التقاط در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'جستارهای\sوابسته\s\=\= \{\{مدخل‌های\sوابسته\}\} (.*)\]\n \=\=' به 'جستارهای وابسته == {{مدخل‌های وابسته}} $1] {{پایان مدخل‌های وابسته}} ==') |
(←مقدمه) |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = التقاط | |||
< | | عنوان مدخل = التقاط | ||
| مداخل مرتبط = [[التقاط در قرآن]] - [[التقاط در کلام اسلامی]] - [[التقاط در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
گروهی از [[فلاسفه]] قدیم اندیشه‌هایی را از مکاتب مختلف [[فلسفی]] برمی‌گرفتند و به هم می‌آمیختند و از آن میان فلسفه‌ای می‌آفریدند. اینان را "التقاطیون" و کار آنان را "التقاط" خوانده‌اند<ref>سیر حکمت در اروپا، ۷۹.</ref>. | |||
در روزگار معاصر، برخی روشنفکران که به ظاهر شیعه‌اند، آمیزه‌ای از باورهای [[اسلامی]] و پاره‌ای گرایش‌های [[فکری]] مانند گرایش‌های اومانیستی، مارکسیستی و اگزیستانسیا لیستی را فراهم آورده و مدعی‌اند که [[تفسیر]] درستِ [[آموزه‌های اسلامی]] همین است. آسیبی که چنین اندیشه‌هایی به [[آموزه‌های اسلامی]] وارد می‌سازند، بیشتر از اندیشه‌های مکاتب ضد [[اسلامی]] است. [[پیامبر]] {{صل}} برای محفوظ ماندن [[دین اسلام]] از چنین خطرهایی، سفارش فرموده است که [[مسلمانان]] همواره با [[قرآن و عترت]] همراه باشند<ref>صحیفه نور، ۱۵/ ۱۶۳؛ شهید مطهری افشاگر توطئه، ۲۸۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۹۰.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[التقاط]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | [[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث التقاط است. التقاط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: التقاط در قرآن - التقاط در کلام اسلامی - التقاط در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
گروهی از فلاسفه قدیم اندیشه‌هایی را از مکاتب مختلف فلسفی برمی‌گرفتند و به هم می‌آمیختند و از آن میان فلسفه‌ای می‌آفریدند. اینان را "التقاطیون" و کار آنان را "التقاط" خوانده‌اند[۱].
در روزگار معاصر، برخی روشنفکران که به ظاهر شیعه‌اند، آمیزه‌ای از باورهای اسلامی و پاره‌ای گرایش‌های فکری مانند گرایش‌های اومانیستی، مارکسیستی و اگزیستانسیا لیستی را فراهم آورده و مدعی‌اند که تفسیر درستِ آموزه‌های اسلامی همین است. آسیبی که چنین اندیشه‌هایی به آموزه‌های اسلامی وارد می‌سازند، بیشتر از اندیشه‌های مکاتب ضد اسلامی است. پیامبر (ص) برای محفوظ ماندن دین اسلام از چنین خطرهایی، سفارش فرموده است که مسلمانان همواره با قرآن و عترت همراه باشند[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سیر حکمت در اروپا، ۷۹.
- ↑ صحیفه نور، ۱۵/ ۱۶۳؛ شهید مطهری افشاگر توطئه، ۲۸۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص۹۰.