مفتوحة عنوة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس == {{پانویس}} {{ +== پانویس == {{پانویس}} {{)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = امام مهدی | |||
| مداخل مرتبط = [[امام مهدی در قرآن]] - [[امام مهدی در حدیث]] - [[امام مهدی در کلام اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*"مفتوحة عنوة" زمینی که مسلمانان به زور شمشیر از کفار گرفته و به قلمرو حکومت خویش درآورده باشند، گویند. چنین زمینی ملک امام و متعلق به عموم مسلمین است و در عصر حضور، جز به اذن امام نمی‌توان در آن تصرف کرد. ولی در عصر غیبت، محل خلاف است که آیا مسلمانان، آن را مالک می‌شوند و قابل نقل است، یا به گونه اباحه در آن تصرف می‌کنند و نقل و انتقال، به تبع آثار متصرف خواهد بود<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۲۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۸۴.</ref>. | *"مفتوحة عنوة" زمینی که مسلمانان به زور شمشیر از کفار گرفته و به قلمرو حکومت خویش درآورده باشند، گویند. چنین زمینی ملک امام و متعلق به عموم مسلمین است و در عصر حضور، جز به اذن امام نمی‌توان در آن تصرف کرد. ولی در عصر غیبت، محل خلاف است که آیا مسلمانان، آن را مالک می‌شوند و قابل نقل است، یا به گونه اباحه در آن تصرف می‌کنند و نقل و انتقال، به تبع آثار متصرف خواهد بود<ref>معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۲۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۸۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۷: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:مفتوحة عنوة]] | [[رده:مفتوحة عنوة]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- "مفتوحة عنوة" زمینی که مسلمانان به زور شمشیر از کفار گرفته و به قلمرو حکومت خویش درآورده باشند، گویند. چنین زمینی ملک امام و متعلق به عموم مسلمین است و در عصر حضور، جز به اذن امام نمی‌توان در آن تصرف کرد. ولی در عصر غیبت، محل خلاف است که آیا مسلمانان، آن را مالک می‌شوند و قابل نقل است، یا به گونه اباحه در آن تصرف می‌کنند و نقل و انتقال، به تبع آثار متصرف خواهد بود[۱][۲].
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۹، ص ۵۲۲.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۸۴.