب]] نمود، ولی آنان وی را [[ناسزا]] گفته جواب ردّ دادند. آن بانو بر آنان [[نفرین]] کرد و به همین سبب هر کس در آن کوه کار کند بهره‌ای نمی‌برد. آن [[کودک]] محسن نام گرفت و در دامنه همان کوه به [[خاک]] سپرده شد. آستانه او به نام «مشهدالسقط» یا «مشهدالدکه» مشهور است<ref>معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۶. نیز ر. ک: مراقد المعارف، ج۲، ص۲۹۸.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۳۲۸.</ref>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[محسن بن حسین بن علی بن ابی‌طالب در تاریخ اسلامی]] - [[محسن بن حسین بن علی بن ابی‌طالب در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== منابع ==
در منابع کهن [[فرزندی]] به نام [[محسن]] برای [[امام حسین]]{{ع}} ثبت نشده است. تنها صاحب [[معجم البلدان (کتاب)|معجم البلدان]] او را فرزند امام حسین{{ع}} دانسته بر این [[باور]] است هنگامی که [[خاندان امام حسین]]{{ع}} را به سوی [[شام]] به [[اسارت]] می‌بردند، در مسیر راه قسمت غربی [[حلب]]، کنار [[کوه]] جوشن<ref>کوه جوشن، معدن مس بود که قبل از نفرین مادر حضرت محسن{{ع}} مورد بهره برداری بود. (معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۶.)</ref> یکی از [[همسران امام حسین]]{{ع}} فرزندش را سقط کرد. در آن حال از [[کارگران]] آن کوه مقداری آب و نان [[طلب]] نمود، ولی آنان وی را [[ناسزا]] گفته جواب ردّ دادند. آن بانو بر آنان [[نفرین]] کرد و به همین سبب هر کس در آن کوه کار کند بهره‌ای نمی‌برد. آن [[کودک]] محسن نام گرفت و در دامنه همان کوه به [[خاک]] سپرده شد. آستانه او به نام «مشهدالسقط» یا «مشهدالدکه» مشهور است<ref>معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۶. نیز ر.ک: مراقد المعارف، ج۲، ص۲۹۸.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۳۲۸.</ref>
== جستارهای وابسته ==
 
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']]
# [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۱

مقدمه

در منابع کهن فرزندی به نام محسن برای امام حسین (ع) ثبت نشده است. تنها صاحب معجم البلدان او را فرزند امام حسین (ع) دانسته بر این باور است هنگامی که خاندان امام حسین (ع) را به سوی شام به اسارت می‌بردند، در مسیر راه قسمت غربی حلب، کنار کوه جوشن[۱] یکی از همسران امام حسین (ع) فرزندش را سقط کرد. در آن حال از کارگران آن کوه مقداری آب و نان طلب نمود، ولی آنان وی را ناسزا گفته جواب ردّ دادند. آن بانو بر آنان نفرین کرد و به همین سبب هر کس در آن کوه کار کند بهره‌ای نمی‌برد. آن کودک محسن نام گرفت و در دامنه همان کوه به خاک سپرده شد. آستانه او به نام «مشهدالسقط» یا «مشهدالدکه» مشهور است[۲].[۳]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. کوه جوشن، معدن مس بود که قبل از نفرین مادر حضرت محسن (ع) مورد بهره برداری بود. (معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۶.)
  2. معجم البلدان، ج۲، ص۱۸۶. نیز ر. ک: مراقد المعارف، ج۲، ص۲۹۸.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۲۸.