یوم القیامه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قیامت | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[یوم القیامه در قرآن]] - [[یوم القیامه در حدیث]] - [[یوم القیامه در نهج البلاغه]] - [[یوم القیامه در کلام اسلامی]] - [[یوم القیامه در عرفان اسلامی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[یوم القیامه (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
*از نام‌های مشهور و غالب [[رستاخیز]] است که هفتاد بار در [[قرآن کریم]] آمده است. این نام نیز همچون نام‌های دیگر [[رستاخیز]] به [[وصف]] و معنایی ویژه از آن روز اشاره دارد<ref>نثر طوبی‌، ۲/ ۳۲۰؛ المحجة البیضاء، ۸/ ۳۳۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 483.</ref>.
از نام‌های مشهور و غالب [[رستاخیز]] است که هفتاد بار در [[قرآن کریم]] آمده است. این نام نیز همچون نام‌های دیگر [[رستاخیز]] به وصف و معنایی ویژه از آن روز اشاره دارد<ref>نثر طوبی‌، ۲/ ۳۲۰؛ المحجة البیضاء، ۸/ ۳۳۰.</ref>.
*[[قیامت]] روزی است که همه مردگان به امر [[خداوند]] زنده می‌شوند و از قبرها بر می‌خیزند و در صحرای [[محشر]] حضور می‌یابند تا به حساب کردارشان رسیدگی شود و هر کس به آنچه کرده است، جزا ببیند<ref>نثر طوبی، ۲/ ۳۲۰.</ref>. اینکه چرا [[رستاخیز]] را "[[قیامت]]، گفته‌اند، از آن روی است که در آن روز، [[مردمان]] در پیشگاه [[خداوند]] به پا می‌خیزند و بازخواست می‌شوند<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ}}؛ سوره مطففین، آیه ۶؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۳۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 483.</ref>.
*اهل معقول بر آن‌اند که [[قیامت]] بر دو قسم است: [[قیامت]] صغری و [[قیامت]] کبری<ref>فرهنگ معارف اسلامی‌، ۳/ ۱۵۵۴.</ref>. [[آدمی]] پس از [[مرگ]]، به دو عالم پای می‌نهد: یکی [[قیامت]] صغری یا "عالم [[برزخ]]" که همچون [[دنیا]]، پایان می‌پذیرد و دیگر، [[قیامت]] کبری که جاویدان است و تنها ویژه کسانی خاص نیست؛ بلکه همه آفریدگان آن را خواهند دید. در نظرگاه [[قرآن]]، وقت [[قیامت]] تنها بر [[خدا]] معلوم است و هیچ کس جز او نمی‌داند [[قیامت]] چه هنگام پیش می‌آید<ref>{{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لاَ تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۱۸۷.</ref>. به وقت [[قیامت]]، تغییری بنیادی برای همه [[جهان]] پیش می‌آید و [[خورشید]] و [[زمین]] و [[ستارگان]] دگرگون می‌شوند<ref>ابراهیم/ ۴۸.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 483.</ref>.


==منابع==
[[قیامت]] روزی است که همه مردگان به امر [[خداوند]] زنده می‌شوند و از قبرها بر می‌خیزند و در صحرای [[محشر]] حضور می‌یابند تا به حساب کردارشان رسیدگی شود و هر کس به آنچه کرده است، جزا ببیند<ref>نثر طوبی، ۲/ ۳۲۰.</ref>. اینکه چرا [[رستاخیز]] را "[[قیامت]]، گفته‌اند، از آن روی است که در آن روز، [[مردمان]] در پیشگاه [[خداوند]] به پا می‌خیزند و بازخواست می‌شوند<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ}}؛ سوره مطففین، آیه ۶؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۳۳.</ref>.
 
اهل معقول بر آن‌اند که [[قیامت]] بر دو قسم است: [[قیامت]] صغری و [[قیامت]] کبری<ref>فرهنگ معارف اسلامی‌، ۳/ ۱۵۵۴.</ref>. [[آدمی]] پس از [[مرگ]]، به دو عالم پای می‌نهد: یکی [[قیامت]] صغری یا "عالم [[برزخ]]" که همچون [[دنیا]]، پایان می‌پذیرد و دیگر، [[قیامت]] کبری که جاویدان است و تنها ویژه کسانی خاص نیست؛ بلکه همه آفریدگان آن را خواهند دید. در نظرگاه [[قرآن]]، وقت [[قیامت]] تنها بر [[خدا]] معلوم است و هیچ کس جز او نمی‌داند [[قیامت]] چه هنگام پیش می‌آید<ref>{{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لاَ تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۱۸۷.</ref>. به وقت [[قیامت]]، تغییری بنیادی برای همه [[جهان]] پیش می‌آید و [[خورشید]] و [[زمین]] و [[ستارگان]] دگرگون می‌شوند<ref>ابراهیم/ ۴۸.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۸۳.</ref>
 
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]
# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
==جستارهای وابسته==


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:یوم القیامه]]
[[رده:نام‌های روز قیامت در قرآن]]
[[رده:نام‌های روز قیامت در قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۱

مقدمه

از نام‌های مشهور و غالب رستاخیز است که هفتاد بار در قرآن کریم آمده است. این نام نیز همچون نام‌های دیگر رستاخیز به وصف و معنایی ویژه از آن روز اشاره دارد[۱].

قیامت روزی است که همه مردگان به امر خداوند زنده می‌شوند و از قبرها بر می‌خیزند و در صحرای محشر حضور می‌یابند تا به حساب کردارشان رسیدگی شود و هر کس به آنچه کرده است، جزا ببیند[۲]. اینکه چرا رستاخیز را "قیامت، گفته‌اند، از آن روی است که در آن روز، مردمان در پیشگاه خداوند به پا می‌خیزند و بازخواست می‌شوند[۳].

اهل معقول بر آن‌اند که قیامت بر دو قسم است: قیامت صغری و قیامت کبری[۴]. آدمی پس از مرگ، به دو عالم پای می‌نهد: یکی قیامت صغری یا "عالم برزخ" که همچون دنیا، پایان می‌پذیرد و دیگر، قیامت کبری که جاویدان است و تنها ویژه کسانی خاص نیست؛ بلکه همه آفریدگان آن را خواهند دید. در نظرگاه قرآن، وقت قیامت تنها بر خدا معلوم است و هیچ کس جز او نمی‌داند قیامت چه هنگام پیش می‌آید[۵]. به وقت قیامت، تغییری بنیادی برای همه جهان پیش می‌آید و خورشید و زمین و ستارگان دگرگون می‌شوند[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. نثر طوبی‌، ۲/ ۳۲۰؛ المحجة البیضاء، ۸/ ۳۳۰.
  2. نثر طوبی، ۲/ ۳۲۰.
  3. ﴿يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ؛ سوره مطففین، آیه ۶؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۳۳.
  4. فرهنگ معارف اسلامی‌، ۳/ ۱۵۵۴.
  5. ﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لاَ تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ؛ سوره اعراف، آیه ۱۸۷.
  6. ابراهیم/ ۴۸.
  7. فرهنگ شیعه، ص ۴۸۳.